Λάβαμε το εξής σχόλιο:
Κατ' αρχήν, είναι θετικό που υπάρχουν ακόμα σκεπτόμενοι πολίτες σε αυτή τη χώρα. Τώρα, όσο αφορά το σύστημα που ονομάζεις "Υπερδημοκρατία", αν δε με απατά η μνήμη μου, κάτι παρόμοιο είχε εφαρμογή στην αρχαία Σπάρτη (όχι με τριάδες όμως, αλλά με δεκάδες).
Στην πράξη, το σύστημα δεν μπορεί να δώσει κάτι περισσότερο απ' ότι η σημερινή αστική δημοκρατία μας... Ίσως μάλιστα να είναι και λιγότερο δημοκρατικό, αφού η επιλογές στο επίπεδο της βάσης (κατώτερο επίπεδο) είναι πάντα οι ίδιες, με αποτέλεσμα το σύνολο της δομής να παραμένει σχετικά αμετάβλητο. Ενδεχομένως, για παράδειγμα, μεταξύ των Α Β και Γ να ψηφίζεται ο Β, αλλά αν η σύνθεση ήταν Α Β και Δ, να ψηφιζόταν ο Α. Επειδή η δομή είναι στη βάση της στεγανή και οι επιλογές γίνονται σχεδόν πάντα με τα ίδια κριτήρια (άσχετα με το ποια είναι τα κριτήρια αυτά), οι επικεφαλής κάθε τριάδας θα είναι σχεδόν πάντα οι ίδιοι.
Επιπλέον, το δικαίωμα του καθενός να εκφράζει ανοιχτά και ελεύθερα την άποψή του, σε αυτό το σύστημα καταργείται, αφού το δικαίωμα του να εκπέμπει κάποιος ένα μήνυμα, περιορίζει τους δέκτες του μηνύματος σε όσους βρίσκονται σε χαμηλότερο ιεραρχικό επίπεδο και μάλιστα χωρίς κανένας να έχει δικαίωμα να ανέλθει ιεραρχικά πάνω από το επίπεδο που βρίσκεται: π.χ. ένα πολίτης σε επίπεδο 10, δεν μπορεί να απευθυνθεί σε πολίτες του επιπέδου 9. Ακόμα και έτσι όμως, οι πολίτες του επιπέδου 10, ακόμα κι αν συμφωνούν με όσα λέει κάποιος, δεν μπορούν να τον ψηφίσουν, αν δεν είναι μεταξύ των "ψηφοφόρων" της ομάδας στην οποία έχει οριστεί ο πολίτης αυτός.
Αν το καλοσκεφτείς, αν είχε εφαρμογή η "Υπερδημοκρατία" που λες, το πιθανότερο είναι ότι οι μόνοι ακροατές σου θα ήταν τα άτομα του στενού οικογενειακού σου περιβάλλοντος (και φυσικά το ιστολόγιο αυτό δεν θα επιτρεπόταν να υπάρχει, ή δεν θα είχε νόημα να υπάρχει).
Η αστική μας δημοκρατία έχει αποτύχει, όχι επειδή δεν είναι δημοκρατία, αλλά επειδή οι μηχανισμοί που έχουν δημιουργηθεί (διάβαζε κόμματα), πρακτικά δεν επιτρέπουν σε άτομα που δεν ανήκουν σε αυτούς να θέσουν τον εαυτό τους στην κρίση των πολιτών-εκλογέων. Έτσι, όποιος έχει κάτι να προτείνει, είτε πρέπει να γίνει μέρος αυτών των μηχανισμών (άρα τελικά να αλλοτριωθεί, μέσα στο μηχανισμό), είτε να προτείνει ότι έχει να προτείνει χωρίς όμως να έχει πρακτικά τη δυνατότητα να το θέσει σε κάποιο είδος κρίσης-εκλογής. Και αυτή είναι ακριβώς η αδυναμία που έχει και το σύστημα που προτείνεις και εσύ. Η μόνη διαφορά, είναι στο ποιοί απαρτίζουν τη βάση, δηλαδή το χαμηλότερο επίπεδο.
Ακολουθεί η απάντησή μας:
Η δημοκρατία ως πολίτευμα της αρχαίας Αθήνας, που συνηθίζεται να χαρακτηρίζεται ως «άμεση», απεβίωσε μαζί με τον Περικλή.
«Αναστήθηκε» ως «αντιπροσωπευτική» κυρίως με τη Γαλλική επανάσταση. Ένα βασικό ερώτημα είναι εαν οι πολίτες με τη ψήφο τους, αναδεικνύοντας τους αντιπροσώπους τους, ελέγχουν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ τις κρίσιμες για μια κοινωνία παραμέτρους (κοινωνική δικαιοσύνη, ατομικά δικαιώματα κλπ).
Πολιτική είναι η διεργασία κατανομής της κοινωνικής ισχύος. Η κοινωνικές παράμετροι που πρέπει να ελεγχθούν αποτελούν απόλυτα συνάρτηση αυτής της κατανομής. Είδατε εσείς κάποιον αποτελεσματικό έλεγχο του συνδικάτου των ταξιτζήδων στην πρόσφατη απεργία; Οι χιλιάδες φορείς κοινωνικής ισχύος μπορούν να ελεγχθούν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ από τους δημοκρατικά εκλεγμένους αντιπροσώπους; Δεν φτάσαμε εδώ που φτάσαμε γιατί οι δεκάδες φορείς κοινωνικής ισχύος δεν αφήναν κανένα ουσιαστικό περιθώριο στις κυβερνήσεις για επιλογές πέραν του δανεισμού για την ικανοποίηση των ομάδων συμφερόντων; Να θυμίσω τον κύριο Χατζηγάκη που εν μέσω κρίσης την άνοιξη του 2009 έδωσε 500 εκατομμμύρια στους αγρότες που είχαν καταλάβει τις οδικές αρτηρίες;
Επιπλέον, η κατανομή κοινωνικής ισχύος διαμορφώνεται με όλες τις δυνατές κατηγορίες πράξεων των πολιτών πέραν της ψήφου: με τις αγορές τους οι πολίτες «ψηφίζουν» επιχειρήσεις και επιχειρηματίες, με την τηλεθέαση εκπομπές, κανάλια, τηλεοπτικά πρόσωπα κλπ. Δεχόσαστε εσείς τον κύριο Λαζόπουλο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης; Τον κύριο Βγενόπουλο; Πως μπορεί να τους ελέγξει η «δημοκρατία»; Ποιά «δημοκρατία»; Των ευρώ (ο Ρουσσώ κ.α. δε δέχονται ότι μπορεί να υπάρξει δημοκρατία υπό ανισοκατανομή του πλούτου); Των τηλεθεατών; Των «διαδικτυομένων»;
Οι πολιτικοί υπό το παρόν σύστημα και άγγελοι να ήσαν, θα διαπλέκονταν. Το σύστημα είναι υπό κατάρρευση όχι λόγω της (υπαρκτής) φαυλότητας των πολιτικών ή γιατί δεν υπάρχουν υγιείς φωνές ή δε μπορούν να ακουστούν, αλλά λόγω εγγενούς αδυναμίας. ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ. Μπόρεσε να επιβιώσει αφού ανταποκρίθηκε στις συνθήκες υπό, και για, τις οποίες παρήχθη, αλλά καταρρέει κάτω από το κράτος της ραγδαίας μεταβολής των.
Θα συνεχίσουμε τα επιχειρήματά μας λίαν συντόμως.
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το!
