Σύστημα ρύθμισης κυκλοφορίας οχημάτων

Στο σημερινό άρθρο θα αναπτύξουμε μια πρόταση για το κυκλοφοριακό σε μια προσπάθεια να παρουσιάσουμε άλλους τρόπους εξορθολογισμού στις λύσεις καθημερινών προβλημάτων μας.
Να τονίσουμε ότι η πρόταση δεν έχει σχέση με την Υπερδημοκρατία. Αποτελεί απλή άσκηση λογικής. Και εξαγωγής κάποιων χρήσιμων συμπερασμάτων.
Όσοι οδηγούμε έχουμε υποστεί αμέτρητες φορές τις συνέπειες της κυκλοφοριακής συμφόρησης. Είναι αποτέλεσμα του ότι το δίκτυο έχει συγκεκριμένη ικανότητα εξυπηρέτησης και η είσοδός μας σε αυτό είναι ασυντόνιστη.
Η λύση είναι σχεδόν αυτονόητη. Το να αυξήσεις την ικανότητα εξυπηρέτησης του δικτύου (πρακτικά να διαπλατύνουμε τους δρόμους) δεν αποτελεί καλή λύση αφού μεγάλο μέρος της δυναμικότητάς του θα έμενε αναξιοποίητο στις ώρες μη αιχμής με συνέπεια ένα αδικαιολόγητα υψηλό οικονομικό κόστος. Συνεπώς θα πρέπει να προγραμματίσουμε τον τρόπο εξυπηρέτησής του.
Και ο τρόπος είναι ένας: να "κλείνουμε" διαδρομή. Αυτό που κάνουμε και όταν "κλείνουμε" θέση σε ένα οχηματαγωγό πλοίο. Φανταστείτε να πηγαίναμε στην αποβάθρα και να περιμέναμε πότε θα "βρεθεί" πλοίο να μας εξυπηρετήσει. Κάτι ανάλογο κάνουμε στους δρόμους.
Πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Ότι θα δηλώνουμε σε ένα κεντρικό πληροφοριακό σύστημα μέσω ίντερνετ ή τηλεφώνου την ώρα εισόδου μας στο δίκτυο. Το σύστημα αποδέχεται την κράτηση ή όχι αν δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί (έχει μετρηθεί η ικανότητα εξυπηρέτησης των δρόμων και έχουν ληφθεί υπόψιν ακόμα και περιπτώσεις ατυχημάτων, κακοκαιρίας κλπ). Υφίστανται διόδια ελέγχου στις εισόδους του δικτύου προκειμένου να ελεγχθεί η κράτηση και έχει οριστεί ο χρόνος ανοχής ως απόκλιση από το χρόνο εισόδου (π.χ. δήλωσες ότι θα εισέλθεις στις 8π.μ. θα υπάρχει μια επιτρεπτή απόκλιση +-15 λεπτά). Σε περίπτωση που δεν προσέλθεις θα υφίσταται πρόστιμο (για να αποφύγουμε κάποιοι να κλείνουν θέσεις "προληπτικά" για τον επόμενο ένα χρόνο αφού το κλείσιμο θέσεων δε θα κοστίζει).
Θα υφίσταται τέλος διοδίων, και μάλιστα ιδιαίτερα υψηλό (π.χ. 30 Ευρώ) προκειμένου να περιορίσουμε αυτό το φαινόμενο, μόνο σε όσους θα μπαίνουν απρογραμμάτιστα, χωρίς να κλείνουν θέση, στο δίκτυο.
Τι κερδίζουμε; Άπειρες ανθρωποώρες που "πετάγονται" στους δρόμους. Χρήματα από εξοικονόμηση ενέργειας. Συνάλλαγμα. Λιγότερη μόλυνση του περιβάλλοντος. Βελτίωση της ψυχολογίας των οδηγών.
Με τι κόστος; Ότι πρέπει να προγραμματίζουμε.
Μερικοί θα σκεφτούν: μα καλά εγώ θέλω την είσοδό μου στις 8π.μ. για να πάω στη δουλειά μου και όλοι το ίδιο θέλουν. Δε λειτουργεί.
Είναι μερικές από τις αυταπάτες που δημιουργεί η ανεπεξέργαστη καθημερινή εμπειρία. Δεν θα αλλάξει η ικανότητα εξυπηρέτησης του δικτύου. Όσους εξυπηρετούσε τόσους θα εξυπηρετεί. Μόνο που τώρα θα τους εξυπηρετήσει αρμονικά. Πριν δε γνώριζες αν και πόσο θα καθυστερούσες και "έτρωγες" χρόνο και χρήμα και ... στο δρόμο . Τώρα θα γνωρίζεις πόσο ακριβώς θα "καθυστερήσεις" χωρίς όλα τα υπόλοιπα. Γιατί τώρα όταν αντί για 8 μπείς στις 8.30 θα ξέρεις πότε θα φτάσεις και θα πας "άνετα".
Ποιος θα καλύψει το κόστος δημιουργίας και λειτουργίας του συστήματος: τα έσοδα από τις απρογραμμάτιστες εισόδους. Αλλά και αν δεν υπήρχαν η εξοικονόμηση κόστους λόγω λιγότερης κατανάλωσης καυσίμου καλύπτει τα κόστη οπωσδήποτε.
Ιδιαίτερα στην κρίση που βιώνουμε (έτσι λέγεται, δε θεωρούμε ότι είναι κρίση αλλά νέα φάση) τέτοιου είδους μέτρα είναι ... υποχρεωτικά. Τώρα, γιατί .... Εσείς τι λέτε;
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το.