Αγαπητοί αναγνώστες,
Όταν κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου να γράψω ένα από αυτά τα άρθρα, δε μπορώ να αποφασίσω τι να πρωτο 'πώ και πόσο. Κατακλύζομαι από 100άδες κοινωνικά θέματα που "σέρνονται" αλλά και από τον σκεπτικισμό μου ως προς το αν υπάρχει το υπόστρωμα για να κτιστεί κάτι.
Η υπερδημοκρατία είναι ένα πολίτευμα, ένα σύστημα που εσείς θα στελεχώσετε, εσείς θα διευθύνετε και εσείς θα ελέγξετε. Δεν υπάρχει κάποιος ή κάποιοι που θα σας "καπελώσουν". Δεν υπάρχει καμιά κλίκα. Δεν υπάρχει καμιά κρυφή δύναμη.
Αλλά δεν είναι ένα σύνθημα. Δε μπορείτε να το κατανοήσετε με μια ματιά. Δεν είναι ένα like ή dislike και φύγαμε.
Οι περισσότεροι από εσάς έχετε κάνει τριγωνομετρία, παραγώγους, για την αιθανόλη, για τα μιτοχόνδρια, για το μανδύα. Δε σας χρησίμευσαν (κακώς) περισσότερο από τη βαθμοθηρία. Εδώ υφίσταται άλλο ένα κεφάλαιο. Διαβάστε το. Δεν είναι δυσκολότερο.
Όλα τα μέσα "παίζουν" γύρω από τα αναγνωρίσιμα πρόσωπα. Άνθρωποι του μεγέθους του Χρήστου Γιανναρά ασκούν κριτική γύρω από αυτά. 10άδες εκπομπές με αναλύσεις από "γνωστούς". Και 100άδες (Μάνος, Ανδριανόπουλος, Ντόρα, ...) να θεωρούν ότι αυτοί θα τα διαχειριζόντουσαν καλύτερα.
Όλοι αυτοί δεν είναι βλάκες αγαπητοί. Και δεν υφίστανται κάποιοι καλύτεροι. Είναι η "δημοκρατία", το σύστημα που έχει το πρόβλημα.
Με σκοτώνει αυτή η αλογία. Τι έγιναν οι κοινωνίες που δημιούργησαν τη δημοκρατία; Τι έγιναν οι κοινωνίες που δημιούργησαν τη δημοκρατία; Τι έγιναν οι κοινωνίες που δημιούργησαν τη δημοκρατία; Τι έγιναν οι κοινωνίες που δημιούργησαν τη δημοκρατία; Τι έγιναν οι κοινωνίες που δημιούργησαν τη δημοκρατία; Πόσο να φωνάξω και σε ποιόν.
Μα δεν απέτυχαν; Δεν τελείωσαν;
Και κάπου στα μισά του 17ου - 18ου αιώνα επανέφεραν το πολίτευμα παραλλαγμένο οι αστοί για να εξυπηρετήσουν τις ηγετικές τους φιλοδοξίες απέναντι στη μπουρζουαζία.
Όλοι έχετε πολιτική άποψη. Γίνετε μια φορά ειλικρινείς με τον εαυτό σας και απαντήστε: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;
Αν δεν μπορείτε, και δεν μπορείτε, πως τόσο αβασάνιστα εκφράζετε άποψη για την πολιτική; Και πως μπορεί να νομίζετε ότι είναι δυνατόν να βρεθεί λύση σε ένα πρόβλημα που δεν ορίζεται;
0 + 1 = 1 γιατί έχουμε κάνει κάποιες συμβάσεις. Το 0 είναι το ουδέτερο στοιχείο ως προς την πρόσθεση. Κοκ. Στο πολιτικό πεδίο ποιές είναι οι συμβάσεις; Οι ορισμοί; Μια λύση σε ένα απλό πρόβλημα αριθμητικής μπορεί να μας βρει όλους σύμφωνους. Στην πολιτική πως θα συμφωνήσουμε κάτω από αυτήν την αοριστία;
Αγαπητοί,
Το πολιτικό πεδίο δεν είναι άλλο ένα χόμπι. Είναι πλέον η ζωή μας στα όριά της. "Παίζαμε" τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. σα να μιλούσαμε για ποδόσφαιρο. Το 1/5 της γης όμως εκμεταλλευόταν τα 4/5 των παγκοσμίων πόρων.
Επειδή ήρθαν ή έρχονται και οι άλλοι να "φάνε"...
Επειδή όταν πηγαίναμε στο δημόσιο σχολείο αναρωτιόμασταν για το πόσο χαζά μπορούν να είναι τα παιδιά των ιδιωτικών,
Επειδή το '81 μεταξύ των άλλων αναγγέλθηκε η αποκέντρωση,
Επειδή το μουσάκα, συρτάκι, κουβαδάκι, μπανάκι ή στην καλύτερη εκδοχή του Μεγάλου Οραματιστή τα Ξενία και ο τουρισμός δε μπορεί να νικήσουν τις Mercedes,
Επειδή, ... 1000άδες επειδή,
Επειδή απλά παρά το μέγεθος των "ανδρών" τα προβλήματα δεν λύνονται αλλά έχουμε μάθει να τα θεωρούμε κομμάτι της ζωής μας,
Και, επειδή, τέλος, το βλέπετε πια, τελειώνουμε,
Ρίξτε μια ματιά και σε αυτό το κεφάλαιο της Υπερδημοκρατίας μήπως και γλυτώσουμε από τις "βίζιτες" στους Κινέζους.
Γιατί με "τα παιδιά της Βέρμαχτ" (ξέρετε, τους καρπούς του έρωτα των Σουλιωτισσών του '40 με τους "Άριους") άντε και τα βρήκαμε, με τα κίτρινα παιδιά πόσο συμβατοί θα είμαστε;
Αφήστε ήσυχους το "γέρο" και τα παλικάρια της "δημοκρατίας" και μη ψάχνετε για άλλα. Μόνοι μας (αλλά όχι κατά μόνας, αυτό καλείται μαλ...) τι μπορούμε να κάνουμε; Να το κάνουμε!
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.
ΥΓ: Μετά από εδώ όχι like και έξω. Διάβασε τα basic.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου