Η ελεύθερη αγορά προϊόντων αποτελεί ΑΝΑΓΚΑΙΑ (αλλά όχι ικανή!) προϋπόθεση ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ παραγωγής - απαντά στο τι και πόσο πρέπει να παράγουμε.
Η ζήτηση και η προσφορά προσδιορίζουν τις αγοραίες τιμές και ποσότητες. Με συνεχώς μεταβαλλόμενες τις ανάγκες μας η ζήτηση και δυνατότητες η προσφορά παρέχουν μια συνεχή θαυμαστή προσαρμογή. Αν υφίστανται ικανά κέρδη (η τιμή είναι αρκετά υψηλότερη από το κόστος) και άλλοι πόροι έρχονται να προστεθούν στην παραγωγή, η προσφορά αυξάνεται και η τιμή μειούται. Κοκ.
Η ιδιωτική επιχείρηση αποτελεί ΑΝΑΓΚΑΙΑ (αλλά όχι ικανή!) προϋπόθεση ΑΠΟΔΟΤΙΚΗΣ παραγωγής - ο ιδιώτης "φροντίζει" να παράγονται τα προϊόντα στο χαμηλότερο δυνατό κόστος (αν τα κρατικά νοσοκομεία ήταν ιδιωτικά, θα είχαμε τα σκάνδαλα των προμηθειών; Και πριν προλάβετε να μας χαρακτηρίσετε "νεοφιλελεύθερους", στην δωρεάν υγεία και παιδεία πιστεύουμε και εμείς, γιατί να μην πληρώνει το δημόσιο τα νοσήλεια; Τα δίδακτρα των ιδιωτικών πανεπιστημίων; Αλλά τότε, που θα διόριζαν τα κόμματα την πελατεία τους; Τα στελέχη τους;).
Τέλος η ελεύθερη αγορά των παραγωγικών συντελεστών αποτελεί την ΑΝΑΓΚΑΙΑ (...) προϋπόθεση για τον προσδιορισμό των τιμών τους (και των ποσοτήτων που απαιτούνται).
Στην τελευταία αγορά προσδιορίζεται και η τιμή της εργασίας.
Αυτό είναι το γενικό μοντέλο και υφίστανται 100άδες θεμάτων που αναφύονται. Ένα πολύ βασικό είναι αυτό της δικαιοσύνης. Ο Μάρξ θεωρεί ότι τα κέρδη είναι το αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης των εργατών στους οποίους δεν αποδίδεται η υπεραξία της εργασίας των. Στο έργο του όμως δεν υφίσταται αναφορά στον επιχειρηματικό κίνδυνο (risk) και πρέπει να μπεί αναγκαστικά (ως προς την οικονομική του ανάλυση) στα γνωστά "χρονοντούλαπα της ιστορίας" (χρησιμοποιούμε τα λόγια των επιγόνων του). Το κέρδος (και η ζημιά) είναι ΚΑΙ αποτέλεσμα ανάληψης κινδύνου.
Μια βασική σημείωση εδώ: η παγκόσμια κρίση οφείλεται αποκλειστικά στην λανθασμένη εκτίμηση του κινδύνου! Ή στα χαμηλά επιτόκια της FED.
Θεωρητικά, ενώ είναι σχετικά απλό να διατυπώσουμε προτάσεις αποτελεσματικότητας (ή τι πρέπει να γίνεται) και αποδοτικότητας (πως πρέπει να γίνεται), είναι δύσκολο να διατυπώσουμε προτάσεις δικαιοσύνης. Επιστημονικά αυτό αφορά την ηθική φιλοσοφία. Αλλά όποια και αν είναι τα πορίσματά της, υπάρχουν τόσα "δίκαια" όσα και τα συστήματα - φορείς των.
Οι αγορές φαλκιδεύονται: μονοπώλια, ολιγοπώλια, καρτέλ, εναρμόνιση τιμών, συνδικάτα, "προστασία" εργασίας και κρατικές παρεμβάσεις και ... όλα λειτουργούν προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και κάθε προσπάθεια ελέγχου "για την αποκατάσταση του δικαίου" δημιουργεί κατά κανόνα περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει στρεβλώνοντας τα συστήματα.
Η υπερδημοκρατία μέσω της ιεραρχίας υποβάθρου έρχεται να δώσει την λύση. Όχι στο μεγάλο κράτος, όχι στις παρεμβάσεις, όχι στα συνδικάτα, όχι στα κατώτατα ημερομίσθια!
Ποιός φοβάται τις ελεύθερες αγορές και τους ιδιώτες; Για να έχεις μια επιχείρηση 30 ατόμων (στο πολίτευμα της υπερδημοκρατίας) θα πρέπει να σε έχουν ψηφίσει 39 άτομα, να βρίσκεσαι στο τέταρτο επίπεδο από τη βάση. Θα σε ψηφίσουν χωρίς να είσαι "δίκαιος"; Αμείβεις "σωστά";
Η υπερδημοκρατία έρχεται να θέσει αυτοματικούς κανόνες σε ένα αυτόματο που δεν έχει κατανοηθεί και αδίκως κατηγορείται: στις ελεύθερες αγορές. Είναι σαν να κατηγορεί τον ηλεκτρισμό γιατί οδηγεί και σε ηλεκτροπληξία.
Συνεχίζεται... Με το
"Ούτε ένα ευρώ στα παιδιά των 700 ευρώ"!
Οι ελεύθερες αγορές πρέπει να ελέγχονται από κάποιον όσον αφορά το κέρδος την ποιότητα τις μονοπωλιακές αγορές και το value for money. Γιατί εάν δεν ελέγχονται από κανέναν καταλήγουν σε κορεσμό-απληστία-μαϊμούδες προϊόντα και μαύρη αγορά. Συμφωνώ ότι κανένα σύστημα έως τώρα δεν μπόρεσε να τα δαμάσει αυτά ακόμα και οι κλειστές αγορές των πρώην Κουμουνιστικών καθεστώτων στις οποίες άκμαζε η μαύρη αγορά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι βιάζεστε να βάλετε το Μαρξ στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η αποτυχία του σοσιαλιστικού πειράματος στην ΕΣΣΔ οφείλεται σε πολλούς λόγους που δεν μπορούν να αναλυθούν εδώ. Η υπερδημοκρατία και η άμεση δημοκρατία δε θα λύσουν τις κοινωνικές ανισότητες, γιατι πολύ απλά δε θίγουν το ζήτημα της ιδιοκτησίας. Όσο για το ότι η ελεύθερη αγορά απαντά στο τι και πόσο πρέπει να παράγουμε είναι απλά ένα ψέμα. Στον καπιταλισμό η παραγωγή γίνεται όχι για την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας, αλλά για την επιδίωξη του κέρδους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι οι άνθρωποι προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν την κοινωνική τους ισχύ, την ικανότητα της επιρροής των στη συμπεριφορά των άλλων. Η πολιτική είναι πρωτίστως η διεργασία κατανομής της κοινωνικής ισχύος. Το κέρδος, το χρήμα είναι απλοϊκές εκφράσεις μέσων κοινωνικής ισχύος. Ότι κάνει ο κεφαλαιοκράτης, το κάνει ο Ρέμος, ο συγγραφέας, ο δάσκαλος, ο Κάστρο, η μάνα μας, ο, η, το. Ο κεφαλαιοκράτης απλά έχει σαν φορέα το προϊόν παραγωγής.
ΔιαγραφήΨήγματα αυτής της θέσης βρίσκονται στον Βέμπερ που είναι μεταγενέστερος του Μαρξ. Στο Μαρξ αναγνωρίζω μόνο καλές προθέσεις (όπως και στο Χριστό). Στον ιστορικό χρόνο που έγραφε δεν μπορούσε να διαθέτει τον απαιτούμενο βαθμό αφαίρεσης για να κτίσει ένα συνεπές πολιτικό οικοδόμημα. Ο κάθε επιστήμονας κτίζει πάνω στα έργα των άλλων. Για τον Μαρξ, θα έλεγα σχηματικά, η γη είναι ακόμα επίπεδη.
Δεν θεωρώ ότι και σήμερα η κοινωνικές επιστήμες μπορούν να απαντήσουν ικανοποιητικά στα σχετικά προβλήματα. Είναι νεόκοπες, ανώριμες. Και αυτό δεν είναι κατηγορία. Η ιστορία του πολιτισμού και των επιστημών είναι λεπτά της ώρας σε σχέση με τη φυσική ιστορία του ανθρώπου.
Αν θες διάβασε όλα όσα έχω γράψει. Δεν είναι τόσο απλά, και γι αυτό σταμάτησα να γράφω. Η εποχή δεν προσφέρεται για τέτοιες αναζητήσεις. Πρέπει πρώτα να καταστραφούμε.
Όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν την κοινωνική τους ισχύ, την ικανότητα της επιρροής των στη συμπεριφορά των άλλων. Η πολιτική είναι πρωτίστως η διεργασία κατανομής της κοινωνικής ισχύος. Το κέρδος, το χρήμα είναι απλοϊκές εκφράσεις μέσων κοινωνικής ισχύος. Ότι κάνει ο κεφαλαιοκράτης, το κάνει ο Ρέμος, ο συγγραφέας, ο δάσκαλος, ο Κάστρο, η μάνα μας, ο, η, το. Ο κεφαλαιοκράτης απλά έχει σαν φορέα το προϊόν παραγωγής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΨήγματα αυτής της θέσης βρίσκονται στον Βέμπερ που είναι μεταγενέστερος του Μαρξ. Στο Μαρξ αναγνωρίζω μόνο καλές προθέσεις (όπως και στο Χριστό). Στον ιστορικό χρόνο που έγραφε δεν μπορούσε να διαθέτει τον απαιτούμενο βαθμό αφαίρεσης για να κτίσει ένα συνεπές πολιτικό οικοδόμημα. Ο κάθε επιστήμονας κτίζει πάνω στα έργα των άλλων. Για τον Μαρξ, θα έλεγα σχηματικά, η γη είναι ακόμα επίπεδη.
Δεν θεωρώ ότι και σήμερα η κοινωνικές επιστήμες μπορούν να απαντήσουν ικανοποιητικά στα σχετικά προβλήματα. Είναι νεόκοπες, ανώριμες. Και αυτό δεν είναι κατηγορία. Η ιστορία του πολιτισμού και των επιστημών είναι λεπτά της ώρας σε σχέση με τη φυσική ιστορία του ανθρώπου.
Αν θες διάβασε όλα όσα έχω γράψει. Δεν είναι τόσο απλά, και γι αυτό σταμάτησα να γράφω. Η εποχή δεν προσφέρεται για τέτοιες αναζητήσεις. Πρέπει πρώτα να καταστραφούμε.