ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ!

Και κάποια στιγμή η γενναιοδωρία των πολιτικών (με τα λεφτά μας πάντα) έφτασε και εκεί: σύνταξη στο λαό. 

Και πλειοδότησαν όλοι. Ο καθένας με τον τρόπο του. Ο ένας έλεγε 2000 σύνταξη, ο άλλος σύνταξη στα 18, ένας άλλος σύνταξη άνευ προϋποθέσεων στους αριστερόχειρες κλπ. Μοιράζανε οι καλοί μας. Δικά τους ήταν;

Και γιατί να αργοπορούν (ο μέγας κρετίνος του “εδώ και τώρα” δεν επιννόησε κάτι νέο, η τέχνη υπήρχε πάππου προς πάππου), έδωσαν αμέσως συντάξεις. Που βρήκαν τα χρήματα; Ευφυέστατοι. Επέβαλαν κρατήσεις στους εργαζόμενους και έδωσαν άμεσα συντάξεις με το σκεπτικό ότι καθώς θα έβγαιναν και αυτοί στη σύνταξη, κάποιοι άλλοι εργαζόμενοι θα χρηματοδοτούσαν τις δικές των (των αρχικών). 

Έτσι υπήρξαν και εργαζόμενοι που με ελάχιστες κρατήσεις έλαβαν ικανοποιητικές συντάξεις (και έδωσαν χαρούμενα τη ψήφο τους). Είναι από αυτά τα μαγικά που κάνουν οι πολιτικοί και τα οποία περιμένετε εκ νέου. Κάτι θα σκαρφιστούν για να βγούμε από την κρίση, ε, τι λέτε;

Το σύστημα ονομάστηκε ανταποδοτικό. Ένα “προβληματάκι” του ήταν ότι για κάθε μια σύνταξη θα έπρεπε να γίνονται κρατήσεις σε 3 με 6 εργαζόμενους. Ήτοι οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να αυξάνουν εκθετικά, οι γυναίκες να είναι πιο κουνέλες κοκ. 

Αυτά όμως θα “σκάγαν” πιο κάτω, σε κατοπινές κυβερνήσεις... Και έτσι οι εφευρέτες έδρεψαν όλη τη δόξα. Φτιάξανε και τμήματα συντάξεων, διόρισαν. Μια χαρά. 

Ατυχώς ήρθαν τα προφυλακτικά και οι κουνέλες χάλασαν τη δουλειά. Και τώρα ψάχνουμε... Τα νέα μαγικά... Και κακώς δεν έχει μπει και κάποιο τοτεμ στο Σύνταγμα για να κουτσοπηδάνε τριγύρω του οι αγανακτισμένοι.

Και γιατί οι κρατήσεις για συντάξεις σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις να μην αποδίδονται στους πρώτους και αυτοί να αποφασίζουν τα της συνταξιοδότησης; Το πόσο και το πότε; 

Επειδή μπορεί να είναι απατεώνες οι ιδιώτες ασφαλιστές; Και γιατί να μην ελέγχονται από το κράτος ώστε να μην κλέβουν;

Επειδή υπάρχουν ειδικές κατηγορίες που θα μείνουν ανασφάλιστες; Να μη μείνουν. Από τους φόρους μας, να δίνονται χρήματα σε ιδιωτικές ασφαλιστικές για τις συντάξεις τους.

Δυστυχώς όμως αυτό “κόβει” μια αρμοδιότητα των πολιτικών. Ακόμα χειρότερα, ο αγανακτισμένος έχει μεγαλώσει αλλιώς, δε το χει στο κεφάλι του και ποιός θα του το μάθει. 

Αυτό που δε φαίνεται και αποτελεί το πραγματικά απάνθρωπο είναι το πως το κράτος υποσκάπτει τις ανθρώπινες σχέσεις. Το πως καταστρέφει την κοινωνία με τη κυριολεκτική σημασία του όρου. Το κράτος τα παίρνει από το γιο και τα δίνει στον πατέρα. Ποιος από τους δύο έχει αυτήν την αίσθηση; Δε χάνεται και η ανάγκη της σχέσης; Μήπως οι αξιοπρεπείς Σουηδοί είναι πιο απάνθρωποι; Και οι του τρίτου κόσμου που στηρίζονται στα παιδιά τους πιο άνθρωποι; 

Αν σας τρόμαξα οδηγώντας σας να πιστεύετε ότι αν κοπούν οι κρατικές συντάξεις θα γίνουμε τρίτος κόσμος, ανήκετε στους αγανακτισμένους. Και στην ιστορία.

ΥΓ: Να μη ξεχνάτε ποτέ στους πολιτικούς να προσθέτετε τους ελεγκτές τους, τους δημοσιογράφους. Συναγωνίζονται στην ευαισθησία και το “μοίρασμα”. Για το καλό μας!

Φόρος στα ακίνητα: Όταν φορολογούν (και πολιτεύονται και δημοσιογραφούν) ηλίθιοι

Η υπερδημοκρατία έχει τον δικό της τρόπο φορολόγησης. Απαιτεί αρκετό χρόνο για  να φτάσει κάποιος σ’ αυτόν αλλά η ζωή κρύβει έναν  πιο επώδυνο τρόπο πορείας. Αυτόν της δοκιμής και λάθους.

Είναι όπως το ΠΑΣΟΚ. Δε γνωρίζουμε σε ποια μετάλλαξη των γονιδίων των κατοίκων αυτής της χώρας, εισχώρησε ο αμοραλισμός. Γνωρίζουμε καλά πότε ξεδιάντροπα εκφράστηκε: το 1974. ‘Όταν ο μέγιστος των κρετίνων ονόμασε το κόμμα του και η έννοια απέκτησε ελληνότροπη απόδοση: Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Άφησε πολύ πίσω τους υπόλοιπους αμοραλιστές light των υπολοίπων κομμάτων της ορχήστρας.

Έπρεπε να δοκιμάσουμε για να μάθουμε. Δυστυχώς αυτός ο τρόπος μάθησης απαιτεί αιώνες. Το ΠΑΣΟΚ είναι απλά μια ετικέτα του αμοραλισμού. Κάποιοι βλέπουν σήμερα τα ποσοστά του να μειώνονται και ελπίζουν. Δεν καταλαβαίνουμε σε τι.

Απαιτείται λοιπόν η συλλογή φόρων και επέβαλαν φόρο στα ακίνητα. Βέβαια και η ηλιθιότητα χωρά διαβάθμιση. Τον επέβαλαν στην αξία των κτισμάτων.

Θα ήταν λιγότερο ηλίθιο αν τον επέβαλαν στη γη. Με την επιβολή του στα ακίνητα ουσιαστικά θάβουν βαθύτερα το πτώμα της οικοδομικής δραστηριότητας. Αν τον επέβαλαν στη γη, θα έπλητταν κυρίως αυτούς που την κατέχουν χωρίς να την αξιοποιούν. Θα άφηναν ένα παράθυρο στο να κτίσει κάποιος τρελός ή σε κάποια άλλη αξιοποίηση.

Πέραν των πολιτευομένων έχουμε και τους δημοσιογραφούντας. Ονόμασαν το φόρο χαράτσι και αναλώνουν τον χρόνο του μιντιόπληκτου κοινού ως μυξοπαρθένες παρηγορήτρες.

Κάποια στιγμή η τυφλή οργή του τυφλού λαού θα ξεσπάσει τυφλά, χωρίς νόημα. Θα μας ικανοποιούσε, όχι από κάποια αίσθηση ρεβανσισμού αλλά από την αντίληψη της διακιοσύνης, αν έπληττε κυρίως τους δημοσιογράφους, τους αυτοαποκαλούμενους «ελεγκτές της εξουσίας».

Ο μεγάλος εχθρός είναι ο αμοραλισμός. Δείχνοντας ένα ακόμα ηλιθίωμα, αποσκοπούμε στην επόμενη μετάλλαξη.

Οψόμεθα!

Τι πρέπει να κάνουμε με τους ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ά μ ε σ α

 Η Υπερδημοκρατία πιστεύει στο ελάχιστο κράτος. Πρέπει να απασχολούνται σ’ αυτό μόνο προσωπικό που υπηρετεί τη διακυβέρνηση, τη δικαιοσύνη, και την ασφάλεια της χώρας. 

Η θέση μας αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τη «νέο ή φιλελεύθερη» σχολή της προϊστορίας και πριν κάποιος εναντιωθεί ας διαβάσει τα βασικά άρθρα στο μπλοκ της Υπερδημοκρατίας.

Το κράτος δεν είχε κανένα λόγο να αναλάβει επιχειρηματικές δράσεις. Κοινωνική πολιτική μπορείς να κάνεις και με το σωστό τρόπο π.χ. δωρεάν εκπαίδευση μπορεί να παρέχεις πληρώνοντας τα δίδακτρα στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια κοκ. Και ένας ηλίθιος μπορεί να το αντιληφθεί αυτό.

Και πράγματι υπήρξαν πολιτικοί «ιδεολόγοι». Ηλίθιοι. Οι περισσότεροι όμως εξέθρεψαν ένα μεγάλο κράτος για να ικανοποιούν την εκλογική τους πελατεία.

Τώρα πρέπει να μειώσουμε το δημόσιο τομέα. Σαφώς και πρέπει να ιδιωτικοποιήσουμε τους περισσότερους οργανισμούς. Χωρίς όρους. Νοσοκομεία, ΙΚΑ, ΞΙΚΑ, τα πάντα πλην των σωμάτων ασφαλείας κτλ. Και πρέπει να αφήσουμε τους ιδιώτες να απασχολήσουν όσους υπαλλήλους και όποιους θέλουν.

Υποσχεθήκαμε όμως στους δημοσίους υπαλλήλους μονιμότητα. Όλοι μας μέσω της ψήφου μας! Και πρέπει να τηρήσουμε αυτήν την υπόσχεση. Οι γελοιότητες στις οποίες καταφεύγουν τώρα τα κόμματα αποτελούν μια επιπρόσθετη νότα αμοραλισμού στα αυτιά μιας μη κοινωνίας μη πολιτών.

Οι απολυθέντες υπάλληλοι θα προσληφθούν από ιδιωτικές εταιρείες ενοικίασης προσωπικού με συμβάσεις μόνιμης απασχόλησης. Το κράτος θα πληρώνει εσαεί σε αυτούς τους υπαλλήλους το 50% των αντιστοίχων απολαβών που θα είχαν στο δημόσιο τομέα. Ο ιδιώτης θα τους ενοικιάζει και θα παρακρατά το 20% των αμοιβών από τις εργασίες τους στους ενοικιαστές.

Τώρα, κάτι μασημένα λογύδρια και κάτι εργασιακές εφεδρείες ελπίζω να αποτελούν ένα επιπρόσθετο λόγο που να σας πείθει ότι οι αμοραλιστές που ανήκουν στη γενιά της προϊστορίας του (απ)ανθρώπου, οι επαναστάτες χωρίς αιτία, τα σιχαμένα κωλόπαιδα της πολιτικής που μεγάλωσαν και έχουν το θράσος να δημοσιολογούν, δνε κάνουν ούτε για μούτσοι. Μην τους ακολουθείτε. Μη γράφετε μαζί τους την προϊστορία.

Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.

Δε μπορούν να φορολογήσουν τα κέρδη. Μας οδηγούν στην εξαθλίωση!!!

Υποθέστε ότι έχω μια επιχείρηση εμπορίας στην Ελλάδα και πουλάω εισαγόμενα από την Κίνα. Αγοράζω ένα αντικείμενο που κοστίζει έστω 10 ευρώ και το πουλώ 20. Θα πραγματοποιούσα κέρδη 10 ευρώ μείον κόστη διάθεσης κλπ. που θα πρέπει να επιμεριστούν στο σύνολο των πωλήσεών μου και να  αφαιρεθούν. Έστω ότι πραγματοποιώ κέρδη προ φόρων 6 ευρώ. Λέω στον κινέζο να μου τιμολογεί 15 ευρώ αντί για 10 και να στέλνει τα 5 ευρώ σε ένα φορολογικό παράδεισο. Και μένουν για φορολόγηση … 1 ευρώ.

Υποθέστε τώρα ότι έχω μια παραγωγική επιχείρηση η οποία εισάγει α’ ύλες. Μπορώ και φτιάχνω μια επιχείρηση προμηθειών σε ένα φορολογικό παράδεισο, αγοράζει αυτή τις α’ ύλες έστω 10 και τις πουλά στην ελληνική μου επιχείρηση σε τιμή που να εξαφανίζει τα κέρδη! Τα κέρδη μου έτσι δημιουργούνται στην επιχείρηση στο φορολογικό παράδεισο.

Αγαπητοί, το κεφάλαιο πια δεν ελέγχεται. Οι κλασικοί (γελοιώδεις) τρόποι έχουν αποτύχει. Ακόμα και αν είχαμε καλοπροαίρετους κυβερνώντες, δε θα κατάφερναν τίποτα. Φυσικά αυτοί διαπλέκονται με τους επιχειρηματίες και καλύπτουν και το παραμικρό «λάθος». Και βέβαια δημαγωγούν με μπλε, πράσινα ή κόκκινα προσωπεία.

Και οι γιατροί; Τα φακελάκια; Όλοι όσοι ανήκουν στον ελεγκτικό μηχανισμό, πολεοδομίες κτλ.; Οι «ενασχολήσεις» των δημοσίων (φροντιστήρια οι καθηγητές αν όχι εκβιασμούς κτλ.) και λοιπών υπαλλήλων; Πως θα φορολογηθούν «δίκαια»;

Δείτε πως απαντάμε στην Υπερδημοκρατία για τη φορολογία (Ο δίκαιος φόρος: ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ http://yperdimokratia.blogspot.com/2011/01/blog-post_20.html ). Δεν επινοήσαμε ένα νέο πολίτευμα για να πρωτοτυπήσουμε. Αλλά για να κτίσουμε μια κοινωνία ευημερίας.

Σκεφτείτε αλλιώς! Και διαδώστε το!

Απάνθρωποι και απανθρωποειδή: η φυσική μας εξέλιξη

Κυρίως ο ανεπτυγμένος κόσμος σήμερα είναι μια κοινωνία(;) απανθρώπων: κοντόφθαλμων αμοραλιστών αποσκοπούντων στη μεγιστοποίηση των βραχυπροθέσμων ατομικών συμφερόντων τους.

Θεωρούν δε όλοι ότι διαθέτουν τις δυνάμεις να αποσπούν μόνιμα ένα σχετικά μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας» που παράγει μια κοινωνία (προσοχή στο σχετικά, ο καθένας κάνει μια εκτίμηση των προσόντων του και τοποθετείται εκεί που θα αρπάξει τα περισσότερα π.χ. ο εφοριακός έγινε εφοριακός γιατί γνωρίζει ότι εκεί τον «παίρνει», δεν πήγε να γίνει εφοπλιστής).

Ο πατριωτισμός, η θρησκεία, η οικογένεια, η φιλία διερράγησαν και ανασύρονται πια όταν καλούνται να εξυπηρετήσουν ατομικά συμφέροντα. Κάθε γελοίο τομάρι βουτάει και μια σημαία και τρέχει να διαδηλώσει το τίποτα που το βολεύει.

Παράλληλα όμως επιταχύνεται η ανάπτυξη της τεχνολογίας. Ό κόσμος ήδη έχει γίνει ιδιαίτερα πολύπλοκος. Ο μέσος απάνθρωπος δυσκολεύεται να ακολουθήσει και μέρα με τη μέρα εμφανίζεται το εφιαλτικό πρόσωπό του. Οι πράξεις του γίνονται όλο και πιο κυνικές, τα προσχήματα δε τηρούνται.

Έτσι π.χ. ό ταξιτζής γίνεται ωμός εκβιαστής και παραβάτης του νόμου. Ο αντιπρόσωπος του λαού και του νόμου δεν καταστέλλει ως εκ καθήκοντος όφειλε τη δράση του. Τα παιδιά πια παίζουν «κουκούλες και αστυνόμοι».

Θα ρωτήσετε «μα η τεχνολογία φταίει»; Ανταπαντώ: έχει άλλη επιλογή από το τιμόνι; Τι θα απογίνει; Αγρότης ή βιογενετιστής;

Η τεχνολογία όμως θα δώσει αποδοτικές απαντήσεις και στις βασικές ανάγκες. Ένα 97% του πληθυσμού θα σιτίζεται από ασφαλή μεταλλαγμένα, θα έχει βασικές υπηρεσίες στέγασης και υγείας. Δε θα καταλαβαίνει πως, αλλά θα επιβιώνει. Κάπως όπως τα κατοικίδια του σήμερα. Θα αποτελούν τα «απανθρωποειδή». Οι απάνθρωποι θα κατέχουν και θα αναπαράγουν τη γνώση, αυτάρεσκα, θεωρώντας εαυτούς αγαθούς αφού επιτρέπουν την ύπαρξη και στα υπόλοιπα ανθρωπόμορφα.

Θεωρώ ότι αυτή η διάκριση ήδη έχει αρχίσει να υφίσταται. Αλλά δε θα προχωρήσω στην υπόδειξή της.

Από αυτό το βήμα αποπειρώμαι να μη συνεχιστεί αυτή η εξέλιξη. Έχω επινοήσει τη πρόταση της Υπερδημοκρατίας. Δε γνωρίζω κάποια άλλη ανάλογη προσπάθεια. Ίσως υπάρχουν. Το μεγάλο πρόβλημα, για μένα που απεχθάνομαι τον απάνθρωπο, είναι το ότι δε γνωρίζω αν υφίσταται πλέον υπόστρωμα, ένας φλοιός ψυχής στον οποίο έχει παραμείνει ανθρωπιά.

Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το!  

Είναι θέμα χρόνου πλέον να πτωχεύσουμε και επίσημα. Ας προετοιμαστούμε.

Δεν απαιτείται και ειδική γνώση για να το καταλάβεις. Οι χρηματοδοτήσεις που λαμβάνουμε ή εγκρίνονται, είναι κυρίως για την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Με μια οικονομία σε συνεχή ύφεση, οι μισθοί του δημοσίου και οι συντάξεις δε θα μπορούν να πληρωθούν δεδομένου ότι οι περισσότεροι φόροι επιφέρουν μεγαλύτερη ύφεση και τα ασφαλιστικά ταμεία είναι «δεν υπάρχει σάλιο», θυμόσαστε το Λοβέρδο.

Για να αποφευχθεί η χρεωκοπία θα έπρεπε να μας δώσουν δάνεια πέραν των δανείων που λαμβάνουμε για την εξυπηρέτηση των υπαρχόντων. Και αυτό ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Κάπου λογοδοτούν και αυτοί…

Η επίσημη στάση πληρωμών είναι θέμα χρόνου. Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι αυτό. Αλλά το πώς και πότε θα μπούμε σε τροχιά ανάκαμψης. Και οι ανόητοι δεν έχουν κάνει τίποτα προς  τούτο. Δύο χρόνια τώρα, αντί να φροντίσουν να διευρύνουν την παραγωγική βάση, πασχίζουν να διευρύνουν τη φορολογική. Και μοιραία επιταχύνουν την πτώχευση.

Η χώρα δεν έχει μόνο ελλειμματική παραγωγή και κάλυπτε τη διαφορά κατανάλωσης – παραγωγής με δάνεια που ισοδυναμεί με εισαγόμενα προϊόντα. Έχει κάκιστη δομή στην παραγωγική της βάση. Γιατί βλέπετε δεν εισάγαμε «φουντούνια».  Αυτά και δε θα μας έλειπαν, αλλά μέχρι εκεί «φτάνουμε», μπορούμε να τα παράγουμε και μόνοι μας!

Εισάγουμε πετρέλαιο, μηχανολογικό εξοπλισμό, οικιακό εξοπλισμό, προϊόντα τεχνολογίας κλπ. Πράγματα που δεν μπορούμε να παράγουμε. Και δε θα μπορούμε.

Η χώρα μπήκε σε μια λογική αποβιομηχάνισης. Δε μπορεί να την επαναφέρει. Και οι πολίτες της μεταλλάχθηκαν. Είμαστε πλέον πολίτες «γραφείου». «Μεγάλοι άνδρες» όπως ένας δεξιός Κωνσταντίνος και ένας αριστερός Μίκης είπαν ότι η χώρα μπορεί να προσφέρει τουρισμό και πολιτισμό. Και σαν πουτάνα η χώρα, προσπαθεί τόσα χρόνια να δείξει τα «κάλλη της».

Έχετε δει πουθενά εσείς διευθυντές παραγωγής πέρα από τα εργοστάσια; Σε κανένα κόμμα; Σε καμιά τηλεόραση; Ποιους θεωρείτε τεχνοκράτες και εννοείτε ότι μας κυβερνούν; Τους φαφλατάδες νομομαθείς; Τους λογιστάδες που διαχειρίζονται την οικονομία; Πρέπει να φέρουμε αυτούς στα πράγματα. Και θα χρειαστούν δεκαετίες για την αναδιάρθρωση. Πρώτα απ’ όλα του μυαλού μας.

Από αυτό εδώ το βήμα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο για όλους μας. Προετοιμαστείτε κατ’ αρχήν ψυχολογικά. Δεν είναι ανάγκη να χάσουμε τη ψυχραιμία μας. Κανένας δε θα πεθάνει παρά μόνον αν ξεσηκωθούμε και κατεβούμε να «αποδώσουμε δικαιοσύνη» και το «ρίξουμε στο πλιάτσικο». Θα σκεφτούμε. Θα οργανωθούμε. Και όταν έχουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο (και τους μηχανικούς μαζί μας!!!), να το βάλουμε σε εφαρμογή.

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν κοινές αξίες! Καμιά συνοχή! Ας μην κοροϊδευόμαστε. Δε μπορεί να μας ενώνει η απελπισία ή η αγανάκτηση ή…. Πρέπει να κτίσουμε αλληλεγγύη! Να κτίσουμε. Δεν υπάρχει.

Σκεφτείτε αλλιώς. Και ΨΥΧΡΑΙΜΑ ΠΙΑ. Και διαδώστε το.

Τι κοινό έχουν Νταλάρας, Τζούλια και Coca Cola; Ή Πνευματική ιδιοκτησία, δημόσια αγαθά, ο κύριος παράγοντας πλουτισμού και Υπερδημοκρατία - Μέρος B'

Η αγαπητή Πετρούλα του καιρού μπορεί με μια εκπομπή να προσφέρει υπηρεσίες ψυχαγωγίας σε 6 δις κόσμου! Ο τάδε κουρέας στον ίδιο χρόνο δε θα «καταφέρει» ούτε 3 κεφάλια. Η «προσφορά τους» στη δημιουργία «αξίας» είναι δραματικά άνιση. Και αντίστοιχα η αμοιβή τους.

Ποιά θα ήταν μια δίκαια κατανομή εισοδήματος μεταξύ τους; Των μερικών χιλιάδων που διαχειρίζονται άυλα αγαθά και των εκατομμυρίων υπολοίπων; Τι λένε τα απολιθώματα του Ριζοσπάστη; Άντε και της Καθημερινής και των Νέων; Και της Εστίας και του Πρώτου θέματος; Τι λένε όλοι αυτοί που διατείνονται ότι οι πολιτικοί είναι πίσω από την κοινωνία; Τι «νέο» κομίζουν;

Μη μένετε στην Πετρούλα. Και ο Ρέμος και ο Ρουμπινί, ο Σόρος και ο πάπας, στα ίδια είναι. Πουλάνε δημόσια αγαθά (υπό την έννοια ότι αναπαράγονται με μηδενικό κόστος).

Το χειρότερο της ιστορίας είναι ότι ο κόσμος (και η οικονομική «επιστήμη») αντιλαμβάνονται «δικαιοσύνη» στην κατανομή εισοδήματος. Ενώ θα έπρεπε να την αντιλαμβάνονται στην κοινωνική ισχύ, στην δυνατότητα που έχουν όση τη διαθέτουν να επηρεάζουν τη συμπεριφορά, τις δραστηριότητες των υπολοίπων. Η Πετρούλα, και τα χρήματά της να μας μοίραζε, θα μας «επέβαλε» από τι τσίχλα (και αν) θα μασάμε μέχρι το αν θα λέμε «άνθρωποι» ή «ανθρώποι» και πως να αποφασίζουμε για το μέλλον μας (ποιον παπά ή ποιόν αστρολόγο θα χρησιμοποιούμε, για να θυμηθούμε και τη σύζυγο ενός Μεγάλου μας ηγέτη).

Διασκεδαστικά όλα αυτά, αλλά η απόσταση από το γεγονός μιας εμφάνισης της Πετρούλας μέχρι το γεγονός να βρεθείς σφαγμένος και χωρίς νεφρά έχει μικρύνει δραματικά. Και είναι κάποια Πετρούλα που θα «φορά» το αχρείαστο νεφρό σου (στον υπαρκτό καπιταλισμό, στον κομμουνισμό κάποιος Στάλιν, ε φίλε Μαρξ, την κατανομή κοινωνικής ισχύος δεν την έβαλες στο Κεφάλαιο...).

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τα μοντέλα της οικονομικής θεωρίας στήθηκαν ή και αναπτύχθηκαν σε πιο στατικά περιβάλλοντα και υπό συνθήκες ύπαρξης θρησκευτικής συνείδησης, εθνικής συνείδησης, οικογένειας και ειδικών ηθικών αξιών. Στην κοινωνία υπήρχε κάποια συνοχή και πίστη. Στη σημερινή χαοτική κατάσταση και με σχεδόν απούσες τις ανωτέρω συνθήκες, είναι αστείο να αναζητείται το «νέο» ή η λύσεις μέσα σε αυτά τα μοντέλα. Και βέβαια από τους ανθρώπους που τα εξέφρασαν.

Η Υπερδημοκρατία οδηγεί σε απόλυτη συνοχή την κοινωνία και σε πραγματικά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ κατανομή της κοινωνικής ισχύος. Στην Υπερδημοκρατία δε ψηφίζουμε τους αντιπροσώπους που θα ελέγξουν την Πετρούλα, αλλά το κάνουμε άμεσα εμείς, οι πολίτες! Καμιά επιμέρους «δημοκρατία», «τηλεοπτική», «αγοράς», «ταξιτζήδων», «συνδικαλισμένων της ΔΕΗ» (καλομελέτα κι έρχεται), «νέα» (δημοκρατία λένε ότι είναι και αυτή), «παλιά» κτλ δεν καθορίζει τη ζωή μας. (Δείτε τα σχετικά άρθρα, ειδικά τα πρώτα, στο www.yperdimokratia.blogspot.com)

Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το!