ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ!

Και κάποια στιγμή η γενναιοδωρία των πολιτικών (με τα λεφτά μας πάντα) έφτασε και εκεί: σύνταξη στο λαό. 

Και πλειοδότησαν όλοι. Ο καθένας με τον τρόπο του. Ο ένας έλεγε 2000 σύνταξη, ο άλλος σύνταξη στα 18, ένας άλλος σύνταξη άνευ προϋποθέσεων στους αριστερόχειρες κλπ. Μοιράζανε οι καλοί μας. Δικά τους ήταν;

Και γιατί να αργοπορούν (ο μέγας κρετίνος του “εδώ και τώρα” δεν επιννόησε κάτι νέο, η τέχνη υπήρχε πάππου προς πάππου), έδωσαν αμέσως συντάξεις. Που βρήκαν τα χρήματα; Ευφυέστατοι. Επέβαλαν κρατήσεις στους εργαζόμενους και έδωσαν άμεσα συντάξεις με το σκεπτικό ότι καθώς θα έβγαιναν και αυτοί στη σύνταξη, κάποιοι άλλοι εργαζόμενοι θα χρηματοδοτούσαν τις δικές των (των αρχικών). 

Έτσι υπήρξαν και εργαζόμενοι που με ελάχιστες κρατήσεις έλαβαν ικανοποιητικές συντάξεις (και έδωσαν χαρούμενα τη ψήφο τους). Είναι από αυτά τα μαγικά που κάνουν οι πολιτικοί και τα οποία περιμένετε εκ νέου. Κάτι θα σκαρφιστούν για να βγούμε από την κρίση, ε, τι λέτε;

Το σύστημα ονομάστηκε ανταποδοτικό. Ένα “προβληματάκι” του ήταν ότι για κάθε μια σύνταξη θα έπρεπε να γίνονται κρατήσεις σε 3 με 6 εργαζόμενους. Ήτοι οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να αυξάνουν εκθετικά, οι γυναίκες να είναι πιο κουνέλες κοκ. 

Αυτά όμως θα “σκάγαν” πιο κάτω, σε κατοπινές κυβερνήσεις... Και έτσι οι εφευρέτες έδρεψαν όλη τη δόξα. Φτιάξανε και τμήματα συντάξεων, διόρισαν. Μια χαρά. 

Ατυχώς ήρθαν τα προφυλακτικά και οι κουνέλες χάλασαν τη δουλειά. Και τώρα ψάχνουμε... Τα νέα μαγικά... Και κακώς δεν έχει μπει και κάποιο τοτεμ στο Σύνταγμα για να κουτσοπηδάνε τριγύρω του οι αγανακτισμένοι.

Και γιατί οι κρατήσεις για συντάξεις σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις να μην αποδίδονται στους πρώτους και αυτοί να αποφασίζουν τα της συνταξιοδότησης; Το πόσο και το πότε; 

Επειδή μπορεί να είναι απατεώνες οι ιδιώτες ασφαλιστές; Και γιατί να μην ελέγχονται από το κράτος ώστε να μην κλέβουν;

Επειδή υπάρχουν ειδικές κατηγορίες που θα μείνουν ανασφάλιστες; Να μη μείνουν. Από τους φόρους μας, να δίνονται χρήματα σε ιδιωτικές ασφαλιστικές για τις συντάξεις τους.

Δυστυχώς όμως αυτό “κόβει” μια αρμοδιότητα των πολιτικών. Ακόμα χειρότερα, ο αγανακτισμένος έχει μεγαλώσει αλλιώς, δε το χει στο κεφάλι του και ποιός θα του το μάθει. 

Αυτό που δε φαίνεται και αποτελεί το πραγματικά απάνθρωπο είναι το πως το κράτος υποσκάπτει τις ανθρώπινες σχέσεις. Το πως καταστρέφει την κοινωνία με τη κυριολεκτική σημασία του όρου. Το κράτος τα παίρνει από το γιο και τα δίνει στον πατέρα. Ποιος από τους δύο έχει αυτήν την αίσθηση; Δε χάνεται και η ανάγκη της σχέσης; Μήπως οι αξιοπρεπείς Σουηδοί είναι πιο απάνθρωποι; Και οι του τρίτου κόσμου που στηρίζονται στα παιδιά τους πιο άνθρωποι; 

Αν σας τρόμαξα οδηγώντας σας να πιστεύετε ότι αν κοπούν οι κρατικές συντάξεις θα γίνουμε τρίτος κόσμος, ανήκετε στους αγανακτισμένους. Και στην ιστορία.

ΥΓ: Να μη ξεχνάτε ποτέ στους πολιτικούς να προσθέτετε τους ελεγκτές τους, τους δημοσιογράφους. Συναγωνίζονται στην ευαισθησία και το “μοίρασμα”. Για το καλό μας!

Φόρος στα ακίνητα: Όταν φορολογούν (και πολιτεύονται και δημοσιογραφούν) ηλίθιοι

Η υπερδημοκρατία έχει τον δικό της τρόπο φορολόγησης. Απαιτεί αρκετό χρόνο για  να φτάσει κάποιος σ’ αυτόν αλλά η ζωή κρύβει έναν  πιο επώδυνο τρόπο πορείας. Αυτόν της δοκιμής και λάθους.

Είναι όπως το ΠΑΣΟΚ. Δε γνωρίζουμε σε ποια μετάλλαξη των γονιδίων των κατοίκων αυτής της χώρας, εισχώρησε ο αμοραλισμός. Γνωρίζουμε καλά πότε ξεδιάντροπα εκφράστηκε: το 1974. ‘Όταν ο μέγιστος των κρετίνων ονόμασε το κόμμα του και η έννοια απέκτησε ελληνότροπη απόδοση: Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Άφησε πολύ πίσω τους υπόλοιπους αμοραλιστές light των υπολοίπων κομμάτων της ορχήστρας.

Έπρεπε να δοκιμάσουμε για να μάθουμε. Δυστυχώς αυτός ο τρόπος μάθησης απαιτεί αιώνες. Το ΠΑΣΟΚ είναι απλά μια ετικέτα του αμοραλισμού. Κάποιοι βλέπουν σήμερα τα ποσοστά του να μειώνονται και ελπίζουν. Δεν καταλαβαίνουμε σε τι.

Απαιτείται λοιπόν η συλλογή φόρων και επέβαλαν φόρο στα ακίνητα. Βέβαια και η ηλιθιότητα χωρά διαβάθμιση. Τον επέβαλαν στην αξία των κτισμάτων.

Θα ήταν λιγότερο ηλίθιο αν τον επέβαλαν στη γη. Με την επιβολή του στα ακίνητα ουσιαστικά θάβουν βαθύτερα το πτώμα της οικοδομικής δραστηριότητας. Αν τον επέβαλαν στη γη, θα έπλητταν κυρίως αυτούς που την κατέχουν χωρίς να την αξιοποιούν. Θα άφηναν ένα παράθυρο στο να κτίσει κάποιος τρελός ή σε κάποια άλλη αξιοποίηση.

Πέραν των πολιτευομένων έχουμε και τους δημοσιογραφούντας. Ονόμασαν το φόρο χαράτσι και αναλώνουν τον χρόνο του μιντιόπληκτου κοινού ως μυξοπαρθένες παρηγορήτρες.

Κάποια στιγμή η τυφλή οργή του τυφλού λαού θα ξεσπάσει τυφλά, χωρίς νόημα. Θα μας ικανοποιούσε, όχι από κάποια αίσθηση ρεβανσισμού αλλά από την αντίληψη της διακιοσύνης, αν έπληττε κυρίως τους δημοσιογράφους, τους αυτοαποκαλούμενους «ελεγκτές της εξουσίας».

Ο μεγάλος εχθρός είναι ο αμοραλισμός. Δείχνοντας ένα ακόμα ηλιθίωμα, αποσκοπούμε στην επόμενη μετάλλαξη.

Οψόμεθα!

Τι πρέπει να κάνουμε με τους ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ά μ ε σ α

 Η Υπερδημοκρατία πιστεύει στο ελάχιστο κράτος. Πρέπει να απασχολούνται σ’ αυτό μόνο προσωπικό που υπηρετεί τη διακυβέρνηση, τη δικαιοσύνη, και την ασφάλεια της χώρας. 

Η θέση μας αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τη «νέο ή φιλελεύθερη» σχολή της προϊστορίας και πριν κάποιος εναντιωθεί ας διαβάσει τα βασικά άρθρα στο μπλοκ της Υπερδημοκρατίας.

Το κράτος δεν είχε κανένα λόγο να αναλάβει επιχειρηματικές δράσεις. Κοινωνική πολιτική μπορείς να κάνεις και με το σωστό τρόπο π.χ. δωρεάν εκπαίδευση μπορεί να παρέχεις πληρώνοντας τα δίδακτρα στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια κοκ. Και ένας ηλίθιος μπορεί να το αντιληφθεί αυτό.

Και πράγματι υπήρξαν πολιτικοί «ιδεολόγοι». Ηλίθιοι. Οι περισσότεροι όμως εξέθρεψαν ένα μεγάλο κράτος για να ικανοποιούν την εκλογική τους πελατεία.

Τώρα πρέπει να μειώσουμε το δημόσιο τομέα. Σαφώς και πρέπει να ιδιωτικοποιήσουμε τους περισσότερους οργανισμούς. Χωρίς όρους. Νοσοκομεία, ΙΚΑ, ΞΙΚΑ, τα πάντα πλην των σωμάτων ασφαλείας κτλ. Και πρέπει να αφήσουμε τους ιδιώτες να απασχολήσουν όσους υπαλλήλους και όποιους θέλουν.

Υποσχεθήκαμε όμως στους δημοσίους υπαλλήλους μονιμότητα. Όλοι μας μέσω της ψήφου μας! Και πρέπει να τηρήσουμε αυτήν την υπόσχεση. Οι γελοιότητες στις οποίες καταφεύγουν τώρα τα κόμματα αποτελούν μια επιπρόσθετη νότα αμοραλισμού στα αυτιά μιας μη κοινωνίας μη πολιτών.

Οι απολυθέντες υπάλληλοι θα προσληφθούν από ιδιωτικές εταιρείες ενοικίασης προσωπικού με συμβάσεις μόνιμης απασχόλησης. Το κράτος θα πληρώνει εσαεί σε αυτούς τους υπαλλήλους το 50% των αντιστοίχων απολαβών που θα είχαν στο δημόσιο τομέα. Ο ιδιώτης θα τους ενοικιάζει και θα παρακρατά το 20% των αμοιβών από τις εργασίες τους στους ενοικιαστές.

Τώρα, κάτι μασημένα λογύδρια και κάτι εργασιακές εφεδρείες ελπίζω να αποτελούν ένα επιπρόσθετο λόγο που να σας πείθει ότι οι αμοραλιστές που ανήκουν στη γενιά της προϊστορίας του (απ)ανθρώπου, οι επαναστάτες χωρίς αιτία, τα σιχαμένα κωλόπαιδα της πολιτικής που μεγάλωσαν και έχουν το θράσος να δημοσιολογούν, δνε κάνουν ούτε για μούτσοι. Μην τους ακολουθείτε. Μη γράφετε μαζί τους την προϊστορία.

Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.

Δε μπορούν να φορολογήσουν τα κέρδη. Μας οδηγούν στην εξαθλίωση!!!

Υποθέστε ότι έχω μια επιχείρηση εμπορίας στην Ελλάδα και πουλάω εισαγόμενα από την Κίνα. Αγοράζω ένα αντικείμενο που κοστίζει έστω 10 ευρώ και το πουλώ 20. Θα πραγματοποιούσα κέρδη 10 ευρώ μείον κόστη διάθεσης κλπ. που θα πρέπει να επιμεριστούν στο σύνολο των πωλήσεών μου και να  αφαιρεθούν. Έστω ότι πραγματοποιώ κέρδη προ φόρων 6 ευρώ. Λέω στον κινέζο να μου τιμολογεί 15 ευρώ αντί για 10 και να στέλνει τα 5 ευρώ σε ένα φορολογικό παράδεισο. Και μένουν για φορολόγηση … 1 ευρώ.

Υποθέστε τώρα ότι έχω μια παραγωγική επιχείρηση η οποία εισάγει α’ ύλες. Μπορώ και φτιάχνω μια επιχείρηση προμηθειών σε ένα φορολογικό παράδεισο, αγοράζει αυτή τις α’ ύλες έστω 10 και τις πουλά στην ελληνική μου επιχείρηση σε τιμή που να εξαφανίζει τα κέρδη! Τα κέρδη μου έτσι δημιουργούνται στην επιχείρηση στο φορολογικό παράδεισο.

Αγαπητοί, το κεφάλαιο πια δεν ελέγχεται. Οι κλασικοί (γελοιώδεις) τρόποι έχουν αποτύχει. Ακόμα και αν είχαμε καλοπροαίρετους κυβερνώντες, δε θα κατάφερναν τίποτα. Φυσικά αυτοί διαπλέκονται με τους επιχειρηματίες και καλύπτουν και το παραμικρό «λάθος». Και βέβαια δημαγωγούν με μπλε, πράσινα ή κόκκινα προσωπεία.

Και οι γιατροί; Τα φακελάκια; Όλοι όσοι ανήκουν στον ελεγκτικό μηχανισμό, πολεοδομίες κτλ.; Οι «ενασχολήσεις» των δημοσίων (φροντιστήρια οι καθηγητές αν όχι εκβιασμούς κτλ.) και λοιπών υπαλλήλων; Πως θα φορολογηθούν «δίκαια»;

Δείτε πως απαντάμε στην Υπερδημοκρατία για τη φορολογία (Ο δίκαιος φόρος: ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ http://yperdimokratia.blogspot.com/2011/01/blog-post_20.html ). Δεν επινοήσαμε ένα νέο πολίτευμα για να πρωτοτυπήσουμε. Αλλά για να κτίσουμε μια κοινωνία ευημερίας.

Σκεφτείτε αλλιώς! Και διαδώστε το!

Απάνθρωποι και απανθρωποειδή: η φυσική μας εξέλιξη

Κυρίως ο ανεπτυγμένος κόσμος σήμερα είναι μια κοινωνία(;) απανθρώπων: κοντόφθαλμων αμοραλιστών αποσκοπούντων στη μεγιστοποίηση των βραχυπροθέσμων ατομικών συμφερόντων τους.

Θεωρούν δε όλοι ότι διαθέτουν τις δυνάμεις να αποσπούν μόνιμα ένα σχετικά μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας» που παράγει μια κοινωνία (προσοχή στο σχετικά, ο καθένας κάνει μια εκτίμηση των προσόντων του και τοποθετείται εκεί που θα αρπάξει τα περισσότερα π.χ. ο εφοριακός έγινε εφοριακός γιατί γνωρίζει ότι εκεί τον «παίρνει», δεν πήγε να γίνει εφοπλιστής).

Ο πατριωτισμός, η θρησκεία, η οικογένεια, η φιλία διερράγησαν και ανασύρονται πια όταν καλούνται να εξυπηρετήσουν ατομικά συμφέροντα. Κάθε γελοίο τομάρι βουτάει και μια σημαία και τρέχει να διαδηλώσει το τίποτα που το βολεύει.

Παράλληλα όμως επιταχύνεται η ανάπτυξη της τεχνολογίας. Ό κόσμος ήδη έχει γίνει ιδιαίτερα πολύπλοκος. Ο μέσος απάνθρωπος δυσκολεύεται να ακολουθήσει και μέρα με τη μέρα εμφανίζεται το εφιαλτικό πρόσωπό του. Οι πράξεις του γίνονται όλο και πιο κυνικές, τα προσχήματα δε τηρούνται.

Έτσι π.χ. ό ταξιτζής γίνεται ωμός εκβιαστής και παραβάτης του νόμου. Ο αντιπρόσωπος του λαού και του νόμου δεν καταστέλλει ως εκ καθήκοντος όφειλε τη δράση του. Τα παιδιά πια παίζουν «κουκούλες και αστυνόμοι».

Θα ρωτήσετε «μα η τεχνολογία φταίει»; Ανταπαντώ: έχει άλλη επιλογή από το τιμόνι; Τι θα απογίνει; Αγρότης ή βιογενετιστής;

Η τεχνολογία όμως θα δώσει αποδοτικές απαντήσεις και στις βασικές ανάγκες. Ένα 97% του πληθυσμού θα σιτίζεται από ασφαλή μεταλλαγμένα, θα έχει βασικές υπηρεσίες στέγασης και υγείας. Δε θα καταλαβαίνει πως, αλλά θα επιβιώνει. Κάπως όπως τα κατοικίδια του σήμερα. Θα αποτελούν τα «απανθρωποειδή». Οι απάνθρωποι θα κατέχουν και θα αναπαράγουν τη γνώση, αυτάρεσκα, θεωρώντας εαυτούς αγαθούς αφού επιτρέπουν την ύπαρξη και στα υπόλοιπα ανθρωπόμορφα.

Θεωρώ ότι αυτή η διάκριση ήδη έχει αρχίσει να υφίσταται. Αλλά δε θα προχωρήσω στην υπόδειξή της.

Από αυτό το βήμα αποπειρώμαι να μη συνεχιστεί αυτή η εξέλιξη. Έχω επινοήσει τη πρόταση της Υπερδημοκρατίας. Δε γνωρίζω κάποια άλλη ανάλογη προσπάθεια. Ίσως υπάρχουν. Το μεγάλο πρόβλημα, για μένα που απεχθάνομαι τον απάνθρωπο, είναι το ότι δε γνωρίζω αν υφίσταται πλέον υπόστρωμα, ένας φλοιός ψυχής στον οποίο έχει παραμείνει ανθρωπιά.

Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το!  

Είναι θέμα χρόνου πλέον να πτωχεύσουμε και επίσημα. Ας προετοιμαστούμε.

Δεν απαιτείται και ειδική γνώση για να το καταλάβεις. Οι χρηματοδοτήσεις που λαμβάνουμε ή εγκρίνονται, είναι κυρίως για την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Με μια οικονομία σε συνεχή ύφεση, οι μισθοί του δημοσίου και οι συντάξεις δε θα μπορούν να πληρωθούν δεδομένου ότι οι περισσότεροι φόροι επιφέρουν μεγαλύτερη ύφεση και τα ασφαλιστικά ταμεία είναι «δεν υπάρχει σάλιο», θυμόσαστε το Λοβέρδο.

Για να αποφευχθεί η χρεωκοπία θα έπρεπε να μας δώσουν δάνεια πέραν των δανείων που λαμβάνουμε για την εξυπηρέτηση των υπαρχόντων. Και αυτό ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Κάπου λογοδοτούν και αυτοί…

Η επίσημη στάση πληρωμών είναι θέμα χρόνου. Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι αυτό. Αλλά το πώς και πότε θα μπούμε σε τροχιά ανάκαμψης. Και οι ανόητοι δεν έχουν κάνει τίποτα προς  τούτο. Δύο χρόνια τώρα, αντί να φροντίσουν να διευρύνουν την παραγωγική βάση, πασχίζουν να διευρύνουν τη φορολογική. Και μοιραία επιταχύνουν την πτώχευση.

Η χώρα δεν έχει μόνο ελλειμματική παραγωγή και κάλυπτε τη διαφορά κατανάλωσης – παραγωγής με δάνεια που ισοδυναμεί με εισαγόμενα προϊόντα. Έχει κάκιστη δομή στην παραγωγική της βάση. Γιατί βλέπετε δεν εισάγαμε «φουντούνια».  Αυτά και δε θα μας έλειπαν, αλλά μέχρι εκεί «φτάνουμε», μπορούμε να τα παράγουμε και μόνοι μας!

Εισάγουμε πετρέλαιο, μηχανολογικό εξοπλισμό, οικιακό εξοπλισμό, προϊόντα τεχνολογίας κλπ. Πράγματα που δεν μπορούμε να παράγουμε. Και δε θα μπορούμε.

Η χώρα μπήκε σε μια λογική αποβιομηχάνισης. Δε μπορεί να την επαναφέρει. Και οι πολίτες της μεταλλάχθηκαν. Είμαστε πλέον πολίτες «γραφείου». «Μεγάλοι άνδρες» όπως ένας δεξιός Κωνσταντίνος και ένας αριστερός Μίκης είπαν ότι η χώρα μπορεί να προσφέρει τουρισμό και πολιτισμό. Και σαν πουτάνα η χώρα, προσπαθεί τόσα χρόνια να δείξει τα «κάλλη της».

Έχετε δει πουθενά εσείς διευθυντές παραγωγής πέρα από τα εργοστάσια; Σε κανένα κόμμα; Σε καμιά τηλεόραση; Ποιους θεωρείτε τεχνοκράτες και εννοείτε ότι μας κυβερνούν; Τους φαφλατάδες νομομαθείς; Τους λογιστάδες που διαχειρίζονται την οικονομία; Πρέπει να φέρουμε αυτούς στα πράγματα. Και θα χρειαστούν δεκαετίες για την αναδιάρθρωση. Πρώτα απ’ όλα του μυαλού μας.

Από αυτό εδώ το βήμα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο για όλους μας. Προετοιμαστείτε κατ’ αρχήν ψυχολογικά. Δεν είναι ανάγκη να χάσουμε τη ψυχραιμία μας. Κανένας δε θα πεθάνει παρά μόνον αν ξεσηκωθούμε και κατεβούμε να «αποδώσουμε δικαιοσύνη» και το «ρίξουμε στο πλιάτσικο». Θα σκεφτούμε. Θα οργανωθούμε. Και όταν έχουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο (και τους μηχανικούς μαζί μας!!!), να το βάλουμε σε εφαρμογή.

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν κοινές αξίες! Καμιά συνοχή! Ας μην κοροϊδευόμαστε. Δε μπορεί να μας ενώνει η απελπισία ή η αγανάκτηση ή…. Πρέπει να κτίσουμε αλληλεγγύη! Να κτίσουμε. Δεν υπάρχει.

Σκεφτείτε αλλιώς. Και ΨΥΧΡΑΙΜΑ ΠΙΑ. Και διαδώστε το.

Τι κοινό έχουν Νταλάρας, Τζούλια και Coca Cola; Ή Πνευματική ιδιοκτησία, δημόσια αγαθά, ο κύριος παράγοντας πλουτισμού και Υπερδημοκρατία - Μέρος B'

Η αγαπητή Πετρούλα του καιρού μπορεί με μια εκπομπή να προσφέρει υπηρεσίες ψυχαγωγίας σε 6 δις κόσμου! Ο τάδε κουρέας στον ίδιο χρόνο δε θα «καταφέρει» ούτε 3 κεφάλια. Η «προσφορά τους» στη δημιουργία «αξίας» είναι δραματικά άνιση. Και αντίστοιχα η αμοιβή τους.

Ποιά θα ήταν μια δίκαια κατανομή εισοδήματος μεταξύ τους; Των μερικών χιλιάδων που διαχειρίζονται άυλα αγαθά και των εκατομμυρίων υπολοίπων; Τι λένε τα απολιθώματα του Ριζοσπάστη; Άντε και της Καθημερινής και των Νέων; Και της Εστίας και του Πρώτου θέματος; Τι λένε όλοι αυτοί που διατείνονται ότι οι πολιτικοί είναι πίσω από την κοινωνία; Τι «νέο» κομίζουν;

Μη μένετε στην Πετρούλα. Και ο Ρέμος και ο Ρουμπινί, ο Σόρος και ο πάπας, στα ίδια είναι. Πουλάνε δημόσια αγαθά (υπό την έννοια ότι αναπαράγονται με μηδενικό κόστος).

Το χειρότερο της ιστορίας είναι ότι ο κόσμος (και η οικονομική «επιστήμη») αντιλαμβάνονται «δικαιοσύνη» στην κατανομή εισοδήματος. Ενώ θα έπρεπε να την αντιλαμβάνονται στην κοινωνική ισχύ, στην δυνατότητα που έχουν όση τη διαθέτουν να επηρεάζουν τη συμπεριφορά, τις δραστηριότητες των υπολοίπων. Η Πετρούλα, και τα χρήματά της να μας μοίραζε, θα μας «επέβαλε» από τι τσίχλα (και αν) θα μασάμε μέχρι το αν θα λέμε «άνθρωποι» ή «ανθρώποι» και πως να αποφασίζουμε για το μέλλον μας (ποιον παπά ή ποιόν αστρολόγο θα χρησιμοποιούμε, για να θυμηθούμε και τη σύζυγο ενός Μεγάλου μας ηγέτη).

Διασκεδαστικά όλα αυτά, αλλά η απόσταση από το γεγονός μιας εμφάνισης της Πετρούλας μέχρι το γεγονός να βρεθείς σφαγμένος και χωρίς νεφρά έχει μικρύνει δραματικά. Και είναι κάποια Πετρούλα που θα «φορά» το αχρείαστο νεφρό σου (στον υπαρκτό καπιταλισμό, στον κομμουνισμό κάποιος Στάλιν, ε φίλε Μαρξ, την κατανομή κοινωνικής ισχύος δεν την έβαλες στο Κεφάλαιο...).

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τα μοντέλα της οικονομικής θεωρίας στήθηκαν ή και αναπτύχθηκαν σε πιο στατικά περιβάλλοντα και υπό συνθήκες ύπαρξης θρησκευτικής συνείδησης, εθνικής συνείδησης, οικογένειας και ειδικών ηθικών αξιών. Στην κοινωνία υπήρχε κάποια συνοχή και πίστη. Στη σημερινή χαοτική κατάσταση και με σχεδόν απούσες τις ανωτέρω συνθήκες, είναι αστείο να αναζητείται το «νέο» ή η λύσεις μέσα σε αυτά τα μοντέλα. Και βέβαια από τους ανθρώπους που τα εξέφρασαν.

Η Υπερδημοκρατία οδηγεί σε απόλυτη συνοχή την κοινωνία και σε πραγματικά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ κατανομή της κοινωνικής ισχύος. Στην Υπερδημοκρατία δε ψηφίζουμε τους αντιπροσώπους που θα ελέγξουν την Πετρούλα, αλλά το κάνουμε άμεσα εμείς, οι πολίτες! Καμιά επιμέρους «δημοκρατία», «τηλεοπτική», «αγοράς», «ταξιτζήδων», «συνδικαλισμένων της ΔΕΗ» (καλομελέτα κι έρχεται), «νέα» (δημοκρατία λένε ότι είναι και αυτή), «παλιά» κτλ δεν καθορίζει τη ζωή μας. (Δείτε τα σχετικά άρθρα, ειδικά τα πρώτα, στο www.yperdimokratia.blogspot.com)

Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το!   

Τι κοινό έχουν Νταλάρας, Τζούλια και Coca Cola; Ή Πνευματική ιδιοκτησία, δημόσια αγαθά, ο κύριος παράγοντας πλουτισμού και Υπερδημοκρατία - Μέρος Α’

Έχει χυθεί από μελάνι, ύλη, χρόνος και πολύ αίμα για το θέμα της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο με κύριο θεωρητικό ανάλυσης της «αδικίας» τον Μαρξ.

Ακούγονται και γράφονται επίσης πολλά, αρνητικά σχεδόν όλα, για την ΑΕΠΙ (Ανώνυμος Εταιρεία Πνευματικής Ιδιοκτησίας), την εταιρεία προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας που παραδόξως προστατεύει ως επί το πλείστον αριστερούς! Αφού αριστεροί (ή ομοφυλόφιλοι κατά Χατζιδάκι) είναι οι περισσότεροι καλλιτέχνες. (Ευαισθησία και αριστερά «πάνε» μαζί, ειδικά στη χώρα μας που η αριστερά την μονοπωλεί! (Όσο και αν με συμβουλεύουν να κρατώ ένα επίπεδο (ακαδημαϊκό(;)) δε μπορώ να μην εκφράσω την αηδία που νοιώθω για τους μονοπωλητές αρετών και αξιών και την αριστερά που της περισσεύουν. Ως πότε αυτά τα εμετικά εξωπλάσματα θα καθορίζουν το περιεχόμενο του «δίκιου»; Και αν αυτά αποτελούν το «συγκριτικό» βαθμό της έκφρασής μου, τι μπορεί να αποτελεί τον «υπερθετικό» όταν μιλώ για το ΠΑΣΟΚ και το συνώνυμό του «αμοραλισμό»;).

Υφίστανται κάποια αγαθά τα οποία έχουν οριακό κόστος παραγωγής μηδέν (ή ελάχιστο). Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή μιας επιπλέον μονάδας προϊόντος δεν κοστίζει. Π.χ. όταν έχει παραχθεί μια εφαρμογή λογισμικού, η παραγωγή ενός αντιτύπου της έχει κόστος σχεδόν μηδέν. Ή μια ραδιοφωνική εκπομπή δεν επιβαρύνεται αν προστεθεί ένας ακόμα ακροατής. Μια γέφυρα δεν κοστίζει περισσότερο αν εξυπηρετήσει έναν ακόμα διερχόμενο. Κ.λ. πάρα πολλά!

Αποτελεί οιωνεί θεώρημα κοινωνικής ευημερίας ότι η αγοραία τιμή ενός αγαθού θα πρέπει να ισούται με το οριακό της κόστος προκειμένου να επιτυγχάνουμε το μέγιστο της κοινωνικής ευημερίας (αναγκαία συνθήκη). Συνεπώς, αγαθά μηδενικού οριακού κόστους θα πρέπει να παρέχονται σε μηδενική τιμή (άλλως θα υποκαταναλώνονται). Και άρα το δημόσιο θα πρέπει να ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ την παραγωγή τους (και όχι κατ’ ανάγκη να τα παράγει, ανάθεμα, τα δημόσια αγαθά μπορεί να είναι και δωρεάν και να παράγονται από ιδιώτες σε ένα αξιοπρεπές κόστος, ακούτε γελοίοι – ψηφοθήρες – «σοσιαλιστές» ή αμερικάνοι και ΣΙΑ του «υπαρκτού καπιταλισμού»;)

Θα ήταν μια λύση να «κρατικοποιήσουμε» τον Νταλάρα που τα παίρνει τώρα από την ΑΕΠΙ ώστε η τελευταία να μην υφίσταται; Σε ποιά τιμή; Και αν μετά ο «αηδός» δε μας έκανε τη χάρη να «δημιουργεί»; Εγώ ζωή χωρίς Νταλάρα δε διανοούμαι!

Αλλά δεν είναι μόνο ο Νταλάρας. Η Τζούλια; Πόσο θα έπρεπε να την πληρώνει το κράτος για να μας χαρίζει το αποτέλεσμα του ιδρώτα της επί της οθόνης; (Βλέπετε Θεοδωράκης (αριστεροί) και πορνό πόσα κοινά έχουν; Όλοι οι δημιουργοί χρήζουν προστασίας της πνευματικής και άλλων ιδιοκτησιών!!!).

Η οικονομική επιστήμη αδυνατεί να δώσει τη «σωστή» τιμή στα δημιουργήματα και τους δημιουργούς (και σε πολλά άλλα βέβαια) και έτσι έχουμε τις τετριμμένες λύσεις του ισχύοντος  καθεστώτος (δημοκρατίας).

Μια δυσδιάκριτη προέκταση των ανωτέρω είναι η περίπτωση της ενσωμάτωσης άυλων αγαθών στα προϊόντα και υπηρεσίες. Φόρμουλες, τεχνολογίες παραγωγής, διαχείριση μάρκας (branding), design, κλπ. αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο και μέρος της αγοραίας τιμής των προϊόντων και παράγουν κέρδος. Αυτά κυρίως μεταξύ άλλων λιγότερης σημασίας, και όχι η κατοχή κεφαλαίου από τον κεφαλαιοκράτη, και όχι η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης είναι οι παράγοντες πλουτισμού. Οι τιμές των διαφόρων τιμών των συντελεστών  παραγωγής διαμορφώνονται από τη ζήτηση και την προσφορά τους. Η διαφορά τιμής ενός προϊόντος και του  κόστους των συντελεστών παραγωγής του βλακωδώς αναζητείται (ακόμα) στην υπεραξία της εργασίας (αν είναι αρνητική μήπως έχουμε υποαξία της εργασίας;). Σήμερα μάλιστα πολύ επιτυχώς αξιοποιούν οι marketers τα δημόσια αγαθά (αυτά που έχουν οριακό κόστος παραγωγής μηδέν). Πουλάνε εφημερίδες μαζί με DVD! (Άλλως δε θα πουλούσαν!!!). Και να πως βγάζει λεφτά η Coca Cola (είδατε πως πάει με όλα;)!

Καλά όλα αυτά. Είναι δίκαιο όμως κάποιος να γράφει ένα τραγουδάκι ή να πετάει λίγο βυζ..κι και να βγάζει (σε μερικές περιπτώσεις) περισσότερα χρήματα από ότι ο μέσος άνθρωπος σε όλη του τη ζωή;

Συνεχίζεται...

Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το!

Επιχειρήματα κατά και υπέρ της Υπερδημοκρατίας με αφορμή ένα σχόλιο

Λάβαμε το εξής σχόλιο:

Κατ' αρχήν, είναι θετικό που υπάρχουν ακόμα σκεπτόμενοι πολίτες σε αυτή τη χώρα. Τώρα, όσο αφορά το σύστημα που ονομάζεις "Υπερδημοκρατία", αν δε με απατά η μνήμη μου, κάτι παρόμοιο είχε εφαρμογή στην αρχαία Σπάρτη (όχι με τριάδες όμως, αλλά με δεκάδες).

Στην πράξη, το σύστημα δεν μπορεί να δώσει κάτι περισσότερο απ' ότι η σημερινή αστική δημοκρατία μας... Ίσως μάλιστα να είναι και λιγότερο δημοκρατικό, αφού η επιλογές στο επίπεδο της βάσης (κατώτερο επίπεδο) είναι πάντα οι ίδιες, με αποτέλεσμα το σύνολο της δομής να παραμένει σχετικά αμετάβλητο. Ενδεχομένως, για παράδειγμα, μεταξύ των Α Β και Γ να ψηφίζεται ο Β, αλλά αν η σύνθεση ήταν Α Β και Δ, να ψηφιζόταν ο Α. Επειδή η δομή είναι στη βάση της στεγανή και οι επιλογές γίνονται σχεδόν πάντα με τα ίδια κριτήρια (άσχετα με το ποια είναι τα κριτήρια αυτά), οι επικεφαλής κάθε τριάδας θα είναι σχεδόν πάντα οι ίδιοι.

Επιπλέον, το δικαίωμα του καθενός να εκφράζει ανοιχτά και ελεύθερα την άποψή του, σε αυτό το σύστημα καταργείται, αφού το δικαίωμα του να εκπέμπει κάποιος ένα μήνυμα, περιορίζει τους δέκτες του μηνύματος σε όσους βρίσκονται σε χαμηλότερο ιεραρχικό επίπεδο και μάλιστα χωρίς κανένας να έχει δικαίωμα να ανέλθει ιεραρχικά πάνω από το επίπεδο που βρίσκεται: π.χ. ένα πολίτης σε επίπεδο 10, δεν μπορεί να απευθυνθεί σε πολίτες του επιπέδου 9. Ακόμα και έτσι όμως, οι πολίτες του επιπέδου 10, ακόμα κι αν συμφωνούν με όσα λέει κάποιος, δεν μπορούν να τον ψηφίσουν, αν δεν είναι μεταξύ των "ψηφοφόρων" της ομάδας στην οποία έχει οριστεί ο πολίτης αυτός.

Αν το καλοσκεφτείς, αν είχε εφαρμογή η "Υπερδημοκρατία" που λες, το πιθανότερο είναι ότι οι μόνοι ακροατές σου θα ήταν τα άτομα του στενού οικογενειακού σου περιβάλλοντος (και φυσικά το ιστολόγιο αυτό δεν θα επιτρεπόταν να υπάρχει, ή δεν θα είχε νόημα να υπάρχει).

Η αστική μας δημοκρατία έχει αποτύχει, όχι επειδή δεν είναι δημοκρατία, αλλά επειδή οι μηχανισμοί που έχουν δημιουργηθεί (διάβαζε κόμματα), πρακτικά δεν επιτρέπουν σε άτομα που δεν ανήκουν σε αυτούς να θέσουν τον εαυτό τους στην κρίση των πολιτών-εκλογέων. Έτσι, όποιος έχει κάτι να προτείνει, είτε πρέπει να γίνει μέρος αυτών των μηχανισμών (άρα τελικά να αλλοτριωθεί, μέσα στο μηχανισμό), είτε να προτείνει ότι έχει να προτείνει χωρίς όμως να έχει πρακτικά τη δυνατότητα να το θέσει σε κάποιο είδος κρίσης-εκλογής. Και αυτή είναι ακριβώς η αδυναμία που έχει και το σύστημα που προτείνεις και εσύ. Η μόνη διαφορά, είναι στο ποιοί απαρτίζουν τη βάση, δηλαδή το χαμηλότερο επίπεδο.

Ακολουθεί η απάντησή μας:

Η δημοκρατία ως πολίτευμα της αρχαίας Αθήνας, που συνηθίζεται να χαρακτηρίζεται ως «άμεση», απεβίωσε μαζί με τον Περικλή.

«Αναστήθηκε» ως «αντιπροσωπευτική» κυρίως με τη Γαλλική επανάσταση. Ένα βασικό ερώτημα είναι εαν οι πολίτες με τη ψήφο τους, αναδεικνύοντας τους αντιπροσώπους τους, ελέγχουν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ τις κρίσιμες για μια κοινωνία παραμέτρους (κοινωνική δικαιοσύνη, ατομικά δικαιώματα κλπ).

Πολιτική είναι η διεργασία κατανομής της κοινωνικής ισχύος. Η κοινωνικές παράμετροι που πρέπει να ελεγχθούν αποτελούν απόλυτα συνάρτηση αυτής της κατανομής. Είδατε εσείς κάποιον αποτελεσματικό έλεγχο του συνδικάτου των ταξιτζήδων στην πρόσφατη απεργία; Οι χιλιάδες φορείς κοινωνικής ισχύος μπορούν να ελεγχθούν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ από τους δημοκρατικά εκλεγμένους αντιπροσώπους; Δεν φτάσαμε εδώ που φτάσαμε γιατί οι δεκάδες φορείς  κοινωνικής ισχύος δεν αφήναν κανένα ουσιαστικό περιθώριο στις κυβερνήσεις για επιλογές πέραν του δανεισμού για την ικανοποίηση των ομάδων συμφερόντων; Να θυμίσω τον κύριο Χατζηγάκη που εν μέσω κρίσης την άνοιξη του 2009 έδωσε 500 εκατομμμύρια στους αγρότες που είχαν καταλάβει τις οδικές αρτηρίες;

Επιπλέον, η κατανομή κοινωνικής ισχύος διαμορφώνεται με όλες τις δυνατές κατηγορίες πράξεων των πολιτών πέραν της ψήφου: με τις αγορές τους οι πολίτες «ψηφίζουν» επιχειρήσεις και επιχειρηματίες, με την τηλεθέαση εκπομπές, κανάλια, τηλεοπτικά πρόσωπα κλπ. Δεχόσαστε εσείς τον κύριο Λαζόπουλο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης; Τον κύριο Βγενόπουλο; Πως μπορεί να τους ελέγξει η «δημοκρατία»; Ποιά «δημοκρατία»; Των ευρώ (ο Ρουσσώ κ.α. δε δέχονται ότι μπορεί να υπάρξει δημοκρατία υπό ανισοκατανομή του πλούτου); Των τηλεθεατών; Των «διαδικτυομένων»;

Οι πολιτικοί υπό το παρόν σύστημα και άγγελοι να ήσαν, θα διαπλέκονταν. Το σύστημα είναι υπό κατάρρευση όχι λόγω της (υπαρκτής) φαυλότητας των πολιτικών ή γιατί δεν υπάρχουν υγιείς φωνές ή δε μπορούν να ακουστούν, αλλά λόγω εγγενούς αδυναμίας. ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ. Μπόρεσε να επιβιώσει αφού ανταποκρίθηκε στις συνθήκες υπό, και για, τις οποίες παρήχθη, αλλά καταρρέει κάτω από το κράτος της ραγδαίας μεταβολής των.

Θα συνεχίσουμε τα επιχειρήματά μας λίαν συντόμως.

Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το!

Ευκαιρίες στο περιβάλλον συνεχούς επιτάχυνσης αλλαγών

Εξαιρέσει των γερασμένων ηλικίας 20 ετών (περίπου), της γενιάς των 700 ευρώ και των υπολοίπων φυτών & παρασίτων ας δούμε τι ευκαιρίες έχουμε οι υπόλοιποι να  δημιουργήσουμε και να ευημερήσουμε.

Μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές που προσφέρει ευκαιρίες είναι η αύξηση της διάρκειας ζωής των ανθρώπων. Αυτό το ευχάριστο γεγονός συνοδεύεται όμως από την αύξηση αναγκών φροντίδας για τους ηλικιωμένους. Επίσης, μεγαλύτερη ηλικία σημαίνει και περισσότεροι άνθρωποι με άνοια, αλτσχάιμερ κλπ. Αυτά σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα, γιατί στο παρελθόν αναλάμβαναν τη φροντίδα τα παιδιά, δημιουργούν την ανάγκη δημιουργίας ειδικών προϊόντων και υπηρεσιών και αλλαγή στη σύνθεση του προϊόντος που παράγει η κοινωνίας  μας.

Οι ηλικιωμένοι έχουν όλες τους τις αισθήσεις λιγότερο ικανές. Χρειάζονται προϊόντα και περιβάλλοντα που να αμβλύνουν αυτό το πρόβλημα. Είναι πιο ευάλλωτοι σε οποιαδήποτε σωματική καταπόνηση. Έχουν πιο αργά αντανακλαστικά. Κλπ. Μπορούν να δημιουργήσουμε «πάρκα» μέσα στα οποία θα λειτουργούν ασφαλέστερα και με μεγαλύτερη άνεση.

Η μεγαλύτερη πρόκληση όμως είναι να μπορέσουμε να συνεργαστούμε μαζί τους και να αξιοποιήσουμε το εναπομείνον δυναμικό. Και ή δυνατόν μέσω εκπαίδευσης να συντηρήσουμε όσο μπορούμε καλύτερα ή και να αναβαθμίσουμε κάποια στοιχεία του δυναμικού τους.

Υπάρχουν σμήνη χωριών με εναπομείναντες ηλικιωμένους. Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε μαζί τους, αυτοί να εκτρέφουν όρνιθες ελευθέρας βοσκής και εμείς να λειτουργήσουμε το κανάλι διάθεσης (π.χ. ένα φορτηγό θα πέρναγε περιοδικά και θα συνέλεγε τα προϊόντα για να τα φέρει σε παραγωγικές μονάδες ή σε εμπόρους κλπ.)

Πολλοί ηλικιωμένοι είναι μορφωμένοι και μπορούν να αξιοποιηθούν για τη δημιουργία περιεχομένου στο διαδίκτυο. Π.χ. 60 φυσικοί – εκπαιδευτικοί να παράγουν από ένα μάθημα φυσικής ο καθένας αλλά να είναι μικρά θαύματα! Διαδραστικά, με γραφικά, παραπομπές, ασκήσεις κλπ. Στη χώρα μας όλα τα σχεδόν τα έργα τέτοιου χαρακτήρα υστερούν των αγγλικών ιδιαίτερα. Δικαιολογημένα αφού δεν έχουμε τις απαραίτητες οικονομίες κλίμακος – ένα βιβλίο στα αγγλικά απευθύνεται σε 100άδες εκατομμύρια ενώ τα δικά μας σε μερικές χιλιάδες.  Οι μεγάλοι άνθρωποι έχουν τον χρόνο να κάνουν θαύματα.

Ο υπολογιστής υστερεί ακόμα στη μετάφραση. Οι άνθρωποί μας μπορούν να μεταφράσουν πολλά έργα ώστε να υφίσταται αξιόλογη βιβλιογραφία στα ελληνικά. Να δημιουργήσουν λεξικά όλων των γλωσσών. Να διδάξουν ελληνικά δωρεάν μέσα από το διαδίκτυο σε παγκόσμια κλίμακα.

Πρέπει να σκεφτείτε τα επιχειρηματικά μοντέλα – πιο απλά, πως να δημιουργήσετε κερδοφόρες και συμφέρουσες για όλους δραστηριότητες – και να αναλάβετε πρωτοβουλίες. Ένα παράπλευρο καλό είναι ότι και οι ίδιοι θα είστε πιο έτοιμοι για μια μακροβιότερη και καλύτερη ζωή!

Θα επανέλθω με ευκαιρίες σε άλλους τομείς. Αυτός όμως είναι ο πιο ευαίσθητος.

Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.

ΑΣΕΠ: Όταν ο παπάς ευλογάει τα γένια του

Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού. Ένας βαρύγδουπος τίτλος ανάλογος του μεγέθους της καταστροφής της χώρας που επέφεραν οι Πασοκιστανοί, γνήσιοι ή μη (ανάλογα με το αν ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ ή στις λοιπές δυνάμεις).

Πέθανε ο δημιουργός του, ο Πεπονής, και οι απίθανοι νεκρολόγησαν επί του «μεγάλου» έργου του. Κανάλια, συμπολίτευση, αντιπολίτευση, όλοι οι νεκροθάφτες της πατρίδας.

Δημιούργησαν οι απίθανοι τον αδιάβλητο τρόπο εισαγωγής στο δημόσιο. Θα περίμενε κανείς από ένα σοσιαλιστικό σύστημα να προέβαινε στην επέκταση αυτού του θεσμού και στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί εκεί σύντροφοι επιτρέπετε να επικρατεί η μεροληψία; Πως αφήσατε τον κάθε επιχειρηματία να βάζει τους δικούς του «μέσα»; Αυτά τα παράλογα πράγματα ούτε στο Αμερικανιστάν δεν γίνονται, στη χώρα του υπαρκτού καπιταλισμού!

Η δημιουργία του ΑΣΕΠ καταδεικνύει για μια φορά ακόμα τον αμοραλισμό και των ακαδημαϊκών. Αδιαμαρτύρητα δέχτηκαν ότι τα πανεπιστήμια δεν είναι αξιοκρατικά και η βαθμολόγηση των φοιτητών υπάρχει για να υπάρχει. Διαφορετικά, γιατί να μην επιλέγονταν για το δημόσιο όσοι είχαν τους μεγαλύτερους βαθμούς; Μια γελοιότητα παρόμοια της διαδικασίας ΑΣΕΠ αλλά που τουλάχιστον δεν ακυρώνει την αξιολόγηση των φοιτητών από τα πανεπιστήμια.

Ένας εργαζόμενος οποιοδήποτε οργανισμού, θα πρέπει πέραν των τυπικών προσόντων να ταιριάζει στην κουλτούρα του οργανισμού, να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, να έχει φιλοδοξίες και τη δημιουργική φαντασία για να συνεισφέρει στην επιβίωση και ανάπτυξη του οργανισμού.  Τουλάχιστον. Εκτίμηση τέτοιων ιδιοτήτων γίνεται μόνο μέσα από προσωπική επαφή. Δεν πιστεύω οι πολυεθνικές να είναι τόσο αφελείς που να έχουν τμήματα επιλογής ανθρωπίνου δυναμικού για τα μάτια του κόσμου.

Το ΑΣΕΠ αδιαφορεί για όλα αυτά. Και πράγματι, γιατί να απαιτούνται όλα αυτά σε ένα δημόσιο υπάλληλο; Υπάρχει πρόβλημα ανταγωνισμού και επιβίωσης των δημοσίων οργανισμών;

Αλλά η ζωή δεν είπε την τελευταία της λέξη. Και ναι, υπάρχει πρόβλημα στον υπαρκτό καπιταλισμό. Στην υπαρκτή δημοκρατία. (Ο υπαρκτός σοσιαλισμός μας τελείωσε αφήνοντας πίσω του νεκρές χώρες, χωρίς ταυτότητα, χωρίς μέλλον).

Τι πρέπει να γίνεται αντί ΑΣΕΠ; Να έχουμε το ελάχιστο κράτος και ελεύθερη την αγορά εργασίας. Εκτιμώ ότι σε ελεύθερη αγορά εργασίας, ένας πρωτοδιοριζόμενος δημόσιος υπάλληλος δε θα αμείβετο με περισσότερα των 400 ευρώ. Σε αυτή την τιμή θα ήταν ίση η προσφορά με τη ζήτηση για το δημόσιο. Θα ρωτήσετε αν ζει κάποιος με αυτά τα χρήματα. Ζει. Ελεεινά. Αλλά και ανάλογα με αυτά που προσφέρει και τους κινδύνους που αναλαμβάνει (να εξαιρέσουμε τα σώματα ασφαλείας κλπ).  Αν οι δημόσιοι υπάλληλοι έπαιρναν 400 ευρώ, οι ιδιωτικοί θα έπαιρναν 1000. Ας πήγαιναν στον ιδιωτικό τομέα... Και βέβαια μη ξεχνάτε ότι πιστεύω στην ισοκατανομή των πόρων (δες σχετικό άρθρο) που θα πρόσθεταν τουλάχιστον άλλα 400 ευρώ σε κάθε Έλληνα από την πρώτη ημέρα γεννήσεώς του. Εμείς δεν κάνουμε σοσιαλισμό με δανεικά. Ότι έχουμε, αυτά μοιράζουμε Πασοκιστανοί! Και αιτιολογημένα και χωρίς να προκαλούμε στρεβλώσεις.

Ποιος θα προστατεύει τους εργαζόμενους από τους εργοδότες. Η υπερδημοκρατία αυτόματα. Οι εργοδότες στην υπερδημοκρατία ψηφίζονται! Άντε που γεμίσαμε εργατολόγους και συνδικαλιστές, κηφήνες και παράσιτα που μας προστατεύουν. Ωραία κοινωνία φτιάξαμε!

Πολίτες, σκεφτείτε αλλοιώς. Και διαδώστε το!

ATA (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή): μια απόδειξη ότι ηγεσίες και λαός στερούνται στοιχειωδών ικανοτήτων κατανόησης της πραγματικότητας.

1981 και μαζί με τον «εκδημοκρατισμό» και το «σοσιαλισμό» ο Ανδρέας μας έφερε και την ΑΤΑ. Οι μισθωτοί πλέον θα προστατεύονταν από τον πληθωρισμό αφού μέσω αυτού του μηχανισμού στις αμοιβές τους θα επροστίθετο οι αυξήσεις του τιμαρίθμου (αν είχαμε μειώσεις θα αφαιρούντο; Αχ, αυτές οι ασυμμετρίες, μου θυμίζουν Μάρξ).

Υποθέστε ότι τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου «έπεφταν» στο μισό. Σαφώς θα είχαμε μια δραματική αύξηση των τιμών του πετρελαίου. Αυτή θα επιδρούσε σε όλους τους τομείς της οικονομίας ανάλογα με τη συμβολή του πετρελαίου στον καθένα. Το επίπεδο των τιμών, ο τιμάριθμος θα ανέβαινε σημαντικά. Αλλά κανένα πρόβλημα στην εκπασοκισμένη Ελλάδα (και στον κόσμο δηλαδή, ο αμοραλισμός δεν είναι αποκλειστικό μας προνόμιο). Οι μισθωτοί και εργαζόμενοι θα επροστατεύοντο από την ΑΤΑ: αυτόματα η ποσοστιαία μεταβολή του τιμαρίθμου θα οδηγούσε σε αντίστοιχη αύξηση των αποδοχών τους διατηρώντας τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ μισθό τους σταθερό.

Όταν τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου μειώνονται, αυτό σημαίνει ότι το κατά κεφαλήν απόθεμα μειώνεται, ότι κατά μέσο όρο όλοι γινόμαστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ «πτωχότεροι» (με τις υποθέσεις ότι οι τεχνολογίες δεν αλλάζουν ιδιαίτερα ώστε να υποκαταστήσουμε την παραγωγή ενέργειας μέσω άλλων τρόπων κλπ).  

Πως εμείς στη χώρα θα καταφέρναμε να διατηρούμε την ίδια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ αγοραστική δύναμη για τους μισθωτούς ενώ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θα γινόμασταν κατά μέσο όρο πτωχότεροι; Για να μένουν κάποιοι στα ίδια επίπεδα σημαίνει ότι οι υπόλοιποι θα εγίνοντο πολύ πτωχότεροι. Ποιοί; Το κεφάλαιο; Μήπως τα κέρδη θα μειώνονταν για να «απορροφηθεί» η αύξηση των τιμών του πετρελαίου; Και ποιός σας είπε ότι αναλαμβάνεται επιχειρηματική δράση αν τα αναμενόμενα κέρδη είναι «μικρά»;

Η αύξηση των κόστους εργασίας θα έφερνε αύξηση του κόστους παραγωγής και θα είχαμε αλλεπάλληλες πληθωριστικές πιέσεις. Η επιλογή των ηγεσιών είναι «όχι πληθωρισμός» και θα προέβαιναν σε αύξηση των επιτοκίων. Ήτοι μείωση της ρευστότητας, της κατανάλωσης και αύξηση της ανεργίας.

Δε θα προχωρήσω στην ανάλυση. Και δε χρειάζεται μια αύξηση των τιμών του πετρελαίου και δη πολύ μεγάλη για να δειχτεί η ουτοπία της ΑΤΑ. Η ΑΤΑ και όλα τα «καλά» που προσέφεραν οι πολιτικοί τόσα χρόνια επιβίωσαν τη βοηθεία των δανεικών. Και έχει δίκιο ο Πάγκαλος που λέει ότι «μαζί τα φάγαμε».

Υπουργός οικονομικών τότε ήταν ο Δρετάκης, ακαδημαϊκός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ. Και είναι ένας από τους λόγους που η ΑΣΟΕΕ (νυν ΟΠΑ) πρέπει να «κλείσει». Και όλο το συνάφι των οικονομολόγων να εξοριστεί. Γιατί ενώ η οικονομική επιστήμη στερείται ικανών εργαλείων και θεωριών, οι υπηρέτες της δεν κάνουν χρήση καν αυτών των αφελών λογικών που προσφέρει. Και πολλοί εκ του αμοραλισμού τους.

Αν ο κύριος Παπανδρέου και οι λύσεις του δεν καταγραφούν ως  μειάσματα στην Ιστορία, η τελευταία θα πρέπει να σταματήσει να αποτελεί επιστήμη.

Έχουμε μπει σε παγκόσμια κρίση η οποία ήταν αναπόφευκτη γιατί είναι συστημική. Η νεωτερική δημοκρατία έφτασε στο φυσικό αδίεξοδό της. Μαζί η πολιτική και η οικονομία. Η δημοκρατία πέθανε στην Ελλάδα (και στον κόσμο) την εποχή του Περικλέους. Την ανέστησαν για να κυβερνήσουν οι διαχειριστές της.

Αλλά εμείς έχουμε προτάσεις. Μόνο προτάσεις!

Greece: Business as usual

Και πήραμε την επιμήκυνση. Και πήραμε ανάσα.
Δώσανε στο "δανειομανή" τη δόση του. Τι καλά!
Σύντροφοι δε χρειάζεται να είσαι ειδικός για να βλέπεις πως πάνε τα πράγματα. Ανοίγεις την τηλεόραση. Όλα τα κανάλια εδώ (220 συνολικά, 1300 ραδιόφωνα, 5.500 περιοδικά και εφημερίδες). Και μαζί όλες οι γνωστές μούρες. Δεν αλλάζει τίποτα. Πως συντηρούνται τώρα όλα αυτά;
Η ανομία ως συνήθως. Το κάθε συνάφι που έχει ένα ικανό αριθμό ατόμων κλείνει ότι θέλει. Δεν έχουν και φαντασία. Βρε τις τουαλέτες κλείστε, να χεστούμε όλοι πάνω μας.
Ελλάδα: μια χώρα σκλαβωμένη στο λαό της. Στον εκπασοκισμένο, δημοκρατικό λαό της. Να μη ξεχνιόμαστε.
Άσε την τηλεόραση. Μια βόλτα στο Λυκαβηττό. Ή το πανόραμα που αντικρύζεις όταν βγαίνεις από κάθε πόλη, στην έξοδό της. Λες και κάτι υπέργειο τέρας έχεζε τσιμέντο! Και πινακίδες όλων των λογιών.
Και το πρόβλημα της ημέρας για τον κεφτέ:
Λοιπόν κεφτέ, μια πουτάνα δουλεύει μια ώρα την ημέρα και βγάζει 2000 ευρώ το μήνα και ως ευσυνείδητος κυρία τα δηλώνει. Ένας 8ωρος εργαζόμενος βγάζει και αυτός 2000 το μήνα. Αυτοί οι δύο πρέπει να πληρώνουν τον ίδιο φόρο; Τι λέει η δημοκρατία σου; Για να μη σε επηρεάζει το επάγγελμα όπου πουτάνα βάλε ότι θες, ζωγράφος ας πούμε, ή γλύφτης (όχι εσύ κεφτέ, άλλος γλύφτης!).
Καλή συνέχεια!

Υπερπληθυσμός: ένα παραγκωνισμένο πρόβλημα

Οι πολιτικοί ταγοί, υπό οιοδήποτε καθεστώς, έχουν αποτύχει στο να δώσουν λύση και στο πρόβλημα του υπερπληθυσμού.
Εκεί που ενέργησαν πιο δραστικά, στην ανατολική Ασία και κυρίως στην Κίνα, με τον κανόνα του ενός παιδιού ανά οικογένεια, κατόρθωσαν το αδιανότητο: 160.000.000 άνδρες "περισσεύουν" (κατ' αυτό το μέγεθος υπερβαίνουν τον αριθμό των γυναικών) αυτή τη στιγμή σε αυτή την περιοχή και κάνουν την πορνεία να φαίνεται ευλογία!
Φυσικά ο Μάο διατηρούσε μερικές δεκάδες γυναίκες για τον εαυτό του. Και να σας θυμίσω και πάλι ότι αυτό που παίζει σημασία στην επικράτηση μιας δίκαιας κοινωνίας είναι η κοινωνική ισχύς και όχι το χρήμα (το χρήμα αποτελεί μια συνιστώσα). Και να εκφράσω την απέχθειά μου σε όλα τα σύγχρονα είδωλα - ηγέτες - τέρατα. Να τους χαίρεστε!
Τον υπερπληθυσμό δεν τον θεωρώ απλά πρόβλημα. Το θεωρώ προσβολή του ανθρώπου (;) προς τη φύση, ανήθικη κατάσταση. Δεν αναγνωρίζω το δικαίωμα του "ανωτέρου" είδους να εκτοπίζει τα υπόλοιπα. Ελπίζω όταν συναντήσουμε κάτι πιο "ανώτερο" να συμμερίζεται τη δική μου θέση!
Μια λεπτή διάσταση του προβλήματος είναι η ασυμμετρία κατανομής του. Αυτή έχει σαν αποτέλεσμα την "εκτόπιση" λαών σαν τον δικό μας που χαρακτηρίζεται από υπογεννητικότητα. Αλλά και γενικότερα των "δυτικών" λαών.
Θεωρώ γενοκτονική την μη αναφορά αυτής της ασύμμετρης απειλής που είναι πολλαπλάσιας έντασης της τρομοκρατίας. Επιθυμώ δε την επιβολή ακόμα και πολεμικών κυρώσεων στα κράτη που δε θα σταματήσουν την περαιτέρω μεγέθυνση του πληθυσμού τους. Είμαστε αρκετοί πια πάνω στον πλανήτη. Και δεν είναι ανάγκη να "σκουρύνουμε". (Ούτε και να γίνουμε πιο άσπροι κεφτέ. Κεφτέ, είδες τι πάθαμε που δεν έχουμε τόσους πολλούς πολέμους όπως παλιά. Η πόλεμοι έφυγαν, η δημοκρατία έμεινε, είδες κεφτέ, τα καλά μένουν).
Τώρα, επικρατώντας μια τέτοια λογική, πρέπει να δούμε "πόσο και τι θα γεννάμε".
Έχει υποστηριχτεί ότι αν κάθε οικογένεια κάνει δυό παιδιά, ο πληθυσμός θα παραμένει σταθερός. Έτσι ένα αμερικάνικο ούφο (Τέρνερ) υποστηρίζει αυτόν σα κανόνα.
Γιατί είναι μια κακή λύση; Απαντήστε το!
Βέβαια η υπερδημοκρατία έχει τη δική της λύση.
Ποιά; Βρείτε την!
Αλήθεια τι απαντούν τα κόμματά σας; (Κεφτέ, εδώ σε θέλω).
Προκαλώ οποιοδήποτε να απαντήσει. Αν γνωρίζετε το Βενιζέλο ή τον Τσίπρα, σας παρακαλώ, θέσατε το πρόβλημα να ξεστραβωθούμε (ή να καταλάβετε ποιά βλακόμουτρα ακολουθείτε;).
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στο Ελλαδιστάν δείχνουν ότι το ποσοστό αποχής είναι μόνο 32%. Δε συμφωνώ με την αποχή. Ιδιαίτερα επιλέον θαυμάζω την καρτερία αυτού του "ανώτερου" λαού στους επαγγελματίες βασανιστές του.
Στην υγειά σας.
Ο.Δ.
Υ.Γ. Αν μερικοί θίγεστε από το "ιστάν" σα κατάληξη στο "Ελλάδ", απλά να γνωρίζετε ότι δεν ασκώ διακριτική πολιτική εις βάρος της πατρίδας μας. Δε θεωρώ το Γερμανιστάν ή το Αμερικανιστάν κάτι ανώτερο. Όλοι "ισταν" είμαστε. Μερικά ξεκινούν και από "ισταν" π.χ. ιστανμπουλ!!!

Η παγκόσμια "κρίση" με λίγα (σκληρά) λόγια

Εδώ είμαι και πάλι.
Μου λείπει ο "κεφτές", ένας σχολιαστής που του "πείραξαν" το μπιφτέκι του και έφτιαξε και ένα blog, τον υπερφασισμό. Αλλά δε το συνέχισε και έχασα τη τζάμπα διαφήμιση.
Κεφτέ, περιμένω και νέα σχόλιά σου!
Αφορμή για το σημείωμά μου, αποτέλεσε ένα άρθρο στο Business Week αναφορικά για τον αν θα πρέπει να καταργηθεί ο κατώτατος μισθός στην Αμερική. Οι περισσότεροι τάσσονται υπέρ του όχι γιατί θεωρούν ότι δε θα βοηθήσει ιδιαίτερα την απασχόληση. Αυτή η θέση δείχνει και πόσο βαθιά είναι τα κατάλοιπα του κρατισμού στη χώρα του "υπαρκτού καπιταλισμού" αλλά και πόσο επικίνδυνα είναι τα πράγματα!
Θα εκθέσω και πάλι τη θέση μου ότι αυτό που διαδραματίζει τον κύριο ρόλο στη διαμόρφωση μιας δίκαιας και  ευημερούσας κοινωνίας δεν είναι η κατανομή του εισοδήματος αλλά της κοινωνικής ισχύος (θυμίζω ότι ο χοντρός γραμματέας του υπουργείου που επέβαλλε τις ορέξεις του στην αριστούχο φιλολογίας στο Ελλαδιστάν και μετά πήδηξε και (από) το μπαλκόνι, δεν διέθετε χρήματα αλλά ισχύ. Αλήθεια τι έγινε αυτός ο Ελληνάρας του πολιτισμού;). Το εισόδημα, ο πλούτος, αποτελεί μόνο μια συνιστώσα της ισχύος.
Κάποια στιγμή οι πολιτικοί - κρατιστές έκαναν το λάθος να επιτρέψουν την παγκοσμιοποίηση. Και άνοιξε ο ασκός του Αιόλου: οι επιχειρηματίες και οι αγορές πήραν "το πάνω χέρι". Τώρα απλά δε ξέρουν πως να το "μαζέψουν".
Έτσι ενώ στην Αμερική εύκολα πάτασαν την οικονομική ισχύ π.χ. με αντιμονοπωλιακούς νόμους όπως του Σέρμαν που έσπασε το μονοπώλιο στην αλουμίνα, τώρα οι διεθνοποιημένες αγορές επιτρέπουν στους επιχειρηματίες τη μεταφορά των κεφαλαίων τους οπουδήποτε βρίσκουν πιο πρόσφορο έδαφος.
Παράλληλα ένας εκρηκτικά αυξημένος σε συμμετοχή (γιατί άνοιξαν οι "παράδεισοι του κομμουνισμού") πληθυσμός μειώνει την ποσότητα των φυσικών πόρων κατά κεφαλήν, ποσότητα που πριν την μοιράζονταν κυρίως οι "δυτικοί". Κάτι ο καλπασμός της τεχνολογίας που απαξιώνει συνεχώς τις δεξιότητες που απαιτεί μια θέση εργασίας, κάτι η απειλή της κλιματικής αλλαγής, το δημογραφικό και τα μαγαζάκια της πολιτικής είναι σε απόγνωση. Και πως να γκρεμίσουν τώρα το στήριγμά τους, το κράτος; Ούτε τολμούν, αλλά κυρίως δε ξέρουν.
Τα κωλόπαιδα της πολιτικής, που από την εφηβεία τους βρήκαν τον τρόπο να ζουν αλλά και να μας σώζουν, είναι σε άβολη κατάσταση. (Δεν είναι τα μόνα, χρόνια τώρα τα κωλόπαιδα εκμετάλλευσης της θρησκείας που γίνονται διάκοι κλπ ή μονάζουν αφήνοντας εμάς στην κόλαση, βλέπουν να χάνεται η πελατεία τους). Και τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα. Θα μπορέσουν να υπάρξουν ειρηνικές προσαρμογές ή θα ξεσπά παντού άλογη βία;
Στο Ελλαδιστάν τώρα, στη χώρα του Τσίπρα, του Δημαρά και της Παππαρήγα (και χιλιάδων άλλων, αλλά αυτοί κυρίως εκφράζουν το "διαφορετικό"). Για μια ακόμα φορά η τύχη βοηθά στην παράταση της ανούσιας ύπαρξής μας. (Να θυμίσω ότι και στο Ναυαρίνο δεν πάλευαν φιλέλληνες αλλά συμφέροντα κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας τα οποία αν δεν υφίσταντο ο κόσμος θα στερείτο της λαμπρής παρουσίας μας). Οι παρακμιακοί παγκόσμιοι ηγέτες δε τολμούν να μας κόψουν το οξυγόνο γιατί δε ξέρουν τι πρόκειται να συμβεί. Δεν τους "πιάνει" τίποτα και λένε "άσε τώρα". Το πολύ κακό είναι ότι εδώ μέσα πολλοί πιστεύουν ότι μπορούμε και να τους εκβιάσουμε! Προσωπικά, στη θέση τους, θα μας είχα "τελειώσει" προ καιρού. Ο κόσμος έχει πολύ σπουδαιότερα θέματα από το να ασχολείται με τους επίδοξους ξενοδόχους του Αιγαίου.
Κεφτέ, τι λες; Τα λέω καλά ή να σου βάλω Τσίπρα;
Κεφτέ, η ζωή δεν έχει αδιέξοδα. Η δημοκρατία μόνο τέτοια. Περιμένω την απάντησή σου στον υπερφασισμό.
Καλά μπάνια!

Σχέδια που δεν ορίζονται χρονικά και ποσοτικά πρέπει να αποτελούν ποινικά αδικήματα!

Ή μην ακούτε πλέον τους πολιτικούς.
Ακούτε χιλιάδες αναλύσεις και οράματα και προγράμματα και...
Σταματήστε την παρακολούθηση της μπουρδολογίας.
Ακούτε αυτόν που θα πεί:
Θα κυβερνήσω 4 χρόνια.
Στο τέλος του πρώτου χρόνου το κατά κεφαλήν εισόδημά μας θα είναι 24.000 ευρώ.
Το 25% θα κερδίζει από 6.000 μέχρι 12.000 ευρώ.
Το 50% από 12.000 - 24.000 ευρώ.
Το 25% από 24.000 και άνω.
Η ανεργία στο τέλος του έτους θα είναι 15%.
Το έλλειμα στον προϋπολογισμό ...
Το εξωτερικό χρέος ...
Το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών...
Θα τα πετύχω ως εξής: ....
Στο τέλος του δεύτερου χρόνου...
...
Αν δεν υφίστανται αντικειμενικοί στόχοι δε μπορούν να κριθούν αλλά και κυρίως να υπάρξει απολογισμός.
Η ανεξάντλητη μπουρδολογία της χώρας αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό της φυλής μας.
Αγανακτήστε πρώτα με τον εαυτό σας και μετά με τους άλλους. Χειροκροτήσατε και χειροκροτάτε τους Τσίπρες, Βενιζέλους, Παπαρήγες, Καραμανλήδες κλπ μπουρδολόγους. (Να μη ξεχάσω το Θεοδωράκη του Καραμανλή ή τανκς). Αρκετά.
Αν και οι πολιτικοί έπρεπε να ήταν τα πρότυπα, ο τόπος δεν ευτύχησε να τους διαθέτει.
Μπήκαμε σε μια άλλη εποχή όμως και πρέπει να αλλάξουμε. Δεν υπάρχει κρίση. Απλά έχουμε καταστραφεί και πρέπει να κτίσουμε. Κανονικά αυτή τη φορά. Όχι από πάνω προς τα κάτω.
Δείτε και αυτό το άρθρο του Wired  http://www.wired.com/magazine/2010/04/st_thompson_statistics/.
Ο τίτλος στο περιοδικό ήταν "Do you speak statistics?".
Που πας ρε Καραμήτρο και θέλεις και το μισθό του Γερμανού;
Άντε σιγά σιγά, να φεύγει η λέπρα: οποιαδήποτε μορφή εξουσίας της χώρας. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει για τους δημοσιογράφους.
Στην επιστήμη της διοίκησης μιλούν για διοίκηση με αντικειμενικούς στόχους (management by objectives). Ας αρχίζουμε να την εφαρμόζουμε.

Συμπολίτες προσανατολιστείτε σωστά!!!

Θεωρώντας ότι ένας κύκλος παιδείας έκλεισε με το σημερινό μάθημα "ζητείται πρωθυπουργός" και ότι και ο τελευταίος άνθρωπος σε αυτή τη χώρα έχει καταλάβει την πλήρη ανικανότητα των πολιτικών, επανέρχομαι για να σας υποδείξω ένα πραγματικό πρόβλημα το οποίο είναι αξεπέραστο.
Η φαυλότητα, ο λαϊκισμός και ο δανεισμός πέραν των διατυμπανισμένων οικονομικών προβλημάτων που μας επέφεραν, συνέβαλαν αποφασιστικά και στο λανθασμένο επαγγελματικό προσανατολισμό μας.
Έχουμε πάνω από 200 τηλεοπτικά κανάλια, 1200 ραδιόφωνα και 5000 εφημερίδες. Χιλιάδες ανθρώπων είναι δημοσιογράφοι. Από "δίπλα", χιλιάδες διαφημιστές. Από "δίπλα" (εκατοντάδες!) χιλιάδες μικροέμποροι. Χιλιάδες ... Όλοι αυτοί εργάζοντο. Δεν ισχύει ότι οι Έλληνες δε δουλεύουν. Όλο αυτό το σύστημα όμως στηρίχτηκε στον "κύκλο" που έκαναν τα δανεικά. Και δε φταίνε οι ανυποψίαστοι πολίτες γι' αυτό. Δεν μπορώ να ακούω τη μπουρδολογία ότι δεν παράγαμε. Βεβαίως παράγαμε. Και η παροχή υπηρεσιών παραγωγή είναι. Το πρόβλημα είναι στη σύνθεση του προϊόντος που παράγαμε.
Οδυνηρότερο και από το πρόβλημα του χρέους είναι η αδυναμία προσαρμογής των ανθρώπων σε νέα παραγωγικά έργα. Πως θα γίνει ο δημοσιογράφος βιομηχανικός εργάτης; Ο έμπορος αγρότης; Ο διαφημιστής προγραμματιστής;
Συμπολίτες,
Τέτοιου είδους προσαρμογές απαιτούν γενιές! Τουλάχιστον 30 χρόνια. Δεν είμαστε σε κρίση. Η κρίση είναι ένα επεισοδιακό ή και περιοδικό φαινόμενο. Μπήκαμε σε μια νέα πραγματικότητα.
Δείτε τη λογική της επιχειρηματολογίας. Εγκαταλείψτε πια την πεποίθηση ότι κάποιος μπορεί να μας "σώσει".
Θα ακολουθήσει επί μακρώ το θέατρο του παραλόγου. Σας διαβεβαιώ ότι δεν υπάρχουν ούτε οι άνθρωποι ούτε τα συστήματα για να αποσοβήσουν τα πολύ χειρότερα.
Ας μη χάνουμε όμως τη ψυχραιμία μας. Μπορούμε να ζήσουμε και πολύ φτωχότερα. Αρκεί να φτιάξουμε ένα όραμα. Και να ζήσουμε ένα ουσιαστικό ταξίδι!

Απάντηση στην επιστολή του Γιώργου Μ., ενός θαυμαστού Έλληνα!

Αγαπητέ Γιώργο,
Κατ' αρχήν Χρόνια Πολλά για τη γιορτή σου! Να σε χαίρονται οι άνθρωποί σου που πρέπει να είναι υπερήφανοι για σένα!


Ακολουθεί η επιστολή του Γιώργου:


Χαίρεται. Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά.

Σας στέλνω αυτό το e-mail γιατί θέλω να μου απαντήσετε σε κάποιες ερωτήσεις που αφορούν τη δημοκρατία αλλά και το νέο πολίτευμα στο οποίο αποβλέπετε.

Μέσω μιας διαφήμισης του facebook βρήκα το ιστολόγιό σας. Θέλω να σας ξεκαθαρίσω ότι είμαι εθνικιστής και αντιδημοκράτης, οπότε οι πολιτικές μου πεποιθήσεις και οι ιδέες μου έρχονται κάθετες με τις δικές σας.

Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα, που ακούγεται ιδανικό, το οποίο δίνει υποτίθεται την εξουσία στον λαό. Η δημοκρατία όμως ακόμα και στη θεωρία της έχει πολλά παράλογα. Στην εφαρμογή αναγκάζει άτομα από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, με άλλη νοοτροπία, διαφορετικές ιδέες και άλλη μόρφωση να παίρνουν αποφάσεις. Ένα τέτοιο πολίτευμα δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδανικό. Θα μου φέρετε ως παράδειγμα την αρχαία Αθήνα. Στην Αρχαία Αθήνα η δημοκρατία λειτούργησε σωστά, πιο σωστά απ'ότι τώρα τουλάχιστον. Η αρχαία Αθήνα όμως ήταν μια πόλη μερικών χιλιάδων και όχι μια χώρα εκατομμυρίων. Οι πολίτες της αρχαίας Αθήνας δεν ήταν σαν τους σημερινούς Έλληνες που έχουν ως πρότυπο το Λαζόπουλο και δεν υπήρχαν ΜΜΕ να κατευθύνουν τη γνώμη τους. Αλλά για το πόσο καλά λειτούργησε η αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία ας έχουμε υπ'όψιν μας αυτούς που εξοστρακίστηκαν, όπως ο Θεμιστοκλής. Ύστερα η δημοκρατία έχει πρόβλημα ακόμα και στη θεωρία της. Σύμφωνα με αυτή οι πολλοί έχουν δίκιο απλά και μόνο επειδή είναι πολλοί, οι πολλοί όμως συνήθως έχουν άδικο και δίκιο έχουν οι λίγοι και είναι λίγοι ακριβώς επειδή ξέρουν κάτι παραπάνω από τους άλλους. Οπότε, όπως έχει αποδείξει η ιστορία και όπως φαίνεται και σήμερα, αυτά που θέλουν οι λίγοι στη πραγματικότητα θα εξυπηρετούσαν τους πολλούς περισσότερο. 

Οι πολιτικάντηδες, προκειμένου να επωφεληθούν οι ίδιοι αλλά και να λύσουν το πρόβλημα των εκατομμυρίων, κατέφυγαν στην έμμεση δημοκρατία, δηλαδή τον κοινοβουλευτισμό. Έτσι άρχισε μια κωμωδία στην οποία ο λαός είχε την ψευδαίσθηση ότι έχει εξουσία και ψήφιζε ξανά και ξανά αυτούς που άλλα έλεγαν πριν εκλεχθούν και άλλα έκαναν στη συνέχεια. Στο λαό αρέσει ο κοινοβουλευτισμός γιατί νομίζει ότι έχει κάποια εξουσία. Ένα αντεπιχείρημα των τυφλωμένων δημοκρατικών προβάτων είναι ότι η δημοκρατία στηρίζεται στο λαό. Μόνο που κάθε πολίτευμα στηρίζεται στο λαό. Από τη δημοκρατία, άμεση ή έμμεση, μέχρι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Συνεπώς αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα. Και βλέπουμε τα αποτελέσματα και του κοινοβουλευτισμού σήμερα: Με τη προπαγάνδα των ΜΜΕ και με τον φόβο ενός χειρότερου πολιτεύματος/καθεστώτος ο κόσμος ψηφίζει τους ίδιους και τους ίδιους, απλά επειδή την προεκλογική περίοδο, που μέχρι τότε απέφευγαν τον κόσμο, άρχισαν να μιλάνε με ψηφοφόρους τους, να υπόσχονται και να μιλάνε για τα προβλήματα του λαού αλλάζοντας το πρόγραμμα του κόμματός τους κατάλληλα, ανάλογα με τη θέληση των πολλών. 

Η υπερδημοκρατία πώς ακριβώς θα λειτουργεί και ποιες είναι οι κύριες διαφορές της από την απλή δημοκρατία; Θα παίρνει αποφάσεις κατευθείαν ο λαός; Αυτό δε γίνεται γιατί η μάζες δε σκέφτονται, πράγμα που επιβεβαιώνεται κάθε μέρα. 

Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ο λαός θα δεχτεί μια τέτοια αλλαγή, η οποία θα είναι προς το χειρότερο, αφού είναι κάτι πιο πάνω από δημοκρατική; Απαντήστε γράφοντας ένα άρθρο που θα λύνει αυτά τα προβλήματα, έστω και στη θεωρία.

Θα ήθελα επίσης να σας δώσω μια συμβουλή: Οργανωθείτε.

Τα νέα κινήματα και οι απόψεις που πρόκειται να φέρουν αλλαγή δεν μπορούν να στηρίζονται σε ένα ιστολόγιο. Οι επαναστάσεις και οι αλλαγές δεν ξεκινάνε από το internet. Οι ιδέες γράφονται σε βιβλία και δεν διαφημίζονται από το facebook. Οι ιδέες για να επιβιώσουν θέλουν, εκτός από βιβλία φυλλάδια και άρθρα σε ιστολόγια, οργανώσεις. Οι οργανώσεις στηρίζονται στο λόγο. Οπότε εάν θέλετε να διαδοθούν οι ιδέες σας προσπαθήστε να πάρετε κόσμο με το μέρος σας με το λόγο, και όχι με απλά άρθρα. Τα άρθρα δεν είναι αρκετά για να διαδώσετε τις ιδέες σας. Ο κόσμος πείθεται μέσω της ρητορικής και όχι μέσω άψυχων φυλλαδίων και άρθρων στο internet. Και για να είναι σίγουρος ο κόσμος για την αξιοπιστία του ρήτορα/προπαγανδιστή (προπαγάνδα είναι ΚΑΙ η απλή διάδοση ιδεών) πρέπει να προέρχεται από κάποιο κατώτερο κοινωνικό στρώμα και να είναι νέος. 

Γιώργος Μ.

Ετών 15, και δυστυχώς πιο ρεαλιστής από τους δημοκράτες.

Ακολουθεί η απάντηση:

Φίλτατε,

Είσαι ταλέντο και πρέπει οπωσδήποτε να αξιοποιηθείς. Προσωπικά θα σου συνιστούσα σπουδές στη βιολογία! Googlαρε το singularity και θα καταλάβεις γιατί ένα μυαλό της κλάσης σου πρέπει να κατευθυνθεί εκεί!

Αναγνωρίζω την ευφυία σου και την καλλιέργειά σου! Αλλά διαφωνώ μαζί σου. Είσαι θύμα της ευφυίας σου και θα παραμείνεις αν δεν την αξιοποιήσεις δημιουργικά! Και αυτό θα γίνει μόνο μέσα από τις θετικές επιστήμες. Δεν έχεις καιρό. Ο Αινστάιν (και οι περισσότεροι) μέχρι τα 26 του τα είχε πει όλα (όσα μπορούσε).

Αφού λοιπόν αγαπάς την αρχαία Ελλάδα, θα ξέρεις πως ο Πλάτωνας υποστήριζε ότι η πολιτική ωριμότητα έρχεται μετά τα 50. Έχεις καιρό λοιπόν να αποφανθείς και να κρίνεις τη δημοκρατία. Δε φτάνει όμως μόνο η θεωρία. Χρειάζεται εμπειρία, το να δεις τη ζωή από πολλές πλευρές, από διαφορετικές "ηλικίες". Τώρα το μυαλό σου είναι ισχυρότατο και αξιοποίησέ το εκεί που δε χρειάζεται εμπειρία αλλά "στροφές": στα μαθηματικά κλπ. 

Διάβασε και πολιτική φιλοσοφία κλπ. αλλά περίμενε αν δε θες να μπουρδολογείς σαν Τσίπρας.

Διάβασε και αυτά που έχω γράψει αν θέλεις και μετά ρώτα με. Τώρα δε θα σου απαντήσω γιατί στην Υπερδημοκρατία "κόβεσαι"!

Αναφορικά με τη διάδοση ιδεών, και αυτό αφορά την επιστήμη του μάρκετινγκ με την οποία ασχολούμαι επαγγελματικά. Σε όρους μάρκετινγκ λοιπόν, αναφέρεσαι στα "κανάλια διανομής". 

Προκειμένου να προωθήσουμε ένα προϊόν χρειαζόμαστε όμως και χρήματα. Επειδή δε η Υπερδημοκρατία είναι ένα αρκετά σύνθετο κατασκεύασμα θα απαιτούσε δις εκατομμύρια ευρώ (κυριολεκτώ). Ο Χριστιανισμός διαδόδηκε με κόστος ακόμα και αίμα! Και βέβαια ήταν ένα "εύκολο προϊόν", μαζικής λαϊκής κατανάλωσης (αν όχι θεόσταλτο).

Η Υπερδημοκρατία ως σύλληψη ήταν για μένα μια πνευματική πρόκληση στα αδιέξοδα που παρατηρούσα. Διατύπωσα κάποια κομμάτια της εδώ αλλά δε περίμενα την υποδοχή ενός νέου Μαρξ! (Εύχομαι να μην υπάρξει δεύτερος στην ιστορία, πρόσεξε γιατί και αυτός ήταν θύμα της ευφυίας του και δημιούργησε στη σειρά δισεκατομμύρια άλλα).

Αν βρω τα δις λοιπόν θα την προωθήσω. Άλλως εδώ είναι η φιάλη και θα κυλήσει στο ρεύμα του χρόνου...

Χαίρε λεβέντη,

Ο.Δ.

Είναι οι αρεστοί και άριστοι; (Μια απαιτητική) Απάντηση σε ένα σχόλιο

 Αγαπητοί αναγνώστες έλαβα στη διεύθυνσή μου το εξής:

Ας κάνουμε μια προσομοίωση στην ιεραρχία υποβάθρου του πολιτεύματος που υποστηρίζετε, ας πάρουμε δηλαδή για παράδειγμα τον Πετράκη, ο οποίος ενώ κατοικεί σε μία υποβαθμισμένη και διεφθαρμένη γειτονιά, (με νταλικέρη λαθρέμπορο καυσίμων, με μπράβο σε νυχτερινά κέντρα, με επίορκο εφοριακό, με μικροαπατεώνες κ.ο.κ.) βάζει στόχο να ξεφύγει σπουδάζοντας ιατρική. Στα μαθητικά του χρόνια λοιπόν όσοι δεν μπορούσαν να τον φτάσουν από τους συμμαθητές του ως τους γείτονες του, προσπαθούσαν να τον μειώσουν και να του βάλουν τρικλοποδιές (όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα). Αυτός όμως σε πείσμα των καιρών και των γειτόνων του, τα κατάφερε και πέτυχε τους στόχους του. Σύμφωνα λοιπόν με την ιεραρχία υποβάθρου δεν θα πρέπει να ασκήσει "ιατρική εξουσία" γιατί δεν έγινε αρεστός στη γειτονιά του και ακολούθησε έναν μοναχικό και δύσκολο δρόμο! Μήπως μπάζει η ιεραρχία υποβάθρου? Αν ο στόχος είναι η ψήφος τότε ψηφίζονται οι αρεστοί και όχι οι χρήσιμοι. Ένας δάσκαλος που θέλει να είναι αρεστός, δεν κάνει μάθημα, βαθμολογεί ισοπεδωτικά βάζοντας  άριστα σε όλους και βέβαια έχει τις καλύτερες των σχέσεων με μαθητές και γονείς. Και αν υπήρχε ψηφοφορία θα ψηφιζόταν παμψηφεί. Είναι όμως κατάλληλος? Η ιεραρχία υποβάθρου που προτείνετε νομίζω ότι θα προάγει ένα άλλο πελατειακό σύστημα που θα στηρίζετε κι αυτό στην υφαρπαγή της ψήφου με τεχνάσματα όπως ακριβώς των κομμάτων που θέλει να αντικαταστήσει. Θα επιπλέουν και θα ψηφίζονται οι αρεστοί αλλά όχι οι άριστοι.

Ακολουθεί η απάντηση:

Η υπερδημοκρατία δεν είναι εύκολη. Και δε θα μπορούσε να είναι. Όπως και η κβαντομηχανική, δε μπορείς να την αποδώσεις με απλά λόγια. Ούτε η κβαντομηχανική θα μπορούσε να αναπτυχθεί από τον Αρχιμήδη, αλλά ούτε η υπερδημοκρατία από τον Κλεισθένη.

Όσοι διαβάζουν αυτά που αναφέρω πρέπει να τα εξετάζουν και να τα σκέπτονται λέξη προς λέξη. Εξ άλλου πολλά σημειώματά μου είναι απλά και καθημερινά προκειμένου να αποτελέσουν μια πλατφόρμα "προσεδάφισης".

Μπήκα στη "μαζική" διαφήμιση ελπίζοντας ότι η ποσότητα θα φέρει και την ποιότητα. 

Πρέπει να πάμε αρκετά μακριά, αλλά αξίζει τον κόπο.

Όλα τα βιολογικά συστήματα υπακούουν στους δαρβινικούς κανόνες εξέλιξης. Ανταγωνίζονται σε πολλαπλά επίπεδα. Ένα είναι των πόρων. Ποιο είναι το "άριστο"; Όσο και αν σου φαίνεται ισοπεδωτικό, είναι αυτό που επιβιώνει!

Άριστο κοινωνικό σύστημα είναι επίσης το σύστημα που επιβιώνει. Αν οι κοινωνίες με απολυταρχικά καθεστώτα επικρατήσουν δια παντός αυτών με δημοκρατικά, λυπάμαι πολύ, αλλά η απολυταρχία είναι το άριστο σύστημα. 

Ο τύπος δημοκρατίας που έχουμε σήμερα όλα δείχνουν ότι τελειώνει.

Αφού αναφέρεσαι στους άριστους, ποιοί είναι οι άριστοι; Με ποια κριτήρια θα τους κρίνουμε; Με τεστ IQ; Με τα χρήματα; Με την αντοχή των έργων τους στο χρόνο; Με κριτήρια επαγγελματικής καταξίωσης; Και ποιοί θα αποφασίσουν τα κριτήρια; Οι ίδιοι οι άριστοι; Μα αν τα αποφασίσουν οι ίδιοι, οι υπόλοιποι δε θα τους θεωρούν άριστους! Αν το αποφασίσουμε όλοι, πως θα βρούμε τα άριστα κριτήρια για τους αρίστους από τη στιγμή που δεν είμαστε όλοι άριστοι; Θα συμφωνήσουμε με τους άριστους; Μα αφού δεν ξέρουμε ποιοί είναι ακόμη!

Εκ των προτέρων λοιπόν δεν μπορούν να καθοριστούν οι άριστοι παρά μόνο τοπικά (μαθηματικά ομιλώντας, σε κάποια διάσταση π.χ. στη βαθμολογία του σχολείου).

Άριστο είναι το κοινωνικό σύστημα που επιβιώνει, αν μιλάμε για κοινωνίες, και άριστοι αυτοί (αν υπάρχουν!) που η συμβολή τους ήταν καθοριστική στην "επιτυχία του".

Συνεπώς δεν τίθεται θέμα να ψηφίζονται οι άριστοι. Κανένας μας δεν τους ξέρει.

Θα θέσω ένα άλλο ερώτημα τώρα: θα μπορούσαμε όλοι στη ζωή να είμαστε μόνο κλέφτες; Ποιον θα κλέβαμε; (ή όλοι ανήθικοι;)

Στην υπερδημοκρατία λοιπόν όλοι θα ανταγωνιζόμασταν να κερδίσουμε ψήφους. Και έστω ότι όλοι θα κάναμε τα πιο ανήθικα (με τα σημερινά δεδομένα) πράγματα γι' αυτό. Οι γυναίκες θα ήσαν όλες πόρνες και θα ψηφιζόντουσαν οι πιο πόρνες, οι άνδρες όλοι κλέφτες, εγκληματίες και θα ψηφιζόντουσαν αυτοί που λάδωναν περισσότερο τους ψηφοφόρους. Σόδομα και Γόμορα! Νομίζεις ότι θα χρειαζόταν να παρέμβει ο Θεός;

Μοιραία, λόγω της "ιεραρχικής δομής"  λίγες πόρνες θα τα "κατάφερναν" να "αναδειχθούν". Δεν έχουν όλες τα ίδια φυσικά κάλλη και το "ταλέντο". Και οι υπόλοιπες θα ανακάλυπταν την "ηθική". Και θα άλλαζαν το "παιχνίδι". Τα ανάλογα θα συνέβαιναν και στους άνδρες. Δε θα μπορούσαν όλοι να είναι πετυχημένοι κακοποιοί κοκ...

Σκέψου πως είναι η υπερδημοκρατία λίγο διαφορετικά. 4 άτομα μια δημοκρατία. 12 άτομα 3 δημοκρατίες α' επιπεδου, στη βάση + 1 που τις περιέχει όλες. 36 άτομα 9 δημοκρατίες + 3 που περιέχει από 3 + 1 που τις περιέχει όλες κοκ. Ένας δάσκαλος επηρεάζει στη ζωή του τουλάχιστον 1000 παιδιά. Θα πρέπει για να γίνει δάσκαλος να ψηφιστεί από περίπου 1000 άτομα και άρα πρέπει να βρίσκεται στο 6 επίπεδο από τη βάση. Πως θα φτάσει εκεί; Υποσχόμενος ότι θα βάζει σε όλα τα παιδιά άριστα; Και έστω ότι έφτασε και αρχίζει να μοιράζει άριστα. Τι θα γίνει όταν τα παιδιά αυτά θα αναγκαστούν να ανταγωνιστούν μεταξύ τους για θέσεις που είναι λιγότερες από αυτά; Τα περισσότερα θα "αποτύχουν" και οι γονείς θα ανακαλύψουν ότι τα άριστα δεν έφταναν. Τότε θα προκρίνουν άλλο "δάσκαλο". Κάποιος για να γίνει δάσκαλος θα πρέπει να ψηφιστεί από 1000 άτομα αλλά και να συνεχίζει να ψηφίζεται! Αλλά φαντάσου το λίγο παραπάνω... Και άλλοι θα θέλουν να γίνουν δάσκαλοι, μπορεί όλοι να υπόσχονται "άριστα"; Και αν όλοι υπόσχονται "άριστα" ποιον θα διαλέξουν; Μήπως αυτόν που εκτός από το να μοιράζει "άριστα" δε θα μοιάζει και με... παιδεραστή;  Θέλω να πω ότι θα υπάρξουν και άλλα κριτήρια. Το ποιος είναι ο "αρεστός" δεν είναι τόσο μονοδιάστατο.

Τώρα έστω ότι ένα σύνολο γειτονικών δημοκρατιών έχει ως πολίτες παρανόμους που αλληλοκαλύπτονται και λειτουργούν εις βάρος των άλλων. Ας φανταστούμε μια μικρή πόλη της Ελλάδας. Εκεί έτυχε όλοι να είναι παράνομοι. Ζουν εις βάρος των άλλων πόλεων με διάφορους τρόπους. Γιατί υποθέτεις ότι οι άλλες πόλεις ή οι άλλες δημοκρατίες δε θα το ανακαλύψουν;  Στην υπερδημοκρατία υφίστανται χιλιάδες αλληλοεξαρτημένων δημοκρατιών και όλες μέσα στην ολική ιεραρχία υποβάθρου. Μπορείς να διανοηθείς πόσοι θα "παλεύουν" για το "καλό" μας; Φαντάσου ότι ένα σύνολο δημοκρατιών που εκκινούν από το 6 επίπεδο από τη βάση είναι παράνομο (σχηματικά περικλείονται σε ένα τρίγωνο με κορυφή στο επίπεδο 6, μικρότερο του τριγώνου όλης της ιεραρχίας). Σε αυτό το επίπεδο επιθυμούν να ανέβουν πολίτες από το πέμπτο και είναι 3πλάσσιοι στον αριθμό και βέβαια όλοι αυτοί που από το 6 θέλουν να ανέβουν παραπάνω. Οι υπόλοιπες δημοκρατίες πλην των παραμόνων θα αντιλαμβάνονται ενέργειες εις βάρος των. Χιλιάδες υποψηφίων θα προσπαθεί να δώσει λύση στο πρόβλημα. Ποιους να "σταματήσεις"; 

Αποκλείω το ενδεχόμενο μιας τέτοιας περιοχής. 

Και επιπλέον δε μπορεί να υπάρξει το φαινόμενο του Πετράκη στην Υπερδημοκρατία. Σήμερα μπορεί γιατί το μέλλον σου δεν εξαρτάται από του γείτονά σου και "βγάζουμε τα μάτια μας". Όταν όμως και οι φόροι που πληρώνεις εξαρτώνται από αυτόν (δες σε παρακαλώ το "οι φόροι στην υπερδημοκρατία") τότε θα λειτουργείς τελείως διαφορετικά.

Μην προεκτείνεις το σήμερα στο περιβάλλον της Υπερδημοκρατία. Σήμερα οι περισσότεροι αρνούνται να είναι πολίτες. Σχεδόν ο καθένας μόνος του προσπαθεί να σώσει το "τομάρι" του. Αυτό σύντομα θα αντιληφθούμε ότι είναι η ολική καταστροφή. Έφτασε ο χρόνος. Είναι διαφορετικό να ψηφοθηρούν μερικοί από το να το πράττουν όλοι. Και είναι διαφορετικό να έχεις διαφορετικούς τρόπους απόκτησης κοινωνικής ισχύος από το να έχεις μόνον αυτόν της επιλογής σου από τους γείτονες. 'Απειρα διαφορετικό!

Για προσομοίωσε σε παρακαλώ το σύστημα σε ολικό επίπεδο και υπό τις βασικές του παραδοχές εκ νέου!  

Στο τέλος θα δεις ότι θα ψηφίζονται οι "άριστοι"."

Να μην αμφιβάλλεις ότι ανάμεσα στους κομματικούς υποψηφίους αρχηγούς ο κόσμος την "άριστη" επιλογή κάνει. Είναι όμως αυτοί οι "άριστοι"; 

Και προσοχή: Η υπερδημοκρατία δεν καταργεί τα κόμματα! Αλλά έχει τον τρόπο της να παρεμβαίνει σε αυτά.

Με φιλικούς χαιρετισμούς.

Ο.Δ.

Μείωση του κόστους δε σημαίνει μείωση των σημείων εκπαίδευσης κυρία Διαμαντοπούλου (& κρατιστές)

Της είπαν να περιορίσει τα κόστη του υπουργείου της προφανώς. Και η ταλαντούχα πολιτικός (στα 26 της εξελέγη νομάρχης!!! - τα θαυμαστικά είναι για το "σοφό" "δημοκρατικό" λαό όχι για το ταλέντο) χρυσή μαθήτρια του "μεγάλου" Ανδρέα αποφάσισε να συγχωνεύσει σχολεία.
Οι αποφάσεις των πολιτικών στη "δημοκρατία" έχουν ως κριτήριο πρόκρισης  αποκλειστικά το πολιτικό κόστος. Αλλά πέραν τούτου, οι πολιτικοί είναι ανίκανοι να διακρίνουν το κοινωνικό κόστος. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΩΝ ΨΗΦΩΝ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ.
Η επιλογή της αύξησε το ιδιωτικό κόστος, μέρος του κοινωνικού και συνεπώς το κοινωνικό, αφού η συγχώνευση των σχολείων οδηγεί τους πολίτες σε απώλεια χρόνου διότι οι μαθητές και οι συνοδοί γονείς θα πρέπει να διανύουν μεγαλύτερες αποστάσεις και χρήματος αν χρησιμοποιήσουν το αυτοκίνητό τους ή λεωφορείο.
Επιπλέον είναι μέτρο που ευνοεί την περαιτέρω συγκέντρωση του πληθυσμού αυξάνοντας το ψυχολογικό κόστος λόγω μείωσης του ζωτικού χώρου αλλά και ερημοποιώντας ακόμα περισσότερο την περιφέρεια. Με τη συγκέντρωση αυξάνονται οι τιμές της γης στα κέντρα, των κατοικιών, των ενοικίων κλπ.
Η λύση της μειώνει τα κόστη του υπουργείου αφού μειώνονται τα χρησιμοποιούμενα κτίρια μαζί με όλα τα έξοδα λειτουργίας των.
Ποιές ήταν οι εναλλακτικές για να παραχθεί το ίδιο έργο στα υπάρχοντα σημεία; Ή να μειώσει το προσωπικό ή τις ώρες απασχόλησής του αυξάνοντας και στις δυο περιπτώσεις την παραγωγικότητά του  ή να μειώσει τους μισθούς.
Η σύγκρουση με το συνδικάτο θα είχε ως αποτέλεσμα ένα μεγαλύτερο πολιτικό κόστος και έτσι επιλέχθηκε η μόνιμη λύση, το κόστος να περάσει στην κοινωνία. Η συνέχεια του Καλλικράτη και του Καποδίστρια.
Η κυρία υπουργός έκανε ότι θα έκανε και οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός στη θέση της. Αλλά πρέπει να καταλάβετε ότι το επίπεδο μισθών στην Ελλάδα για την παραγωγικότητα της εργασίας που προσφέρεται δε μπορεί να στηριχθεί. Οι στρεβλώσεις στη χώρα συνεχίζουν να αναπτύσσονται και η κοινωνική κατάρρευση θα είναι εκκωφαντική. Δυστυχώς οι περισσότερες είναι δυσδιάκριτες και οι πολίτες δεν είναι εύκολο να αντιληφθούν το αποτέλεσμά τους παρά μόνο όταν η σωρρευτική δράση τους οδηγεί σε τραγωδίες. Δυο ιστορικά παραδείγματα είναι ο Χίτλερ και ο Λένιν. Αντίστοιχα του τυφλού εθνικισμού και του μαρξισμού.
Θα υποδεικνύουμε συνέχεια τις στρεβλώσεις. Επειδή όμως αναπτύσσουμε λεπτές επιχειρηματολογίες σε λίγες γραμμές σας παρακαλούμε να εκφράζετε τις απόψεις σας προκειμένου να βελτιώσουμε την επικοινωνία.
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.

Αποκέντρωση και η ανάγκη ενός οράματος για την Ελλάδα

Οι μεγάλες πολυεθνικές αλλά και οι σοβαρές επιχειρήσεις έχουν ρητά διατυπωμένη τη δήλωση αποστολής (mission statement). Εκεί μπορεί να δει κανείς στοιχεία του οράματος της επιχείρησης αλλά και των μεθόδων υλοποίησης και των ηθών της.
Δυστυχώς τα μειονεκτικά ανθρωπάρια της πολιτικής απέχουν από αυτά. Ειδικά στη χώρα μας υιοθετούμε προσωρινά οράματα που αποδίδονται και συνθηματολογικά. Είναι ένας ακόμα λόγος που δεν επιτρέπει την κοινωνική συνοχή αλλά και την κοινή κατεύθυνση και που έκαναν τον "μεγάλο" Καραμανλή να μιλήσει για φρενοκομείο.
Κάποια στιγμή ελεύσει του ΠΑΣΟΚ (1981) μιλούσαν για αποκέντρωση. Ποτέ δεν έγινε. Η Ελλάδα είναι η Αθήνα. Και όχι γιατί συγκεντρώνει το 1/3 του πληθυσμού. Αλλά γιατί παράλληλα συγκεντρώνει το 95% των ανθρώπων που έχουν σύγχρονες δεξιότητες.
Αυτό ενέχει πολλά κακά. Κατ' αρχήν αναρωτηθείτε τι Ελλάδα θα είχαμε αν ... βυθιζόταν η Αθήνα. Από ένα σεισμό 9 ρίχτερ. Θα "χανόταν" και οι Ελλάδα απλά.
Επιπλέον υφίσταται στρέβλωση στο οικονομικό μοντέλο. Ο πόρος γη κατέστη πανάκριβος στην Αθήνα με παράλληλη υπ' αξιοποίηση της υπολοίπου Ελλάδας. Οι μεγαλύτερες πόλεις υποθάλπουν μεγαλύτερη εγκληματικότητα. Χρειάζονται δυσανάλογα υψηλού κόστους υποδομές (μετρό κλπ). Αλλά και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής. Ρύπανση, περιορισμός του ζωτικού χώρου των ανθρώπων που οδηγεί σε ιδιότυπες συμπεριφορές κλπ.
Σε μια γραμμή σε προηγούμενη αναφορά αναφέρθηκα και τώρα γίνομαι αναλυτικότερος σε έναν τρόπο αποκέντρωσης. Κατ' αρχήν να σημειωθεί ότι τέτοιες προσπάθειες είναι μακροχρονίου χαρακτήρα γιατί τυχόν βραχυχρόνιες αλλαγές κρύβουν μεγάλα κόστη π.χ. στην Αθήνα υφίστανται και κατοικίες για 4 εκ. κατοίκους. Είναι αδύνατον να το αγνοήσεις. Δε μπορούν να εγκαταλειφθούν ξαφνικά.
Υπήρξαν κάτι κίνητρα αποκέντρωσης βλακώδη. Υπάρχουν ακόμα. Προσπαθούν να δημιουργήσουν θέσεις απασχόλησης μέσω της μετεγκατάστασης επιχειρήσεων ή δημιουργίας νέων στην περιφέρεια. "Πηγαίνουν" απλά "ανάποδα".
Τα άτομα αφού έρχονται στην Αθήνα προφανώς προσδοκούν μεγαλύτερα οφέλη. Το προφανές είναι ότι πρέπει να ισορροπήσεις τα οφέλη αυτά με τα οφέλη που θα είχαν αν έμεναν σε περιοχή της περιφέρειας. Πολύ απλά μπορείς να αρχίσεις να επιβαρύνεις το κόστος διαμονής στην Αθήνα και να το χαμηλώνεις στην περιφέρεια μέσα από μια αυτοχρηματοδοτούμενη λειτουργία.
Υποθέστε ότι θέλουμε να καταλήξουμε με τον πληθυσμό ισοκατανεμημένο σε 100 σημεία - περιοχές της χώρας. Υποθέστε ότι είμαστε 10.000.000. Ονομάστε ένα τέλος που θα πληρώνει ο κάθε κάτοικος μηνιαία "αποκέντρωσης" και υποθέστε ότι ξεκινά στο 1 ευρώ. Κάθε μήνα συγκεντρώνονται 10.000.000 ευρώ. Σε κάθε 1 από τα 100 σημεία θα κατευθύνεται το 1/100 των χρημάτων (για τις υποθέσεις μας 100.000 Ευρώ) και θα ισοκατανέμεται στους κατοίκους. Αν ένα σημείο έχει 10.000 κατοίκους κάθε κάτοικος θα λαμβάνει 10 ευρώ μηνιαίως. Αυτό θα αντιστοιχεί σε 9 ευρώ πρόσθετο εισόδημα αφού καταβάλλει και αυτός 1 ευρώ ανά μήνα.
Κάποιος αμέσως θα πει ότι το κίνητρο είναι ιδιαίτερα μικρό. Προσέξτε: πάντα θα σκεφτόσαστε λαμβάνοντας τα εξής πράγματα οπωσδήποτε για τα φαινόμενα: για όλα την αβεβαιότητα που υφίσταται για κάτι που μέλλει να συμβεί. Και ειδικά για τα κοινωνικά, τις προσδοκίες που δημιουργούνται.
Ακόμα και με αυτό το "ανύπαρκτο" ποσό έχει διαγραφεί μια πολιτική και μια τάση και τα άτομα θα αρχίζουν να αναθεωρούν τα σχέδιά τους.  Στα περιφερειακά σημεία θα αρχίσουν να σκέφτονται ότι θα προστεθούν νέοι κάτοικοι και θα προγραμματίσουν διαφορετικά τη ζωή τους. Στην Αθήνα θα σταματήσουν να φτιάχνουν εμπορικά κέντρα και μετρό κλπ.
Στο όριό της, μια τέτοια πολιτική και με μη αύξηση του πληθυσμού θα οδηγούσε τη χώρα σε μια με 100 πόλεις των 100 χιλιάδων. Το τέλος αποκέντρωσης θα μπορούσε να αυξηθεί μέχρι του σημείου της "άριστης" ροής. Αυτόματα θα εκαταργείτο όταν...! (γιατί;)
Αυτό το μέτρο λοιπόν "δουλεύει" διαφορετικά. Χρηματοδοτεί κατ' ευθείαν τα εισοδήματα και αυτή είναι η αύξηση που θα φέρει τις επιχειρήσεις προς τα άτομα και όχι το ανάποδο που παράγει στρεβλώσεις, ένα προϊόν ηλιθίων (συγγνώμη για τις λέξεις που χρησιμοποιώ αλλά θα το κάνω δια βίου μήπως και κάποτε αλλάξετε την εικόνα για αυτούς που ψηφίζετε και που φαυλοκυκλικά επιβάλλονται - τέτοια παιδεία σας δίνουν - αυτούς ψηφίζετε - που τέτοια παιδεία σας δίνουν κοκ και κανείς δε φταίει. Προσπαθώ να "σπάσω" τον κύκλο).
Η αποκέντρωση δεν είναι ένα όραμα από μόνη της. Αλλά θα έπρεπε να αποτελεί στοιχείο του. Και τότε δε θα μιλούσαν ούτε για μετρό στη Θεσσαλονίκη αλλά ούτε για το νέο δράμα τυχοδιωκτισμού της αξιοποίησης του Ελληνικού στην Αθήνα.
Η χώρα πηγαίνει στα τυφλά. Αλλάξτε το. Οι πολιτικοί συνεχίζουν στο ίδιο τέμπο.
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.

Ποιοί είναι οι πραγματικοί ανθέλληνες

Στρέφονται οι περισσότεροι εναντίον των πολιτικών. Και αρκετοί εναντίον των πολιτών που τους ψηφίζουν. Κακώς.
Οι πολλοί δεν έχουν την κρίση να διακρίνουν το τι πραγματικά εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Το περιβάλλον είναι πολύπλοκο. Η προσπάθεια ερμηνείας του και πρόβλεψής του απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες. Έτσι έλκονται από διεγερτικά συνθήματα, πρόσκαιρα οφέλη, λαμπερά ονόματα του συρμού.
Παίξαν χρηματιστήριο και "εσφαγιάστησαν", παρακολουθούν τηλεόραση (ειδικά Λαζόπουλο, Αναστασιάδη και ράδιο αρβύλα), εξαρτούν τη ζωή τους από πρότυπα, ψηφίζουν.
Οι πολιτικοί από την άλλη, ματαιόδοξες φιγούρες που αρέσκονται στην προβολή, μέτρια γεννήματα της φύσης που δε βρήκαν ευκολότερο τρόπο κοινωνικής επιτυχίας από αυτόν που προβλέπουν τα κόμματα. Στην αρχή εξαπατούν τον εαυτό τους θεωρώντας τον κάτι μεταξύ σωτήρα και αγίου και κατόπιν εξαπατούν και τους άλλους και χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να μείνουν στη σκηνή.
Υπάρχει και το κεφάλαιο, οι μεγάλοι επιχειρηματίες. Αυτοί απλά έχουν υψηλότερη από το μέσο όρο ροπή προς τον κίνδυνο. Οι κατηγορίες εναντίον τους είναι υπέρμετρες, αλλά πρέπει πάντα να βρίσκεται ένας τρόπος για να ερμηνεύονται πραγματικά ή φανταστικά φαινόμενα.
Ποιοί μένουν; Να σας βοηθήσω λίγο. Σκεφτείτε έναν ταλαντούχο καρδιοχειρουργό. Αυτός έχει ικανότατη κρίση. Δεν προβάλλεται. Δε ρισκάρει. Και έχει κερδίσει εκατομμύρια ευρώ. Σκεφτείτε ένα ικανό μηχανικό. Σκεφτείτε όλους εκείνους τους προικισμένους επιστήμονες που μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και χωρίς ανάληψη κινδύνου επιδίδονται στη συσσώρευση πλούτου και στην απόλαυση μιας παραδείσιας ζωής. Δεν προκαλούν. Δε νευριάζουν. Δεν πιστεύουν. Είναι πάνω από την ηθική και τις περιττές αξίες. Και μια από αυτές είναι η πατρίδα. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ανθέλληνες! Οι πολιτικοί κλπ. απαλλάσσονται λόγω βλακείας!
Είναι μια τάξη που θα πρέπει να εντάξει τις δυνάμεις της στο κοινωνικό συμφέρον. Είναι το μυαλό μιας κοινωνίας. Σήμερα, το πιο αμοραλιστικό κομμάτι της.
Δε θα μπορούσαν στην κρίση που ζούμε να συναθροιστούν 10 από αυτούς και να βγουν στα μέσα, να διεκδικήσουν την ηγεσία; Έχουν τα πάντα. Χρήμα, γνωριμίες και κυρίως ικανότητες.
Μόνο η Υπερδημοκρατία μπορεί να αλλάξει τη δράση τους. Το πρόβλημα είναι ότι η Υπερδημοκρατία δεν είναι σύνθημα. Θα μπορέσει να γίνει κατανοητή από πολλούς πολίτες; Μπορούν οι πολίτες να καταλάβουν τη λειτουργία της ιεραρχικής δομής ή απλά η ιεραρχία ως έννοια θα τους παραπέμπει στην εκκλησία και στο στρατό; Η απάντηση είναι δική σας.
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.

Απάντηση σε ένα σχόλιο - στον Πάνο

Απαντώ στο παρακάτω σχόλιο:

"καλημερα Ορέστη, συμφωνω με τα περισσότερα απ όσα γράφεις, αλλά δεν πρέπει να υπαρχει κάποια οργάνωση, κάποιες βασικές αρχές , κάποιο καταστατικό λειτουργίας του ΄ κινήματος΄ , ΄συλλόγου΄ ή όπως θέλεις να πεις την Υπερδημοκρατία ? μήπως να λειτουργεί με δημοψηφίσματα για τα σοβαρα θέματα και να εκλέγει κάποιους εκπροσώπους οι οποίοι να αλλάζουν ανά έτος? ξαναεπικοινωνούμε, φιλικα πανος".

Αγαπητέ Πάνο και αγαπητοί αναγνώστες,

Στο blog διατυπώνω ιδέες και θα πρέπει να υπάρξει μια βασική διάκριση δύο συνόλων:

1. Υπάρχει η επινόηση ενός νέου πολιτεύματος και οι προεκτάσεις του

2. Υπάρχουν γνώμες και προτάσεις όπως π.χ. για το άσυλο ή για τη ρύθμιση κυκλοφορίας οχημάτων κλπ.

Το πολίτευμα μπορεί να υποστηριχτεί από όλα τα κόμματα υπάρχοντα ή δυνητικά.

Η γνώμη μου όμως για το άσυλο ή για τη ρύθμιση κυκλοφορίας οχημάτων και ιδιαίτερα για την ισοκατανομή των φυσικών πόρων δεν αφορούν την υπερδημοκρατία. Τις διατυπώνω προκειμένου να εμπλουτίσω το χώρο των εναλλακτικών λύσεων. Όλες μπορούν να εφαρμοστούν και στο υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Επιμένω σε αυτή τη διάκριση που πρέπει να κάνετε και εσείς γιατί σίγουρα σε πολλά μπορεί να διαφωνείτε. Έτσι αν κάποιος θεωρεί ότι πρέπει να καταργηθεί η κυκλοφορία με αυτοκίνητα στις πόλεις ή να υπάρχει άσυλο κλπ δεν τοποθετείτε απέναντι στην υπερδημοκρατία ούτε σε προεκτάσεις της αλλά απέναντι σε κάποιες πολιτικές θέσεις που μπορεί να έχει οποιοδήποτε κόμμα ή φορέας κλπ.

Ως προς το πως θα προχωρήσουμε στην Υπερδημοκρατία έχω αναφερθεί στην ανάρτηση με τίτλο

"Το ιεραρχικό κοινωνικό δίκτυο είναι έτοιμο! Ή πως προχωράμε..."

'Εχουμε γράψει λογισμικό και η συμμετοχή μας σε αυτό το κοινωνικό δίκτυο θα αποτελέσει την παιδεία μας. Δεν το βγάζουμε στον αέρα γιατί δεν είμαστε πολλοί ακόμη. 

Τώρα αναφορικά με τα υπόλοιπα, μέσα στο δίκτυο που θα αναπτυχθεί, προσωπικά θα θέσω ως θέμα τη δημιουργία ενός κόμματος. Με καταστατικό κτλ. Μάλιστα έχω προσδιορίσει και το όνομά του: "ΝΕΟΙ". 

Στο δίκτυο μπορεί να υπάρχουν ΠΑΣΟΚΟΙ, ΚΝΙΤΕΣ, ΝΔ κτλ. ή να αναπτυχθούν και άλλες τάσεις. Εγώ θα προσπαθήσω να οργανώσω τους "ΝΕΟΥΣ". Αλλά το δίκτυο θα είναι ανεξάρτητο και θα καλέσω τους πάντες στην κοινή διαχείρισή του.

Μεταξύ των άλλων οι "ΝΕΟΙ" θα έχουν και ως στόχο την προώθηση της Υπερδημοκρατίας. Αλλά τότε θα δούμε και ποιοί που δεν αποδέχονται τα των "ΝΕΩΝ" θα υποστηρίξουν την Υπερδημοκρατία από άλλες θέσεις.

Ίσως μερικά πράγματα να μην τα εξηγώ αρκούντως καλά. Αλλά και μου είναι ξεκάθαρα και θα ξεκαθαρίσουν με το χρόνο. Αυτό που θα επιδιώξω και σύντομα είναι τη φυσική επαφή μας.

Ο.Δ.

Ο Άγιαξ και η προστασία του πολίτη

Ο Άγιαξ ήταν η πρώτη ομάδα που έπαιξε ποδόσφαιρο ολοκλήρωσης (και όχι ολοκληρωτικό, ως ολοκληρωτικό μεταφράζεται το totalitarian). Ο Χάπελ (ο τότε προπονητής του) δημιούργησε ένα σύστημα υπό το οποίο κάθε παίκτης είχε πολυπρόσωπους ρόλους σε κάθε χώρο του γηπέδου. Το ποδόσφαιρο άλλαξε για πάντα.
Οι πολυτεχνειό-τικτοι αμοραλιστές επαγγελματίες πολιτικοί του σήμερα (Δαμανάκη, Παπουτσής & Σια) δε μπορούν να διανοηθούν τίποτα πέραν του κατεστημένου και της καριέρας των.
Αφού επέτρεψαν την αθρόα είσοδο 100άδων χιλιάδων λαθρομεταναστών που ταυτόχρονα ανέβασαν και το δείκτη εγκληματικότητας σε δυσθεώρητα ύψη,
Αφού ήταν απλοί θεατές εξελίξεων όπως της συγκέντρωσης στην Αθήνα, του χουλιγκανισμού, της μετάλλαξης του πανεπιστημιακού ασύλου, της μεγέθυνσης των ανισοτήτων, της ανεργίας κλπ.
Αφού καταχράστηκαν και χρησιμοποίησαν το κράτος προς ίδιον όφελος,
Αφού κατεξευτέλισαν κάθε θεσμό αξιοκρατίας και παιδείας,
(υπάρχουν άτομα που θεωρούν θεσμούς όπως ο ΑΣΕΠ αξιοκρατικούς. Γιατί δεν τον ασπάζεται και ο ιδιωτικός τομέας, οι πολυεθνικές για παράδειγμα, που επιθυμούν πράγματι να προσλάβουν τα καλύτερα στελέχη; Γιατί; Γιατί; Γιατί;)
Αφού ...
Αλλάξανε τα ονόματα των υπουργείων,
και επινόησαν μηχανισμούς όπως η ομάδα ΔΙΑΣ, μια ομάδα παιδιών που αποτελούν κινούμενους στόχους για σκοποβολή των κακοποιών
που κατ' αρχήν εξυπηρετεί δικούς τους επικοινωνιακούς σκοπούς: οι πολίτες βλέπουμε τους αστυνομικούς - στόχους, άρα κάποιοι αναβάθμισαν την προστασία μας.
Θυμάστε την Ελλάδα που δεν είχε καν ιδιωτικές υπηρεσίες προστασίας; Τα αυτοκίνητα, τα σπίτια που δεν είχαν συναγερμούς; Που ζούμε πια; Τι ψηφίζετε; Σας αρκεί να διαπιστώνετε ότι αυτό γίνεται και σε άλλες κοινωνίες; Είναι δυνατόν να θεωρείτε όλα αυτά σύμφυτα της εξέλιξης; Και αποτελεί αυτή η εξέλιξη πρόοδο;
Η ασφάλεια και η προστασία πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας. Να υπάρξει "αλληλοκάλυψη". Ποιος μένει δίπλα σου; Από πάνω σου; Στη γειτονιά; Μα γίνετε όλοι μας να δρούμε ανεξέλεγκτα και να περιμένουμε μερικούς αστυνομικούς να μας προστατεύσουν; Και από αυτούς ποιος θα μας προστατεύσει; Και γι αυτούς απαιτείται έλεγχος.
Μα πως θα γίνει αυτό;
Φταίει το σύστημα φίλε (it's the system stupid λένε οι Αγγλόφωνοι αλλά θα παρεξηγηθούμε)! Φίλε λοιπόν.
Φυσικά δε γίνεται να κτυπάμε τις πόρτες και να ρωτάμε: εσείς τι κάνετε εδώ; Πως τα φέρνετε βόλτα;
Αυτά στη "δημοκρατία". Στην Υπερδημοκρατία όμως;
Στην Υπερδημοκρατία αλληλοψηφιζόμαστε ΟΛΟΙ και "αλληλοκαλυπτόμαστε". Στην Υπερδημοκρατία η εξέλιξή μας εξαρτάται από τον γείτονα. Η σχέση μας δεν είναι προαιρετική αλλά προααπαιτούμενη!  Μα αυτό δεν είναι συνοχή; Αυτό δεν είναι κοινωνία; Έχουμε τους Τούρκους απέναντί μας. Είναι δυνατόν να μην επικοινωνούμε; Αφού πρέπει να συνυπάρξουμε. Τι είδους λογική είναι αυτή που μας οδήγησε ο καθένας μας να είναι κλεισμένος στο καβούκι του και να τα λέμε "διαδικτυακά"; Ποιος μιλά σε ποιον; Ποιος είμαι εγώ;
Θα έχουμε όλοι σημεία αναφοράς πέντε αμοραλιστές ηγετίσκους και θα εκτονωνόμαστε βρίζοντάς τους μέχρι να πάμε την επόμενη φορά στην κάλπη για να υπακούσουμε στο "το μη χείρον βέλτιστον"; Έλεος. Έλεος. Και αν δεν υιοθετείται τις θέσεις μας, αναπτύξτε άλλες. Επιχειρηματολογήστε. Κινητοποιηθείτε. Και άμεσα. Χύνεται αίμα πια. Τα παιδιά της ΔΙΑΣ δεν έχασαν τη ζωή τους εξ αιτίας αποκλειστικά των εγκληματιών. Έχουμε ευθύνη ΟΛΟΙ μας. Μη νομίζεις ότι εσύ είσαι στο απυρόβλητο. Και αφού βλέπεις το αδιέξοδο με τη "δημοκρατία" τι περιμένεις;
Σκέψου σα Χάπελ.
Και διάδωσέ το!

Προς τον κ. Μαρκογιαννάκη: Πολιτική & Αμοραλισμός

Σήμερα το πρωϊ ο κ. Μαρκογιαννάκης, πρώην υπουργός της Ν. Δημοκρατίας και νυν βουλευτής της Δημοκρατικής Συμμαχίας, ερωτηθείς επίμονα για το τι θα πρέπει να γίνει με τους μετανάστες που διαμένουν στο κτήριο της Υπατίας και κάνουν απεργία πείνας, απάντησε: "να αποφασίσει ο κ. Ραγκούσης".
Ο κύριος Μαρκογιαννάκης είναι και εις των πρωτεργατών που άφησαν την Αθήνα στο έλεος των κουκουλοφόρων τον Δεκέμβριο του 2008. Και που άφησαν την Ελλάδα στην κατρακύλα που ξεκίνησε με τον εμφύλιο.
Πολιτική είναι κυρίως η διεργασία κατανομής κοινωνικής ισχύος. Και αυτό προϋποθέτει απόφάσεις και ήθος! Το ήθος είναι κριτήριο - προϋπόθεση της κρίσης.
Στην αγγλική έχουμε τρεις έννοιες - επίθετα που χαρακτηρίζουν το ήθος τινος: moral που μεταφράζεται ηθικός, immoral που μεταφράζεται ανήθικος και amoral που μεταφράζεται αμοραλιστής.
Διακρίνετε ότι η ελληνική γλώσσα δεν διέθετε λέξη για να αποδώσει το σημαινόμενο του αμοραλιστή.
Ποια είναι η διαφορά του ανήθικου από τον αμοραλιστή; Ότι ο πρώτος παραβιάζει κάτι που θεωρείται ηθικό. Ο δεύτερος αδιαφορεί για το ήθος.
Το να παίρνεις ηθική θέση στα δημόσια πράγματα ενέχει πολιτικό κόστος: κάποιοι διαφωνούν μαζί σου. Έτσι ο αμοραλισμός συνιστά την καλύτερη στρατηγική κατάκτησης της εξουσίας.
Αν δώσαμε την ερμηνεία κάποιων εννοιών είναι για να αποφανθούμε ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός και οι όμοιοί του (το σύνολό τους θεωρούμε) δεν είναι όχι απλά ηθικοί αλλά ούτε Έλληνες. Η Ελληνική γλώσσα δε μπορεί να τους χαρακτηρίσει. Καταφεύγουμε σε εργαλεία άλλων πολιτισμών.
Αν και ο Παπανδρέου χαρακτηριζόταν αμοραλιστής από δεξιούς και αριστερούς, ο Καραμανλής και ο Φλωράκης είναι οι σύγχρονοι πατέρες: ο πρώτος, μεταξύ των άλλων, νομιμοποίησε το ΚΚΕ, ένα κόμμα που δε μπορεί να ενταχθεί στην αστική δημοκρατία,  ο δεύτερος το απεδέχθη αφού έπρεπε και αυτοί να αποκτήσουν ένσημα κλπ.
Ατυχώς τα πνεύματα αποδήμησαν πολύ πριν τα αφαιρέσει ο Ράλλης από τα γράμματα (μαζί με τους τόνους) εκ του τόπου μας. Οι Έλληνες θα τα επαναφέρουμε. Γιατί συνεχίζουμε να υπάρχουμε εκτός Ελλάδος - αμοραλισμού. Και συνεχίζουμε να γράφουμε πολιτική.
Και για να μην νομίσετε ότι υπεκφεύγουμε μιας απάντησης για τους απεργούς πείνας: ο εκβιασμός είναι εκβιασμός κάτω και από το πιο αθώο προσωπείο. Αυτοί οι συνάνθρωποί μας έχουν δικαίωμα στην  αυτοκτονία. Να τους αφήσουμε να πεθάνουν.
Τέλος να θυμίσω και πάλι ότι η Υπερδημοκρατία είναι ένα πολίτευμα. Και ότι οι θέσεις του Ορέστη Δήμου μπορεί να σας είναι ακόμα και εχθρικές. Δεν προσπαθώ να σας κερδίσω. Εκφράστε τις δικές σας. Αλλά ως Έλληνες θεωρήστε την Υπερδημοκρατία.
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.
ΥΓ: Αγαπώ ιδιαίτερα τους Κρητικούς και τους θεωρώ λεβέντες. Παντού υπάρχουν βάρβαροι.

Με αφορμή δυο θανάτους "μπάτσων"

Χθες έφυγαν δυο νέα παιδιά που είχαν την ατυχία να γίνουν "μπάτσοι".
Πολλοί λυπήθηκαν, αλλά και πολλοί χάρηκαν. Οι πρώτοι ήταν σαφώς περισσότεροι και το συμπέρασμα αυτό βγαίνει από το γεγονός ότι οι επαγγελματίες της πολιτικής  στο σύνολό τους δήλωσαν τη θλίψη του.
Αν και οι δεύτεροι ήσαν πάρα πολλοί, κάποιοι εκ των επαγγελματιών πολιτικών θα διαφοροποιούνταν για να τους κερδίσουν.
Δηλώνουμε απερίφραστα τη θλίψη μας για το χαμό των "μπάτσων".
Δηλώνουμε επίσης ότι δε θα χαιρόμασταν για την απώλεια καμιάς ανθρώπινης ζωής. Ούτε "θυμάτων". Ούτε "θυτών".
Έχουμε μιλήσει για την ασφάλεια στην Υπερδημοκρατία. Επανερχόμαστε για να δείξουμε την ανεπάρκεια της δημοκρατίας. Οι πολιτικοί επαγγελματίες ήρθαν και χθες όπως και σε κάθε τέτοια περίπτωση για να υποδείξουν ότι χρειαζόμαστε μια καλύτερη αστυνομία, πιο εκπαιδευμένη κλπ. Οι επαγγελματίες αριστεροί πολιτικοί, που υπηρετούν τα κοινωνικά δίκαια εργολαβικά,  επεκτείνουν και στην πρόληψη.
Και αν οι επαγγελματίες της πολιτικής δεν είναι φαύλοι, είναι ανίκανοι εκ φύσεως. Και εξ αυτού πολύ γρήγορα στη ζωή τους (νεολαίες ΠΑΣΟΚ & ΣΙΑ) αναλαμβάνουν τη "σωτηρία μας". Δε μπορούν να εργαστούν σαν τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Η κοινωνία θέλει ΟΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ. Τέτοιου είδους οράματα και κατασκευές απαιτούν τελείως διαφορετικές ανθρώπινες ποιότητες. Στην Υπερδημοκρατία υφίσταται ολικός σχεδιασμός. Στην Υπερδημοκρατία υποχρεωτικά όλοι είναι πολίτες!
Ποιος μένει δίπλα σου; Από πάνω σου; Από κάτω σου; Απέναντί σου; Πως τα "φέρνει βόλτα"; Δε σε νοιάζει και μου "θλίβεσαι" για τη χ απώλεια ανθρώπινης ζωής;
Χαίρεσαι που φάγανε τους "μπάτσους" γιατί σε "εκμεταλλεύεται" το σύστημα; Τι σου κάνει; Γιατί δε μου το γράφεις στα σχόλια; Εκμεταλλεύονται την εργασία σου; Δεν είπαμε ότι δε θα τους ψηφίζουμε αυτούς; Έβαλες κάτω την κεφάλα σου να βρεις κανένα άλλο τρόπο για μια "δικαιότερη" κοινωνία και να μην πετάς μολότωφ; Τι πετυχαίνετε με την τυφλή αντίδραση πέρα από την ενίσχυση του κατεστημένου;
Νίβετε τας χείρας σας και αφήνετε την ασφάλειά σας στο κράτος; Πως θα την πετύχει αυτό; Μας φακελώνει όλο και περισσότερο. Πως θα χρησιμοποιήσει τα στοιχεία μας κάποια στιγμή;
Ξεσπά ένας πόλεμος. Που είναι τα καταφύγια; Πως θα δράσουμε σε περίπτωση που ηχήσουν οι σειρήνες; Έχουμε κάνει καμιά άσκηση;
Κτυπά καταστροφικός σεισμός την Αθήνα και καταρρέουν τα μισά κτίρια. Θα φωνάξετε την πυροσβεστική να βγάλει την κόρη από το ασανσέρ; Πως θα δράσουμε; Και αν γίνει αυτό, δε τελείωσε η Αθήνα, τελείωσε η Ελλάδα αφού η μισή μένει στην Αθήνα. Θά 'πρεπε; Πως θα αλλάξει αυτό;
Φώναζες "ζήτω" όταν πήραμε τους Ολυμπιακούς αγώνες. Και ας στρέβλωναν και άλλο τη συγκέντρωση στη χώρα. Και το μοντέλο ανάπτυξης. Ήθελες να δημιουργήσουμε και άλλα γκαρσόνια. Δε θέλεις τα 700 ευρώ. Ούτε 700 ευρώ. Θα φτιάξουμε ρομπότ πανάθεμά σε.
Φέρνουν τους Άραβες στο Ελληνικό τώρα. Μια από τα ίδια. Τι κάνεις;
Δες γύρω σου. Όλα είναι άρρωστα. Ποιος θα στα φτιάξει; Κάποιοι άλλοι; Και συ ο μάγκας θα "σωθείς" μόνο σου και ας καταρρέει το σύμπαν;
Αφήστε τις κλάψες για το θάνατο. Και όσοι χαίρεστε, με τη σειρά σας... Φταις ΕΣΥ. Και ΕΓΩ.
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.