Ούτε ευρώ στη γενιά των 700 Ευρώ!

Αν και δεν αποτελεί αίτημα του σήμερα (σήμερα περισσότερο επιθυμείται απλά η απασχόληση) θα δώσουμε έστω και όψιμα μια άλλη γνώμη, αρκετά διαφοροποιημένη από των χαριτωμένων της τηλεόρασης.
Κατ' αρχήν να δηλώσουμε ότι θα επιθυμούσαμε σαφώς όλοι να κερδίζουν πολλά παραπάνω. Δεδομένου όμως ότι η πίτα δε μεγαλώνει από τη μία μέρα στην άλλη, θα πρέπει να απαντηθεί ποιός πρέπει να "φάει" λιγότερο.
Οι μαρξιστές έχουν μια εύκολη απάντηση, το μεγάλο κεφάλαιο. Η γενιά των 700 ευρώ, έχει αυτήν την επιλογή, να ασπαστεί αυτήν την κοσμοθεωρία και να προσπαθήσει την αλλαγή. Αν όντως αυτό έπραττε θα ονόμαζε τον εαυτό της "νέοι κόκκινοι" ή cool red ή ... . Κάτι τέτοιο.
Στο καπιταλιστικό σύστημα τα πράγματα ρυθμίζονται στις ελεύθερες αγορές. Από τη ζήτηση και την προσφορά. Αν πραγματικά λειτουργούσαν χωρίς παρεμβατισμό στη χώρα μας, τότε ο "βασικός μισθός" δύσκολα θα ήταν 400 Ευρώ! Παράγουμε κάτι διαφορετικό από τη Ρουμανία ή τη Βουλγαρία των 200 και 250 ευρώ, κάτι υψηλής τεχνολογίας, κάτι που δύσκολα αντιγράφεται ώστε το η αξία του προϊόντος (για τους ειδικούς οριακού προϊόντος) της εργασίας να δικαιολογεί κάτι περισσότερο; Γιατί οι τηλεοπτικοί χαριτωμένοι κάνουν αναφορές για τους βασικούς μισθούς χωρών όπως η Γερμανία, η Δανία, η Σουηδία;
Μήπως θα μπορούσαμε να φορολογήσουμε το μεγάλο κεφάλαιο και να δώσουμε κάτι παραπάνω στα "παιδιά"; Όχι. Γιατί θα μειωθούν οι αποδόσεις του και θα φύγει.
Καταδικασμένα λοιπόν; Απόλυτα. Και δίκαια!
Για να μεγαλώσει η "πίτα" απαιτείται δημιουργικότητα και ... δημιουργία. Τα άτομα που θα δημιουργήσουν δεν ζητούν περισσότερα από... Δημιουργούν. Και φυσικά δεν ανήκουν σε μια γενιά που κατά 70% επιθυμεί την εισαγωγή της στο δημόσιο.
Τα άτομα που ζητούν τα 800, 900 ... ευρώ, απλά θέλουν να περνούν καλύτερα. Εντάξει, ας είναι κάποιοι σε εργαστήρια για να ανακαλύπτουν νέα φάρμακα, να φτιάχνουν i - pod, phone - pad, να αναπτύσσουν νέες τεχνολογίες. Και ας είναι οι κινέζοι των 50 ευρώ η φάμπρικα της οικουμένης. Εμείς είμαστε οι "ολιγαρκείς" μέσοι.
Μια γενιά να μετράει τον εαυτό της σε ευρώ!
Συμπτωματικά είναι και η πρώτη γενιά που μεγάλωσε με ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα!!!
Και με σοσιαλισμό (πασοκικό).
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της "δημοκρατίας", της "ελευθερίας", της "παιδείας".
Μέσα από την υπερδημοκρατία επιχειρούμε να δώσουμε άλλη διάσταση (και) σε αυτές τις λέξεις.
Σήμερα μιλούν πολλοί, πολύ, για πολλά. Και αυτό πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να ανακατανείμουμε την κοινωνική ισχύ. Να την παραδίδουμε σε αυτούς που θέτουν υψηλότερα το κοινωνικό από το ατομικό συμφέρον. Αυτό επιτυγχάνει η ιεραρχία υποβάθρου.
Στην υπερδημοκρατία όλοι οι ηγέτες, σε οποιοδήποτε χώρο, αναδεικνύονται με την ψήφο ΟΛΩΝ (ή πολλών πέραν του συναφιού των)! Έτσι οι δράσεις τους ως δυνάμεις είναι ίδιας διεύθυνσης και φοράς, εξυπηρετούσες το κοινωνικό σύνολο. Αυτή τη στιγμή, φαρμακοποιοί, δημόσιοι υπάλληλοι, κλειστά επαγγέλματα, όλοι πάνε να "φάνε" έστω το ίδιο, από μια πίτα που μικραίνει. Κανένας τους δε σκέφτεται την κοινωνία.
Το ιδιαίτερα κακό είναι ότι η γενιά που θα αποτελούσε την ελπίδα, είναι αυτή των 700 ευρώ. Προφανώς δε μπορούμε να στηριχτούμε σε αυτή. Είναι "φτηνή". Προτιμάτε, την κάνανε "φτηνή"; Έστω.
Προσοχή παρακαλώ: όλοι μας πρέπει να γίνουμε νέοι πάλι! Δεν είναι επιλογή. Είναι ανάγκη!