Η υπερδημοκρατία δεν είναι ένα πολίτευμα που αποδίδεται με συνθήματα. Ελπίζουμε όμως ότι αρχίσαμε να μαθαίνουμε που οδηγούν τα συνθήματα. Π.χ. το ψωμί, παιδεία, ελευθερία του πολυτεχνείου είναι το σύνθημα της γενιάς που μας κυβερνά.
Στην υπερδημοκρατία δημιουργούμε ψηφίζοντας όλοι την ιεραρχία υποβάθρου η οποία αποτελεί τον χάρτη της κοινωνικής ισχύος. Και ο βασικός κανόνας είναι ότι δεν μπορεί να ανατρέπεται η ιεραρχία υποβάθρου σε κανένα τυπικό σύστημα (κόμμα, επιχείρηση, συνδικάτο κτλ).
Για τη χώρα μας, ένα τριαδικό σύστημα θα δημιουργούσε μια πυραμίδα 15 επιπέδων. Θα είχαμε 1 στην κορυφή, 3 αμέσως κατωτέρω, 9, 27, ... (κυβικές, του 3, δυνάμεις στα μαθηματικά).
Θεωρήστε ότι έχουμε δημιουργήσει την ιεραρχία υποβάθρου. Κάθε ένα χρόνο θα ψηφίζουμε εκ νέου για τα κατώτερα επίπεδα, κάθε 2 για τα μεσαία, και κάθε 4 για τα ανώτερα.
Δείτε όμως: το τελευταίο επίπεδο, στη βάση, θα ψηφίζει για να αναδείξει πολίτες για τα 14 ανωτέρω, το προτελευταίο για τα 13 .... Στο 1 επίπεδο ο πολίτης θα ψηφίζει μόνο για αυτό!
Έτσι ενώ έχουμε κατανείμει την κοινωνική ισχύ, την ελέγχουμε τόσο περισσότερο (ψηφίζουμε για περισσότερους), όσο λιγότερο τη διαθέτουμε (στη βάση έχουμε τη μικρότερη κοινωνική ισχύ)!!!
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι όσο χαμηλότερα είμαστε, τόσο περισσότεροι θα μας προσέχουν! Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Σκεφτείτε αλλιώς! Και διαδώστε το!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου