Στρέφονται οι περισσότεροι εναντίον των πολιτικών. Και αρκετοί εναντίον των πολιτών που τους ψηφίζουν. Κακώς.
Οι πολλοί δεν έχουν την κρίση να διακρίνουν το τι πραγματικά εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Το περιβάλλον είναι πολύπλοκο. Η προσπάθεια ερμηνείας του και πρόβλεψής του απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες. Έτσι έλκονται από διεγερτικά συνθήματα, πρόσκαιρα οφέλη, λαμπερά ονόματα του συρμού.
Παίξαν χρηματιστήριο και "εσφαγιάστησαν", παρακολουθούν τηλεόραση (ειδικά Λαζόπουλο, Αναστασιάδη και ράδιο αρβύλα), εξαρτούν τη ζωή τους από πρότυπα, ψηφίζουν.
Οι πολιτικοί από την άλλη, ματαιόδοξες φιγούρες που αρέσκονται στην προβολή, μέτρια γεννήματα της φύσης που δε βρήκαν ευκολότερο τρόπο κοινωνικής επιτυχίας από αυτόν που προβλέπουν τα κόμματα. Στην αρχή εξαπατούν τον εαυτό τους θεωρώντας τον κάτι μεταξύ σωτήρα και αγίου και κατόπιν εξαπατούν και τους άλλους και χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να μείνουν στη σκηνή.
Υπάρχει και το κεφάλαιο, οι μεγάλοι επιχειρηματίες. Αυτοί απλά έχουν υψηλότερη από το μέσο όρο ροπή προς τον κίνδυνο. Οι κατηγορίες εναντίον τους είναι υπέρμετρες, αλλά πρέπει πάντα να βρίσκεται ένας τρόπος για να ερμηνεύονται πραγματικά ή φανταστικά φαινόμενα.
Ποιοί μένουν; Να σας βοηθήσω λίγο. Σκεφτείτε έναν ταλαντούχο καρδιοχειρουργό. Αυτός έχει ικανότατη κρίση. Δεν προβάλλεται. Δε ρισκάρει. Και έχει κερδίσει εκατομμύρια ευρώ. Σκεφτείτε ένα ικανό μηχανικό. Σκεφτείτε όλους εκείνους τους προικισμένους επιστήμονες που μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και χωρίς ανάληψη κινδύνου επιδίδονται στη συσσώρευση πλούτου και στην απόλαυση μιας παραδείσιας ζωής. Δεν προκαλούν. Δε νευριάζουν. Δεν πιστεύουν. Είναι πάνω από την ηθική και τις περιττές αξίες. Και μια από αυτές είναι η πατρίδα. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ανθέλληνες! Οι πολιτικοί κλπ. απαλλάσσονται λόγω βλακείας!
Είναι μια τάξη που θα πρέπει να εντάξει τις δυνάμεις της στο κοινωνικό συμφέρον. Είναι το μυαλό μιας κοινωνίας. Σήμερα, το πιο αμοραλιστικό κομμάτι της.
Δε θα μπορούσαν στην κρίση που ζούμε να συναθροιστούν 10 από αυτούς και να βγουν στα μέσα, να διεκδικήσουν την ηγεσία; Έχουν τα πάντα. Χρήμα, γνωριμίες και κυρίως ικανότητες.
Μόνο η Υπερδημοκρατία μπορεί να αλλάξει τη δράση τους. Το πρόβλημα είναι ότι η Υπερδημοκρατία δεν είναι σύνθημα. Θα μπορέσει να γίνει κατανοητή από πολλούς πολίτες; Μπορούν οι πολίτες να καταλάβουν τη λειτουργία της ιεραρχικής δομής ή απλά η ιεραρχία ως έννοια θα τους παραπέμπει στην εκκλησία και στο στρατό; Η απάντηση είναι δική σας.
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου