Τα οικονομικά των σκουπιδιών. Ή Θα συνεχίσουμε έτσι;

Αυτός που ρυπαίνει πρέπει να πληρώνει. Όλοι μας συμφωνούμε. Στην πράξη βέβαια κάποιος πληρώνει δημοτικά τέλη που περιλαμβάνουν και το κόστος αποκομιδής των απορριμάτων ακόμα και αν διατηρεί κατοικία στη χώρα αλλά διαμένει στο εξωτερικό.
Για τη θεραπεία έχουν προταθεί διάφορα φαιδρά όπως να πουλιούνται ειδικές σακούλες στις οποίες θα πρέπει να μπαίνουν τα σκουπίδια, στο κόστος της σακούλας να περιλαμβάνεται το κόστος αποκομιδής και έτσι ο καθένας θα χρεώνεται ανάλογα με τα σκουπίδια που "παράγει" (ή καλύτερα με τις σακούλες που γεμίζει).
Με μια τέτοια "λύση", τα οικονομούντα άτομα θα είχαν το κίνητρο να "ξεφορτώνονται" τα σκουπίδια με άλλους τρόπους και θα έπρεπε σαν κοινωνία να δημιουργήσουμε και ένα άλλο τομέα αστυνόμευσης (σκουπιδονομία!).
Και βέβαια αυτή η λύση δεν λαμβάνει υπόψη την ποιοτική διάσταση των απορριμάτων. Δεν είναι κάθε είδους ρύπανσης το ίδιο.
Αν και το θέμα μοιάζει ταπεινό, εν τούτοις και σοβαρό είναι και αποδεικνύει και πάλι την πλήρη ανικανότητα των διαχειριστών. Είναι μια στρεβλωμένη αγορά(!) ακόμα. Απλά αλλάζει το αντικείμενο διαχείρισης.
Η λύση είναι το κόστος αποκομιδής να ενσωματωθεί στο κόστος του προϊόντος! Πρακτική ανάλογη του ΦΠΑ (αυτός βέβαια πρέπει να καταργηθεί). Το κράτος θα εισπράττει από τις επιχειρήσεις τα "τέλη αποκομιδής". Και οι επιχειρήσεις θα μετακυλίσουν αυτό το κόστος στους καταναλωτές (σημ. για τους "προχώ": ενδεχομένως όχι όλο, εξαρτάται από τις ελαστικότητες ζήτησης).
Φυσικά τα δημοτικά τέλη θα μειωθούν. Και τελικά θα πληρώνει αυτόματα αυτός που θα "παράγει" σκουπίδια.
Προχωρώντας στις "αρετές" της λύσης, θα επιβληθεί διαφορετικό κόστος για τους διάφορους  τύπους απορριμάτων (η ποιοτική διάσταση). Και ειδικές λύσεις. Π.χ. στις μπαταρίες μπορεί να "μπει" ένα τέλος 2,2 ευρώ ανά μπαταρία και να επιστρέφονται 2 ευρώ στα σημεία συγκέντρωσης (δεν καταλαβαίνω γιατί "παρακαλάμε" τον κόσμο να γίνει "οικολόγος").
Με αυτή τη λύση, τα προϊόντα που είναι "ρυπαρότερα" θα γίνουν σχετικά ακριβότερα και θα μειωθεί η κατανάλωσή τους. Από την άλλη, οι επιχειρήσεις θα έρθουν να δώσουν λιγότερο "ρυπαρές" λύσεις προκειμένου να μειώσουν τα τέλη αποκομιδής. Αυτόματα μια κοινωνία θα αρχίσει να αλλάζει τα πάντα: για σκεφτείτε όταν υπάρχει τέλος 1 ευρώ για κάθε πλαστική σακούλα σούπερ μάρκετ...
Όταν έχεις κεντρική διαχείριση και συλλέγεις όλα τα χρήματα σε ένα κέντρο, έχεις και άλλες δυνατότητες. Εάν σου φέρουν τον ΧΥΤΑ στη γειτονιά σου, θα πρέπει να σε αποζημιώσουν ακόμα και για να αλλάξεις γειτονιά (και πάλι δεν καταλαβαίνω τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους κατοίκους των περιοχών που επιλέγονται για να "φιλοξενήσουν" τις "βρωμιές" μας!). Ένα κεντρικό σύστημα διαχείρισης έχει άλλες δυνατότητες αποζημίωσης. Αλλά και σχεδιασμού, οργάνωσης κτλ.
Ένας αναγνώστης σχολίασε ότι δεν έχουμε ανάγκη ηγετών αλλά ανθρώπων που να εργάζονται. Γνωρίζω πολλούς που εργάζονται στη χώρα μας. Δε μπορούμε όμως ούτε τα σκουπίδια μας να "μαζέψουμε". Χρειάζεται να εργαζόμαστε πιο πολύ τελικά;
Θα συνεχίσουμε έτσι; Με "αυτούς"; Με τη "δημοκρατία τους";
Αγαπητοί, τα πράγματα αλλάζουν και εμείς λειτουργούμε με την λογική του ... προχθές.
Σκεφτείτε αλλιώς. Και διαδώστε το!