Είναι οι αρεστοί και άριστοι; (Μια απαιτητική) Απάντηση σε ένα σχόλιο

 Αγαπητοί αναγνώστες έλαβα στη διεύθυνσή μου το εξής:

Ας κάνουμε μια προσομοίωση στην ιεραρχία υποβάθρου του πολιτεύματος που υποστηρίζετε, ας πάρουμε δηλαδή για παράδειγμα τον Πετράκη, ο οποίος ενώ κατοικεί σε μία υποβαθμισμένη και διεφθαρμένη γειτονιά, (με νταλικέρη λαθρέμπορο καυσίμων, με μπράβο σε νυχτερινά κέντρα, με επίορκο εφοριακό, με μικροαπατεώνες κ.ο.κ.) βάζει στόχο να ξεφύγει σπουδάζοντας ιατρική. Στα μαθητικά του χρόνια λοιπόν όσοι δεν μπορούσαν να τον φτάσουν από τους συμμαθητές του ως τους γείτονες του, προσπαθούσαν να τον μειώσουν και να του βάλουν τρικλοποδιές (όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα). Αυτός όμως σε πείσμα των καιρών και των γειτόνων του, τα κατάφερε και πέτυχε τους στόχους του. Σύμφωνα λοιπόν με την ιεραρχία υποβάθρου δεν θα πρέπει να ασκήσει "ιατρική εξουσία" γιατί δεν έγινε αρεστός στη γειτονιά του και ακολούθησε έναν μοναχικό και δύσκολο δρόμο! Μήπως μπάζει η ιεραρχία υποβάθρου? Αν ο στόχος είναι η ψήφος τότε ψηφίζονται οι αρεστοί και όχι οι χρήσιμοι. Ένας δάσκαλος που θέλει να είναι αρεστός, δεν κάνει μάθημα, βαθμολογεί ισοπεδωτικά βάζοντας  άριστα σε όλους και βέβαια έχει τις καλύτερες των σχέσεων με μαθητές και γονείς. Και αν υπήρχε ψηφοφορία θα ψηφιζόταν παμψηφεί. Είναι όμως κατάλληλος? Η ιεραρχία υποβάθρου που προτείνετε νομίζω ότι θα προάγει ένα άλλο πελατειακό σύστημα που θα στηρίζετε κι αυτό στην υφαρπαγή της ψήφου με τεχνάσματα όπως ακριβώς των κομμάτων που θέλει να αντικαταστήσει. Θα επιπλέουν και θα ψηφίζονται οι αρεστοί αλλά όχι οι άριστοι.

Ακολουθεί η απάντηση:

Η υπερδημοκρατία δεν είναι εύκολη. Και δε θα μπορούσε να είναι. Όπως και η κβαντομηχανική, δε μπορείς να την αποδώσεις με απλά λόγια. Ούτε η κβαντομηχανική θα μπορούσε να αναπτυχθεί από τον Αρχιμήδη, αλλά ούτε η υπερδημοκρατία από τον Κλεισθένη.

Όσοι διαβάζουν αυτά που αναφέρω πρέπει να τα εξετάζουν και να τα σκέπτονται λέξη προς λέξη. Εξ άλλου πολλά σημειώματά μου είναι απλά και καθημερινά προκειμένου να αποτελέσουν μια πλατφόρμα "προσεδάφισης".

Μπήκα στη "μαζική" διαφήμιση ελπίζοντας ότι η ποσότητα θα φέρει και την ποιότητα. 

Πρέπει να πάμε αρκετά μακριά, αλλά αξίζει τον κόπο.

Όλα τα βιολογικά συστήματα υπακούουν στους δαρβινικούς κανόνες εξέλιξης. Ανταγωνίζονται σε πολλαπλά επίπεδα. Ένα είναι των πόρων. Ποιο είναι το "άριστο"; Όσο και αν σου φαίνεται ισοπεδωτικό, είναι αυτό που επιβιώνει!

Άριστο κοινωνικό σύστημα είναι επίσης το σύστημα που επιβιώνει. Αν οι κοινωνίες με απολυταρχικά καθεστώτα επικρατήσουν δια παντός αυτών με δημοκρατικά, λυπάμαι πολύ, αλλά η απολυταρχία είναι το άριστο σύστημα. 

Ο τύπος δημοκρατίας που έχουμε σήμερα όλα δείχνουν ότι τελειώνει.

Αφού αναφέρεσαι στους άριστους, ποιοί είναι οι άριστοι; Με ποια κριτήρια θα τους κρίνουμε; Με τεστ IQ; Με τα χρήματα; Με την αντοχή των έργων τους στο χρόνο; Με κριτήρια επαγγελματικής καταξίωσης; Και ποιοί θα αποφασίσουν τα κριτήρια; Οι ίδιοι οι άριστοι; Μα αν τα αποφασίσουν οι ίδιοι, οι υπόλοιποι δε θα τους θεωρούν άριστους! Αν το αποφασίσουμε όλοι, πως θα βρούμε τα άριστα κριτήρια για τους αρίστους από τη στιγμή που δεν είμαστε όλοι άριστοι; Θα συμφωνήσουμε με τους άριστους; Μα αφού δεν ξέρουμε ποιοί είναι ακόμη!

Εκ των προτέρων λοιπόν δεν μπορούν να καθοριστούν οι άριστοι παρά μόνο τοπικά (μαθηματικά ομιλώντας, σε κάποια διάσταση π.χ. στη βαθμολογία του σχολείου).

Άριστο είναι το κοινωνικό σύστημα που επιβιώνει, αν μιλάμε για κοινωνίες, και άριστοι αυτοί (αν υπάρχουν!) που η συμβολή τους ήταν καθοριστική στην "επιτυχία του".

Συνεπώς δεν τίθεται θέμα να ψηφίζονται οι άριστοι. Κανένας μας δεν τους ξέρει.

Θα θέσω ένα άλλο ερώτημα τώρα: θα μπορούσαμε όλοι στη ζωή να είμαστε μόνο κλέφτες; Ποιον θα κλέβαμε; (ή όλοι ανήθικοι;)

Στην υπερδημοκρατία λοιπόν όλοι θα ανταγωνιζόμασταν να κερδίσουμε ψήφους. Και έστω ότι όλοι θα κάναμε τα πιο ανήθικα (με τα σημερινά δεδομένα) πράγματα γι' αυτό. Οι γυναίκες θα ήσαν όλες πόρνες και θα ψηφιζόντουσαν οι πιο πόρνες, οι άνδρες όλοι κλέφτες, εγκληματίες και θα ψηφιζόντουσαν αυτοί που λάδωναν περισσότερο τους ψηφοφόρους. Σόδομα και Γόμορα! Νομίζεις ότι θα χρειαζόταν να παρέμβει ο Θεός;

Μοιραία, λόγω της "ιεραρχικής δομής"  λίγες πόρνες θα τα "κατάφερναν" να "αναδειχθούν". Δεν έχουν όλες τα ίδια φυσικά κάλλη και το "ταλέντο". Και οι υπόλοιπες θα ανακάλυπταν την "ηθική". Και θα άλλαζαν το "παιχνίδι". Τα ανάλογα θα συνέβαιναν και στους άνδρες. Δε θα μπορούσαν όλοι να είναι πετυχημένοι κακοποιοί κοκ...

Σκέψου πως είναι η υπερδημοκρατία λίγο διαφορετικά. 4 άτομα μια δημοκρατία. 12 άτομα 3 δημοκρατίες α' επιπεδου, στη βάση + 1 που τις περιέχει όλες. 36 άτομα 9 δημοκρατίες + 3 που περιέχει από 3 + 1 που τις περιέχει όλες κοκ. Ένας δάσκαλος επηρεάζει στη ζωή του τουλάχιστον 1000 παιδιά. Θα πρέπει για να γίνει δάσκαλος να ψηφιστεί από περίπου 1000 άτομα και άρα πρέπει να βρίσκεται στο 6 επίπεδο από τη βάση. Πως θα φτάσει εκεί; Υποσχόμενος ότι θα βάζει σε όλα τα παιδιά άριστα; Και έστω ότι έφτασε και αρχίζει να μοιράζει άριστα. Τι θα γίνει όταν τα παιδιά αυτά θα αναγκαστούν να ανταγωνιστούν μεταξύ τους για θέσεις που είναι λιγότερες από αυτά; Τα περισσότερα θα "αποτύχουν" και οι γονείς θα ανακαλύψουν ότι τα άριστα δεν έφταναν. Τότε θα προκρίνουν άλλο "δάσκαλο". Κάποιος για να γίνει δάσκαλος θα πρέπει να ψηφιστεί από 1000 άτομα αλλά και να συνεχίζει να ψηφίζεται! Αλλά φαντάσου το λίγο παραπάνω... Και άλλοι θα θέλουν να γίνουν δάσκαλοι, μπορεί όλοι να υπόσχονται "άριστα"; Και αν όλοι υπόσχονται "άριστα" ποιον θα διαλέξουν; Μήπως αυτόν που εκτός από το να μοιράζει "άριστα" δε θα μοιάζει και με... παιδεραστή;  Θέλω να πω ότι θα υπάρξουν και άλλα κριτήρια. Το ποιος είναι ο "αρεστός" δεν είναι τόσο μονοδιάστατο.

Τώρα έστω ότι ένα σύνολο γειτονικών δημοκρατιών έχει ως πολίτες παρανόμους που αλληλοκαλύπτονται και λειτουργούν εις βάρος των άλλων. Ας φανταστούμε μια μικρή πόλη της Ελλάδας. Εκεί έτυχε όλοι να είναι παράνομοι. Ζουν εις βάρος των άλλων πόλεων με διάφορους τρόπους. Γιατί υποθέτεις ότι οι άλλες πόλεις ή οι άλλες δημοκρατίες δε θα το ανακαλύψουν;  Στην υπερδημοκρατία υφίστανται χιλιάδες αλληλοεξαρτημένων δημοκρατιών και όλες μέσα στην ολική ιεραρχία υποβάθρου. Μπορείς να διανοηθείς πόσοι θα "παλεύουν" για το "καλό" μας; Φαντάσου ότι ένα σύνολο δημοκρατιών που εκκινούν από το 6 επίπεδο από τη βάση είναι παράνομο (σχηματικά περικλείονται σε ένα τρίγωνο με κορυφή στο επίπεδο 6, μικρότερο του τριγώνου όλης της ιεραρχίας). Σε αυτό το επίπεδο επιθυμούν να ανέβουν πολίτες από το πέμπτο και είναι 3πλάσσιοι στον αριθμό και βέβαια όλοι αυτοί που από το 6 θέλουν να ανέβουν παραπάνω. Οι υπόλοιπες δημοκρατίες πλην των παραμόνων θα αντιλαμβάνονται ενέργειες εις βάρος των. Χιλιάδες υποψηφίων θα προσπαθεί να δώσει λύση στο πρόβλημα. Ποιους να "σταματήσεις"; 

Αποκλείω το ενδεχόμενο μιας τέτοιας περιοχής. 

Και επιπλέον δε μπορεί να υπάρξει το φαινόμενο του Πετράκη στην Υπερδημοκρατία. Σήμερα μπορεί γιατί το μέλλον σου δεν εξαρτάται από του γείτονά σου και "βγάζουμε τα μάτια μας". Όταν όμως και οι φόροι που πληρώνεις εξαρτώνται από αυτόν (δες σε παρακαλώ το "οι φόροι στην υπερδημοκρατία") τότε θα λειτουργείς τελείως διαφορετικά.

Μην προεκτείνεις το σήμερα στο περιβάλλον της Υπερδημοκρατία. Σήμερα οι περισσότεροι αρνούνται να είναι πολίτες. Σχεδόν ο καθένας μόνος του προσπαθεί να σώσει το "τομάρι" του. Αυτό σύντομα θα αντιληφθούμε ότι είναι η ολική καταστροφή. Έφτασε ο χρόνος. Είναι διαφορετικό να ψηφοθηρούν μερικοί από το να το πράττουν όλοι. Και είναι διαφορετικό να έχεις διαφορετικούς τρόπους απόκτησης κοινωνικής ισχύος από το να έχεις μόνον αυτόν της επιλογής σου από τους γείτονες. 'Απειρα διαφορετικό!

Για προσομοίωσε σε παρακαλώ το σύστημα σε ολικό επίπεδο και υπό τις βασικές του παραδοχές εκ νέου!  

Στο τέλος θα δεις ότι θα ψηφίζονται οι "άριστοι"."

Να μην αμφιβάλλεις ότι ανάμεσα στους κομματικούς υποψηφίους αρχηγούς ο κόσμος την "άριστη" επιλογή κάνει. Είναι όμως αυτοί οι "άριστοι"; 

Και προσοχή: Η υπερδημοκρατία δεν καταργεί τα κόμματα! Αλλά έχει τον τρόπο της να παρεμβαίνει σε αυτά.

Με φιλικούς χαιρετισμούς.

Ο.Δ.