Γιατί υφίσταται η οικογενειοκρατία στην Ελλάδα?

Η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή, αλλά απαιτεί τεκμηρίωση. Γιατί μας λείπει η εμπιστοσύνη.
Είναι ο ίδιος λόγος που εξηγεί πως βρίσκουμε το γιατρό μας, τον υδραυλικό, κλπ.: μέσω γνωστών. Που εξηγεί το ποια προϊόντα εμπιστευόμαστε: αυτά που έχουν διαφήμιση στην τηλεόραση. Θα πηγαίναμε ποτέ σε οδοντογιατρό που θα μας έστελνε μια επιστολή και ένα κουπόνι έκπτωσης για την πρώτη επίσκεψη; Κάτι που ευρέως γίνεται στις βόρειες χώρες.
Γιατί δεν εμπιστευόμαστε "αγνώστους" όμως; Είναι κάτι στο DNA μας; Η απάντηση κρύβεται στην ιστορία.
Ο Ελλαδικός χώρος κατά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά και προ αυτής, έγινε πεδίο υποδοχής και διαμάχης δεκάδων φύλων. Ακόμα και στα μικρά διαλείμματα ειρήνης η καχυποψία ήταν σε έξαρση. Οι κάτοικοι μετέρχονταν όλων των μέσων για να επιβιώσουν. Η δολιότητα ήταν τρόπος ζωής.
Όταν δημιουργήθηκε το έθνος, δεν ακολουθήθηκε λόγω συνθηκών το δυτικό μοντέλο ανάπτυξης που εμπεριείχε την αστικοποίηση και την εκβιομηχάνιση. Ήρθε η γεωγραφική επέκταση με προσπορισμό εδαφών μη ομογενοποιημένου πληθυσμού. Προστέθηκαν οι Πόντιοι, οι Μικρασιάτες. Άτακτα, σχεδόν εχθρικά. Και μετά ο εμφύλιος.
Τοπικά μπορούσαμε να διακρίνουμε το λόγο, τη μπέσα. Αλλά ακολούθησε η ορμητική αστικοποίηση. Οι "γειτονιές" όπου υπήρχαν δεχόντουσαν "εισβολείς" από κάθε μέρος της χώρας. Ήρθαν οι πολυκατοικίες. Η αποξένωση.
Το έθνος μας έχει τρομακτικές ασυνέχειες εξέλιξης. "Πήδηξε" από ένα ανώριμο μοντέλο αγροτικής οικονομίας σε αυτό της μεταβιομηχανικής εποχής. Απόρροια αυτών των εξελίξεων είναι η απόλυτα δικαιολογημένη έλλειψη εμπιστοσύνης. Και βέβαια πως να εμπιστευτείς τον άλλο όταν ο ίδιος είσαι "πονηρός".
Τα σλόγκαν "αυτό ξέρεις, αυτό εμπιστεύεσαι", "μεγάλη και σίγουρη" κλπ. μιλάνε στην ανασφαλή ψυχή μας.
Ο κύριος Ψυχάρης τους ιδρύματος Λαμπράκη το δήλωσε την Κυριακή και στο Βήμα: (ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΦΤΟΙ) "Αρέσει δεν αρέσει, πρωθυπουργός της Ελλάδας θα είναι είτε ο Γιώργος Παπανδρέου είτε ο Αντώνης Σαμαράς" (sic). Έτσι ξεκινά το άρθρο του. (Παρακαλώ μη με προσθέσετε στους φαν του, τον διαβάζω για να βλέπω τι διαβάζετε!).
Διάφορα "κοκοράκια" εμφανίζονται κατά καιρούς και "τα βάζουν" με την οικογενειοκρατία στη χώρα. Και η πλειονότητα των Ελλήνων σποραδικά. Όμως. Όμως.
Αυτούς ξέρουμε, αυτούς εμπιστευόμαστε. Όσοι διαβάζετε αυτά τα άρθρα, φανταστείτε τα να είχαν την υπογραφή κάποιου επωνύμου ηγέτη. Δε θα ήταν πολύ εμπνευσμένα;
Γνωρίζουμε όλα αυτά και σας τα μεταφέρουμε. Και αν κάποιοι τα ξέρατε, δείτε ότι μοιραζόμαστε την ίδια γνώση. Συνεπώς όταν επινοούσαμε την Υπερδημοκρατία, είχαμε πλήρη συνείδηση του περιβάλλοντος και σε ποιους θα απευθυνόμασταν. Έτσι το μοντέλο έχει ως μια από τις βασικές του επιδιώξεις την αποκατάσταση εμπιστοσύνης. Αλλά και δύσκολα θα το εμπιστευτείτε!
Γιατί όμως να αναλύουμε αυτό το θέμα; Δημιουργείται κάποιο πρόβλημα από την οικογενειοκρατία;
Θα συνεχίσουμε αύριο.
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.