Τι κοινό έχουν Νταλάρας, Τζούλια και Coca Cola; Ή Πνευματική ιδιοκτησία, δημόσια αγαθά, ο κύριος παράγοντας πλουτισμού και Υπερδημοκρατία - Μέρος B'

Η αγαπητή Πετρούλα του καιρού μπορεί με μια εκπομπή να προσφέρει υπηρεσίες ψυχαγωγίας σε 6 δις κόσμου! Ο τάδε κουρέας στον ίδιο χρόνο δε θα «καταφέρει» ούτε 3 κεφάλια. Η «προσφορά τους» στη δημιουργία «αξίας» είναι δραματικά άνιση. Και αντίστοιχα η αμοιβή τους.

Ποιά θα ήταν μια δίκαια κατανομή εισοδήματος μεταξύ τους; Των μερικών χιλιάδων που διαχειρίζονται άυλα αγαθά και των εκατομμυρίων υπολοίπων; Τι λένε τα απολιθώματα του Ριζοσπάστη; Άντε και της Καθημερινής και των Νέων; Και της Εστίας και του Πρώτου θέματος; Τι λένε όλοι αυτοί που διατείνονται ότι οι πολιτικοί είναι πίσω από την κοινωνία; Τι «νέο» κομίζουν;

Μη μένετε στην Πετρούλα. Και ο Ρέμος και ο Ρουμπινί, ο Σόρος και ο πάπας, στα ίδια είναι. Πουλάνε δημόσια αγαθά (υπό την έννοια ότι αναπαράγονται με μηδενικό κόστος).

Το χειρότερο της ιστορίας είναι ότι ο κόσμος (και η οικονομική «επιστήμη») αντιλαμβάνονται «δικαιοσύνη» στην κατανομή εισοδήματος. Ενώ θα έπρεπε να την αντιλαμβάνονται στην κοινωνική ισχύ, στην δυνατότητα που έχουν όση τη διαθέτουν να επηρεάζουν τη συμπεριφορά, τις δραστηριότητες των υπολοίπων. Η Πετρούλα, και τα χρήματά της να μας μοίραζε, θα μας «επέβαλε» από τι τσίχλα (και αν) θα μασάμε μέχρι το αν θα λέμε «άνθρωποι» ή «ανθρώποι» και πως να αποφασίζουμε για το μέλλον μας (ποιον παπά ή ποιόν αστρολόγο θα χρησιμοποιούμε, για να θυμηθούμε και τη σύζυγο ενός Μεγάλου μας ηγέτη).

Διασκεδαστικά όλα αυτά, αλλά η απόσταση από το γεγονός μιας εμφάνισης της Πετρούλας μέχρι το γεγονός να βρεθείς σφαγμένος και χωρίς νεφρά έχει μικρύνει δραματικά. Και είναι κάποια Πετρούλα που θα «φορά» το αχρείαστο νεφρό σου (στον υπαρκτό καπιταλισμό, στον κομμουνισμό κάποιος Στάλιν, ε φίλε Μαρξ, την κατανομή κοινωνικής ισχύος δεν την έβαλες στο Κεφάλαιο...).

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τα μοντέλα της οικονομικής θεωρίας στήθηκαν ή και αναπτύχθηκαν σε πιο στατικά περιβάλλοντα και υπό συνθήκες ύπαρξης θρησκευτικής συνείδησης, εθνικής συνείδησης, οικογένειας και ειδικών ηθικών αξιών. Στην κοινωνία υπήρχε κάποια συνοχή και πίστη. Στη σημερινή χαοτική κατάσταση και με σχεδόν απούσες τις ανωτέρω συνθήκες, είναι αστείο να αναζητείται το «νέο» ή η λύσεις μέσα σε αυτά τα μοντέλα. Και βέβαια από τους ανθρώπους που τα εξέφρασαν.

Η Υπερδημοκρατία οδηγεί σε απόλυτη συνοχή την κοινωνία και σε πραγματικά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ κατανομή της κοινωνικής ισχύος. Στην Υπερδημοκρατία δε ψηφίζουμε τους αντιπροσώπους που θα ελέγξουν την Πετρούλα, αλλά το κάνουμε άμεσα εμείς, οι πολίτες! Καμιά επιμέρους «δημοκρατία», «τηλεοπτική», «αγοράς», «ταξιτζήδων», «συνδικαλισμένων της ΔΕΗ» (καλομελέτα κι έρχεται), «νέα» (δημοκρατία λένε ότι είναι και αυτή), «παλιά» κτλ δεν καθορίζει τη ζωή μας. (Δείτε τα σχετικά άρθρα, ειδικά τα πρώτα, στο www.yperdimokratia.blogspot.com)

Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το!