Οι μεγάλες πολυεθνικές αλλά και οι σοβαρές επιχειρήσεις έχουν ρητά διατυπωμένη τη δήλωση αποστολής (mission statement). Εκεί μπορεί να δει κανείς στοιχεία του οράματος της επιχείρησης αλλά και των μεθόδων υλοποίησης και των ηθών της.
Δυστυχώς τα μειονεκτικά ανθρωπάρια της πολιτικής απέχουν από αυτά. Ειδικά στη χώρα μας υιοθετούμε προσωρινά οράματα που αποδίδονται και συνθηματολογικά. Είναι ένας ακόμα λόγος που δεν επιτρέπει την κοινωνική συνοχή αλλά και την κοινή κατεύθυνση και που έκαναν τον "μεγάλο" Καραμανλή να μιλήσει για φρενοκομείο.
Κάποια στιγμή ελεύσει του ΠΑΣΟΚ (1981) μιλούσαν για αποκέντρωση. Ποτέ δεν έγινε. Η Ελλάδα είναι η Αθήνα. Και όχι γιατί συγκεντρώνει το 1/3 του πληθυσμού. Αλλά γιατί παράλληλα συγκεντρώνει το 95% των ανθρώπων που έχουν σύγχρονες δεξιότητες.
Αυτό ενέχει πολλά κακά. Κατ' αρχήν αναρωτηθείτε τι Ελλάδα θα είχαμε αν ... βυθιζόταν η Αθήνα. Από ένα σεισμό 9 ρίχτερ. Θα "χανόταν" και οι Ελλάδα απλά.
Επιπλέον υφίσταται στρέβλωση στο οικονομικό μοντέλο. Ο πόρος γη κατέστη πανάκριβος στην Αθήνα με παράλληλη υπ' αξιοποίηση της υπολοίπου Ελλάδας. Οι μεγαλύτερες πόλεις υποθάλπουν μεγαλύτερη εγκληματικότητα. Χρειάζονται δυσανάλογα υψηλού κόστους υποδομές (μετρό κλπ). Αλλά και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής. Ρύπανση, περιορισμός του ζωτικού χώρου των ανθρώπων που οδηγεί σε ιδιότυπες συμπεριφορές κλπ.
Σε μια γραμμή σε προηγούμενη αναφορά αναφέρθηκα και τώρα γίνομαι αναλυτικότερος σε έναν τρόπο αποκέντρωσης. Κατ' αρχήν να σημειωθεί ότι τέτοιες προσπάθειες είναι μακροχρονίου χαρακτήρα γιατί τυχόν βραχυχρόνιες αλλαγές κρύβουν μεγάλα κόστη π.χ. στην Αθήνα υφίστανται και κατοικίες για 4 εκ. κατοίκους. Είναι αδύνατον να το αγνοήσεις. Δε μπορούν να εγκαταλειφθούν ξαφνικά.
Υπήρξαν κάτι κίνητρα αποκέντρωσης βλακώδη. Υπάρχουν ακόμα. Προσπαθούν να δημιουργήσουν θέσεις απασχόλησης μέσω της μετεγκατάστασης επιχειρήσεων ή δημιουργίας νέων στην περιφέρεια. "Πηγαίνουν" απλά "ανάποδα".
Τα άτομα αφού έρχονται στην Αθήνα προφανώς προσδοκούν μεγαλύτερα οφέλη. Το προφανές είναι ότι πρέπει να ισορροπήσεις τα οφέλη αυτά με τα οφέλη που θα είχαν αν έμεναν σε περιοχή της περιφέρειας. Πολύ απλά μπορείς να αρχίσεις να επιβαρύνεις το κόστος διαμονής στην Αθήνα και να το χαμηλώνεις στην περιφέρεια μέσα από μια αυτοχρηματοδοτούμενη λειτουργία.
Υποθέστε ότι θέλουμε να καταλήξουμε με τον πληθυσμό ισοκατανεμημένο σε 100 σημεία - περιοχές της χώρας. Υποθέστε ότι είμαστε 10.000.000. Ονομάστε ένα τέλος που θα πληρώνει ο κάθε κάτοικος μηνιαία "αποκέντρωσης" και υποθέστε ότι ξεκινά στο 1 ευρώ. Κάθε μήνα συγκεντρώνονται 10.000.000 ευρώ. Σε κάθε 1 από τα 100 σημεία θα κατευθύνεται το 1/100 των χρημάτων (για τις υποθέσεις μας 100.000 Ευρώ) και θα ισοκατανέμεται στους κατοίκους. Αν ένα σημείο έχει 10.000 κατοίκους κάθε κάτοικος θα λαμβάνει 10 ευρώ μηνιαίως. Αυτό θα αντιστοιχεί σε 9 ευρώ πρόσθετο εισόδημα αφού καταβάλλει και αυτός 1 ευρώ ανά μήνα.
Κάποιος αμέσως θα πει ότι το κίνητρο είναι ιδιαίτερα μικρό. Προσέξτε: πάντα θα σκεφτόσαστε λαμβάνοντας τα εξής πράγματα οπωσδήποτε για τα φαινόμενα: για όλα την αβεβαιότητα που υφίσταται για κάτι που μέλλει να συμβεί. Και ειδικά για τα κοινωνικά, τις προσδοκίες που δημιουργούνται.
Ακόμα και με αυτό το "ανύπαρκτο" ποσό έχει διαγραφεί μια πολιτική και μια τάση και τα άτομα θα αρχίζουν να αναθεωρούν τα σχέδιά τους. Στα περιφερειακά σημεία θα αρχίσουν να σκέφτονται ότι θα προστεθούν νέοι κάτοικοι και θα προγραμματίσουν διαφορετικά τη ζωή τους. Στην Αθήνα θα σταματήσουν να φτιάχνουν εμπορικά κέντρα και μετρό κλπ.
Στο όριό της, μια τέτοια πολιτική και με μη αύξηση του πληθυσμού θα οδηγούσε τη χώρα σε μια με 100 πόλεις των 100 χιλιάδων. Το τέλος αποκέντρωσης θα μπορούσε να αυξηθεί μέχρι του σημείου της "άριστης" ροής. Αυτόματα θα εκαταργείτο όταν...! (γιατί;)
Αυτό το μέτρο λοιπόν "δουλεύει" διαφορετικά. Χρηματοδοτεί κατ' ευθείαν τα εισοδήματα και αυτή είναι η αύξηση που θα φέρει τις επιχειρήσεις προς τα άτομα και όχι το ανάποδο που παράγει στρεβλώσεις, ένα προϊόν ηλιθίων (συγγνώμη για τις λέξεις που χρησιμοποιώ αλλά θα το κάνω δια βίου μήπως και κάποτε αλλάξετε την εικόνα για αυτούς που ψηφίζετε και που φαυλοκυκλικά επιβάλλονται - τέτοια παιδεία σας δίνουν - αυτούς ψηφίζετε - που τέτοια παιδεία σας δίνουν κοκ και κανείς δε φταίει. Προσπαθώ να "σπάσω" τον κύκλο).
Η αποκέντρωση δεν είναι ένα όραμα από μόνη της. Αλλά θα έπρεπε να αποτελεί στοιχείο του. Και τότε δε θα μιλούσαν ούτε για μετρό στη Θεσσαλονίκη αλλά ούτε για το νέο δράμα τυχοδιωκτισμού της αξιοποίησης του Ελληνικού στην Αθήνα.
Η χώρα πηγαίνει στα τυφλά. Αλλάξτε το. Οι πολιτικοί συνεχίζουν στο ίδιο τέμπο.
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου