Κατ' αρχήν Χρόνια Πολλά για τη γιορτή σου! Να σε χαίρονται οι άνθρωποί σου που πρέπει να είναι υπερήφανοι για σένα!
Ακολουθεί η επιστολή του Γιώργου:
Χαίρεται. Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά.
Σας στέλνω αυτό το e-mail γιατί θέλω να μου απαντήσετε σε κάποιες ερωτήσεις που αφορούν τη δημοκρατία αλλά και το νέο πολίτευμα στο οποίο αποβλέπετε.
Μέσω μιας διαφήμισης του facebook βρήκα το ιστολόγιό σας. Θέλω να σας ξεκαθαρίσω ότι είμαι εθνικιστής και αντιδημοκράτης, οπότε οι πολιτικές μου πεποιθήσεις και οι ιδέες μου έρχονται κάθετες με τις δικές σας.
Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα, που ακούγεται ιδανικό, το οποίο δίνει υποτίθεται την εξουσία στον λαό. Η δημοκρατία όμως ακόμα και στη θεωρία της έχει πολλά παράλογα. Στην εφαρμογή αναγκάζει άτομα από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, με άλλη νοοτροπία, διαφορετικές ιδέες και άλλη μόρφωση να παίρνουν αποφάσεις. Ένα τέτοιο πολίτευμα δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδανικό. Θα μου φέρετε ως παράδειγμα την αρχαία Αθήνα. Στην Αρχαία Αθήνα η δημοκρατία λειτούργησε σωστά, πιο σωστά απ'ότι τώρα τουλάχιστον. Η αρχαία Αθήνα όμως ήταν μια πόλη μερικών χιλιάδων και όχι μια χώρα εκατομμυρίων. Οι πολίτες της αρχαίας Αθήνας δεν ήταν σαν τους σημερινούς Έλληνες που έχουν ως πρότυπο το Λαζόπουλο και δεν υπήρχαν ΜΜΕ να κατευθύνουν τη γνώμη τους. Αλλά για το πόσο καλά λειτούργησε η αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία ας έχουμε υπ'όψιν μας αυτούς που εξοστρακίστηκαν, όπως ο Θεμιστοκλής. Ύστερα η δημοκρατία έχει πρόβλημα ακόμα και στη θεωρία της. Σύμφωνα με αυτή οι πολλοί έχουν δίκιο απλά και μόνο επειδή είναι πολλοί, οι πολλοί όμως συνήθως έχουν άδικο και δίκιο έχουν οι λίγοι και είναι λίγοι ακριβώς επειδή ξέρουν κάτι παραπάνω από τους άλλους. Οπότε, όπως έχει αποδείξει η ιστορία και όπως φαίνεται και σήμερα, αυτά που θέλουν οι λίγοι στη πραγματικότητα θα εξυπηρετούσαν τους πολλούς περισσότερο.
Οι πολιτικάντηδες, προκειμένου να επωφεληθούν οι ίδιοι αλλά και να λύσουν το πρόβλημα των εκατομμυρίων, κατέφυγαν στην έμμεση δημοκρατία, δηλαδή τον κοινοβουλευτισμό. Έτσι άρχισε μια κωμωδία στην οποία ο λαός είχε την ψευδαίσθηση ότι έχει εξουσία και ψήφιζε ξανά και ξανά αυτούς που άλλα έλεγαν πριν εκλεχθούν και άλλα έκαναν στη συνέχεια. Στο λαό αρέσει ο κοινοβουλευτισμός γιατί νομίζει ότι έχει κάποια εξουσία. Ένα αντεπιχείρημα των τυφλωμένων δημοκρατικών προβάτων είναι ότι η δημοκρατία στηρίζεται στο λαό. Μόνο που κάθε πολίτευμα στηρίζεται στο λαό. Από τη δημοκρατία, άμεση ή έμμεση, μέχρι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Συνεπώς αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα. Και βλέπουμε τα αποτελέσματα και του κοινοβουλευτισμού σήμερα: Με τη προπαγάνδα των ΜΜΕ και με τον φόβο ενός χειρότερου πολιτεύματος/καθεστώτος ο κόσμος ψηφίζει τους ίδιους και τους ίδιους, απλά επειδή την προεκλογική περίοδο, που μέχρι τότε απέφευγαν τον κόσμο, άρχισαν να μιλάνε με ψηφοφόρους τους, να υπόσχονται και να μιλάνε για τα προβλήματα του λαού αλλάζοντας το πρόγραμμα του κόμματός τους κατάλληλα, ανάλογα με τη θέληση των πολλών.
Η υπερδημοκρατία πώς ακριβώς θα λειτουργεί και ποιες είναι οι κύριες διαφορές της από την απλή δημοκρατία; Θα παίρνει αποφάσεις κατευθείαν ο λαός; Αυτό δε γίνεται γιατί η μάζες δε σκέφτονται, πράγμα που επιβεβαιώνεται κάθε μέρα.
Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ο λαός θα δεχτεί μια τέτοια αλλαγή, η οποία θα είναι προς το χειρότερο, αφού είναι κάτι πιο πάνω από δημοκρατική; Απαντήστε γράφοντας ένα άρθρο που θα λύνει αυτά τα προβλήματα, έστω και στη θεωρία.
Θα ήθελα επίσης να σας δώσω μια συμβουλή: Οργανωθείτε.
Τα νέα κινήματα και οι απόψεις που πρόκειται να φέρουν αλλαγή δεν μπορούν να στηρίζονται σε ένα ιστολόγιο. Οι επαναστάσεις και οι αλλαγές δεν ξεκινάνε από το internet. Οι ιδέες γράφονται σε βιβλία και δεν διαφημίζονται από το facebook. Οι ιδέες για να επιβιώσουν θέλουν, εκτός από βιβλία φυλλάδια και άρθρα σε ιστολόγια, οργανώσεις. Οι οργανώσεις στηρίζονται στο λόγο. Οπότε εάν θέλετε να διαδοθούν οι ιδέες σας προσπαθήστε να πάρετε κόσμο με το μέρος σας με το λόγο, και όχι με απλά άρθρα. Τα άρθρα δεν είναι αρκετά για να διαδώσετε τις ιδέες σας. Ο κόσμος πείθεται μέσω της ρητορικής και όχι μέσω άψυχων φυλλαδίων και άρθρων στο internet. Και για να είναι σίγουρος ο κόσμος για την αξιοπιστία του ρήτορα/προπαγανδιστή (προπαγάνδα είναι ΚΑΙ η απλή διάδοση ιδεών) πρέπει να προέρχεται από κάποιο κατώτερο κοινωνικό στρώμα και να είναι νέος.
Γιώργος Μ.
Ετών 15, και δυστυχώς πιο ρεαλιστής από τους δημοκράτες.
Ακολουθεί η απάντηση:
Φίλτατε,
Είσαι ταλέντο και πρέπει οπωσδήποτε να αξιοποιηθείς. Προσωπικά θα σου συνιστούσα σπουδές στη βιολογία! Googlαρε το singularity και θα καταλάβεις γιατί ένα μυαλό της κλάσης σου πρέπει να κατευθυνθεί εκεί!
Αναγνωρίζω την ευφυία σου και την καλλιέργειά σου! Αλλά διαφωνώ μαζί σου. Είσαι θύμα της ευφυίας σου και θα παραμείνεις αν δεν την αξιοποιήσεις δημιουργικά! Και αυτό θα γίνει μόνο μέσα από τις θετικές επιστήμες. Δεν έχεις καιρό. Ο Αινστάιν (και οι περισσότεροι) μέχρι τα 26 του τα είχε πει όλα (όσα μπορούσε).
Αφού λοιπόν αγαπάς την αρχαία Ελλάδα, θα ξέρεις πως ο Πλάτωνας υποστήριζε ότι η πολιτική ωριμότητα έρχεται μετά τα 50. Έχεις καιρό λοιπόν να αποφανθείς και να κρίνεις τη δημοκρατία. Δε φτάνει όμως μόνο η θεωρία. Χρειάζεται εμπειρία, το να δεις τη ζωή από πολλές πλευρές, από διαφορετικές "ηλικίες". Τώρα το μυαλό σου είναι ισχυρότατο και αξιοποίησέ το εκεί που δε χρειάζεται εμπειρία αλλά "στροφές": στα μαθηματικά κλπ.
Διάβασε και πολιτική φιλοσοφία κλπ. αλλά περίμενε αν δε θες να μπουρδολογείς σαν Τσίπρας.
Διάβασε και αυτά που έχω γράψει αν θέλεις και μετά ρώτα με. Τώρα δε θα σου απαντήσω γιατί στην Υπερδημοκρατία "κόβεσαι"!
Αναφορικά με τη διάδοση ιδεών, και αυτό αφορά την επιστήμη του μάρκετινγκ με την οποία ασχολούμαι επαγγελματικά. Σε όρους μάρκετινγκ λοιπόν, αναφέρεσαι στα "κανάλια διανομής".
Προκειμένου να προωθήσουμε ένα προϊόν χρειαζόμαστε όμως και χρήματα. Επειδή δε η Υπερδημοκρατία είναι ένα αρκετά σύνθετο κατασκεύασμα θα απαιτούσε δις εκατομμύρια ευρώ (κυριολεκτώ). Ο Χριστιανισμός διαδόδηκε με κόστος ακόμα και αίμα! Και βέβαια ήταν ένα "εύκολο προϊόν", μαζικής λαϊκής κατανάλωσης (αν όχι θεόσταλτο).
Η Υπερδημοκρατία ως σύλληψη ήταν για μένα μια πνευματική πρόκληση στα αδιέξοδα που παρατηρούσα. Διατύπωσα κάποια κομμάτια της εδώ αλλά δε περίμενα την υποδοχή ενός νέου Μαρξ! (Εύχομαι να μην υπάρξει δεύτερος στην ιστορία, πρόσεξε γιατί και αυτός ήταν θύμα της ευφυίας του και δημιούργησε στη σειρά δισεκατομμύρια άλλα).
Αν βρω τα δις λοιπόν θα την προωθήσω. Άλλως εδώ είναι η φιάλη και θα κυλήσει στο ρεύμα του χρόνου...
Χαίρε λεβέντη,
Ο.Δ.
